Niezwykła Podróż Aurory

Czytaliście kiedyś bajkę o podróży wgłąb siebie? Przyznam się wam, że po tej lekturze spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Byłam pewna, że to fantastyczna bajka o dziewczynce zbierającej jabłka. I niby podobnie było to opisane, aczkolwiek te jabłka w koszyku, które nosił każdy człowiek były słowami, tak jakby jego problemami. To od każdej osoby zależało ile tych jabłek w koszyku musiał nosić każdego dnia. Bywało nawet, że ludzie pewnej dziewczynie tych jabłek dokładali. I chodzili z nimi póki starczało im sił, bo gdy niespodziewanie ktoś się z nimi przewrócił... coś się wtedy działo. Oczywiście w książce jest ukryty cel, który spostrzegłam od razu i ciekawi mnie, czy i wy go dostrzeżecie. Autorka sprytnie poukrywała go pod zwykłymi rzeczami, choćby drzwiami, które same prosiły, by przez nie przejść, lecz to od bohaterki zależało, czy będzie chciała dojść do swojego celu, który pragnęła osiągnąć, czy raczej cofnie się przed nim. Te drzwi bardzo szybko i z wielką siłą bardzo chciały się zamknąć i tylko od tej postaci zależało, czy zrobi ten krok na przód, czy pozwoli, aby to, co przed nią ukryte wciąż takie pozostanie. Bowiem za nimi kryło się wiele cierpienia i ciężkiej pracy. Było to jednak potrzebne, by uratować mieszkańców, których myśli zatruł bardzo kłamliwy Bajarz. Zachowania ludzi bardzo się zmieniły, zagościło w ich umysłach zło i zazdrość. Czy zatem naszej bohaterce uda się odzyskać to, co było przed jego przyjazdem? Pozycja idealna nie tylko dla każdego, ale i dla czytelnika w każdym przedziale czasowym. Nie ważne czy czytasz ją dopiero teraz, czy ktoś przeczyta za lat trzydzieści, czy też w innym wieku. O ile jej druki będą trwały, o tyle ludzie powinni ją przeczytać. Pokazuje ona, że często wierzymy w rzeczy, które ktoś nam opowiada. Wierzymy telewizji, wiadomościom z internetu i kolegom, choć tak naprawdę nie mamy pewności, czy to, co nam mówią jest prawdziwe. Być może wierzymy w kłamstwa, które później zatruwają nasze życie i według nich działamy. Bajka pokazuje, że nie warto wierzyć we wszystko. Trzeba mieć pewien ogranicznik, skupiać się na swoich dobrych myślach i zarażać nimi innych. Walczyć o to co nasze. Podnosić się po upadkach i nie zamykać sobie drogi do szczęścia tylko dlatego, że wyskoczyły pewne przeszkody. Nie omijaj ich, przejdź przez nie, by wyjść silniejszym. Według mnie cudowna bajka, którą można nazwać legendą i pozwolić jej, by trwała tak długo, póki istnieje świat. Z czystym sercem ją polecam:-)