Seria nadmorska. Tom 2. Nie pozwól mi odejść

"Nie pozwól mi odejść " Anna Ziobro Lena wyprowadza się do Trójmiasta by wspólnie z Marcinem ułożyć sobie życie. Poznaje tam Adę ,17-letnią dziewczynę która opiekuje się sama synkiem Krzysiem. Dziewczyny polubiły się I często spacerują z małym Krzysiem po osiedlu rozmawiając. Zaprzyjaźniają się. Przed Leną trudny czas,jej ukochany jest nieuleczalnie chory, ma wrócić ze szpitala w którym przebył skomplikowaną operację nogi. Zaczyna się obawiać jak poradzi sobie z opieką nad niepełnosprawnym Marcinem. Czy udźwignie ciężar który ciąży jej niezmiernie.... Ma wątpliwości jak zachowa się Marcin ,czy pozwoli jej opiekować się sobą tak jakby chciała? Trudno mi było zrozumieć postępowanie Marcina,zamknął się w sobie,nie chciał rozmawiać ,nie wychodził z pokoju coraz bardziej oddalał się od Leny. Burza szaleje z tego powodu w sercu dziewczyny ,strach przed utratą ukochanego który każdego dnia buduje między nimi mur który ciężko przebić. Lena jest załamana zachowaniem Marcina, boi się że to koniec ich miłości .... Mimo wszystko nie poddaje się ,wspomina piękne chwile które przeżyli wspólnie. Determinacja która pcha ją by walczyć o to piękne uczucie,nie dopuszcza myśli by właśnie w ten sposób miałoby się to wszystko zakończyć. Marcin zdaje sobie sprawę że jego zachowanie nie jest wporzadku w stosunku do bliskich ale rozsądek podpowiada mu że jeżeli tak dalej będzie to Lena wróci do rodziców i będzie próbowała ułożyć sobie życie na nowo.Bał się tego ,kochał Lenę, chciał by jego złe myśli dały mu chwile oddechu bo inaczej straci to co przydarzyło mu się w życiu najlepsze -miłość- "...Wreszcie w którymś momencie okazuje się, że ten strach był mimo wszystko gorszy niż sytuacja,z którą musisz się zmierzyć...że cały czas zjadał cię od środka a ty nie próbowałaś nawet z nim walczyć ,dopóki się nie zmaterializował..." (fragment z książki) Autorka w niesamowity sposób pokazuje nam różne odcienie miłości .Siłę I determinację w to ,co w życiu najważniejsze. Pokazuje nam zachowania z którymi nie zawsze się zgadzamy. A także siłę jaką mamy w sobie ,by pokonać demony i przeciwności losu. Wzruszająca historia przy której można się zatracić i zapomnieć o tym co jest wokół...czytajcie to niesamowita historia która pokazuje jak życie nas ciężko doświadcza....

„Nie pozwól mi odejść” to kontynuacja losów Leny i Marcina, których poznajemy w książce „Moje życie przed Tobą”. Pierwsza część zostawiła mnie z dużym apetytem na więcej, więc po kontynuację sięgnęłam dość szybko. I cóż mogę powiedzieć? Ludzie! Czytajcie to! W tej książce jest masa emocji, a wszystkie przeżywa się wspólnie z bohaterami. Nie brakuje tu wzruszeń, ale sporo jest też gniewnych odczuć. Autorka kolejny już raz zaskakuje i pokazuje, że możemy snuć plany, a życie i tak pisze własny scenariusz. Bardzo podoba mi się to, jak charakterystycznych bohaterów stworzyła Anna Ziobro. Ich siła i determinacja zwraca uwagę na to, co się w życiu liczy. A pisanie rozdziałów z perspektywy różnych postaci dodatkowo tworzy napięcie i rozbudza ciekawość. Czy ta historia ma pozytywne zakończenie? Tego wam nie zdradzę, ale możecie przekonać się sami sięgając po tę książkę.

Zastanawiałam się, co autorka wymyśli w drugiej części powieści i zupełnie nie trafiłam. Wątek z Adą i jej bratem wpleciony w fabułę, perfekcyjnie połączył się z wydarzeniami z części pierwszej, co sprawiło, że czyta się z dużym zaciekawieniem. Dla mnie to losy tej młodej mamy były tymi, na które czekałam z każdą stroną. Sądzę, że bez zapoznania się z pierwszą częścią również przyjemność z czytania będzie ogromna, bo autorka powraca w krótkich fragmentach do przeszłości bohaterów tam, gdzie fabuła tego wymaga. Historia Ady wzruszyła mnie, a temat samotnego macierzyństwa został doskonale ujęty przez autorkę. Bezinteresowna wzajemna pomoc, wyrozumiałość obcych ludzi, pochyleniem się nad problemami innych, to bardzo ważne elementy życia każdego z nas i zostały zawarte w powieści, by dostarczyć nam moc emocji. Tak niewiele czasem wystarczy, odrobina życzliwości, wyciągnięta dłoń, a może mieć ogromne znaczenie dla osoby potrzebującej. Nadal przewodnim wątkiem jest choroba mężczyzny, która nie dotyka tylko głównego bohatera, ale i kochających go ludzi. To współcierpienie najbliższych chwyta za serce, a dumny charakter Marcina utrudnia pomoc, bo jest obcesowy i odpychający. Trzeba dużo miłości i cierpliwości, by się przebić przez tę twardą skorupę obojętności i tylko nielicznym się to udaje. „Nie pozwól mi odejść” to powieść o sile uczucia pomimo przeciwności losu, determinacji, by codzienność była choć trochę słodsza. O wspaniałej matczynej miłości, mimo nieprzychylności otoczenia i nadszarpniętym poczuciu własnej wartości. Czasem, podejmowane decyzje młodych ludzi są dojrzalsze niż niejednego dorosłego. To historia, która splata losy kilku osób, a ich złe postępowanie wyłania się czasem z jakże szlachetnych pobudek. Mamy problem z oceną, a może to dobrze, bo nie można oceniać innych, gdy nie znamy szczegółów z ich przeszłości. Po raz kolejny pochłonięta przez powieść Anny Ziobro, cudownie spędziłam czas. Jedno jest pewne, kolejna część równie dobra jak pierwsza, a moim zdaniem nawet lepsza. Autorka świetnie się spisała, bo trochę niespodzianek przyszykowała, by obie książki tworzyły doskonałą całość i dały satysfakcję z lektury.