Nigdy już nie uciekniesz

“Niektórych zbrodni nigdy nie udaje się wyjaśnić. Są też takie, w których dopiero po wielu latach prawda puka w wieko trumny, wygrzebuje się z ziemi i w końcu, zupełnie nieproszona, wychodzi chyłkiem na powierzchnię.” Gdy po latach na biurko prokuratora Konrada Kroona trafia śledztwo, niewyjaśnionych zniknięć młodych dziewczyn, które zostało zawieszone lata temu. Nieustępliwy prokurator wbrew naciskom przełożonych próbuje dociec prawdy, jednak będzie musiał cofnąć się w czasie, by rozwiązać skomplikowaną zagadkę sprzed lat, która zaczyna doprowadzać go do obłędu. Tylko co jeżeli okaże się, że to, co znajdzie to dopiero wierzchołek góry lodowej. Komu zależało, aby sprawa nigdy nie wyszła na światło dzienne? Czy gdański prokurator dotrze do prawdy? Przed czym tak naprawdę ucieka Kroon? “Nigdy już nie uciekniesz” książka, której klimat przyprawia o dreszcze. Brutalny, ponury i pełen zaskakujących akcji, trzymający w napięciu do ostatniej strony kryminał, który może podchodzić pod thriller. Autor w swoich książkach robi naprawdę super robotę. Książę czyta się z zapartym tchem, fabuła jest przemyślana, a prokuratorskie smaczki tylko utwierdzają w tym, że książka inspirowana jest rzeczywistymi wydarzeniami. Co do bohaterów sam Kroon jest dla mnie czymś w rodzaju chodzącej zagadki, której nadal nie mogę rozszyfrować. Pióro autora jest jedyne w swoim rodzaju znajdzie na pewno dużo fanów, ale również znajdą się tacy, którym ten styl może nie odpowiadać. Ja jestem na wielkie tak i chcę więcej ❤️

" [...] Zapomnij o tym, co słyszałaś. Pies zerwał się ze smyczy i nie da się nad nim zapanować. Ale to wściekły kundel. Jak będziesz go szukać, to w końcu znajdziesz. A wtedy cię zagryzie. [...]" Cyryl Sone jak zwykle wywołał u mnie dreszcze przerażenia. Rozdział pierwszy jego najnowszego dzieła pod tytułem "Nigdy już nie uciekniesz" wywołał we mnie potok łez. A to był dopiero początek. Dalej było jeszcze więcej różnorodnych emocji. Prokurator Konrad Kroon będzie prowadził zawieszone śledztwo po swoim mentorze Feliksie Hejmo. Nie będzie to wcale taka prosta sprawa, ponieważ dosięgnie jego przeszłości. Tym razem czas akcji to rok 2010 i 2011 oraz lata współczesne. Te czas się wzajemnie ze sobą przeplatają. Od razu muszę wspomnieć, że trzeci tom o prokuratorze Konradzie Kroonie o tajemniczym tytule "Nigdy już nie uciekniesz" ze względu na niektóre sceny przemocy nadaje się jedynie dla osób pełnoletnich. Spotkałam tutaj mnóstwo postaci. Jedne osoby polubiłam, a inne znienawidziłam. Najbardziej polubiłam proroka Konrada Kroona i policjantkę Flarę. Podziwiałam ich determinację do dążenia do prawdy. Jak za sprawę zabiera się prokurator Kroon, to od razu wiadomo, że przestępcy mają się czego bać. Kto tym razem powinien być przerażony? Poznałam również hipnotyzującego piosenkarza — lidera grupy UTERO, Alexa. Ta postać mnie lekko przerażała. Ten człowiek ma coś w sobie takiego mrocznego. Idą za nim tłumy. Jego wypowiadane słowa wzbudzały we mnie strach. Obok niego kręciły się pewne nastolatki. Jak na tym wyszły? Takich typów spod ciemnej gwiazdy w tym tomie nie brakuje. Zastanawiałam się, komu Kroon może zaufać, a kogo jak ognia powinien unikać. Podobał mi się wątek obyczajowy związany z jego prywatnym życiem. Jestem zachwycona i jednocześnie przerażona wątkami kryminalnymi. Biorąc do ręki książkę "Nigdy już nie uciekniesz" nie spodziewałam się, że otrzymam tak ciężki kaliber. Tutaj dosłownie zło można spotkać na każdym kroku. Cyryl Sone wie, jak totalnie zaszokować swojego czytelnika. Jestem zachwycona jego najnowszą powieścią. Znalazłam tutaj ciekawą akcję, jeszcze lepszą fabułę i cudownych bohaterów. Jeżeli jeszcze nie czytaliście poprzednich dwóch części ("Krzycz, jeśli żyjesz", "Świat ci nie wybaczy"), to radzę szybko to nadrobić. Oczywiście "Nigdy już nie uciekniesz" można czytać śmiało bez znajomości poprzednich dwóch tomów. Jednak dla lepszego zrozumienia postępowania prokuratora Konrada Kroona i Flary zachęcam do czytania od pierwszej części. "Nigdy już nie uciekniesz" to książka przeznaczona dla czytelników o mocny nerwach. Tutaj dzieje się naprawdę dużo złego. Ta historia jest bardzo emocjonująca i przyciągająca. Nie mogłam się od niej dosłownie oderwać. Nie żałuję zarwanej nocki. Cieszę się, że mogłam, poznać przeszłość Kroona. Cyryl Sone hipnotyzuje swoich czytelników tak samo, jak robi to Alex ze swoimi fanami. Końcówka książki dała mi wiele do myślenia o następnej części przygód prokuratora. Powiem szczerze, że już nie mogę się jej doczekać. Nie wiem, jak robi to Cyryl Sone, ale z powieści na powieść jego dzieła są coraz lepsze. Po cichu wam powiem, że ta książka trafi na moją listę top5 miesiąca. Warto czytać powieści Cyryla Sone. Jeżeli lubicie mroczne historie, to nie wahajcie się dłużej, tylko śmiało sięgnijcie po "Nigdy już nie uciekniesz". Ps. Przygotujcie chusteczki, ponieważ podczas czytania mogą płynąć wam łzy.

Zawsze z radością i ciekawością poznaję kolejne nazwisko na literackiej mapie polskiego kryminału. A jeśli autor okazuje się piszącym pod pseudonimem czynnym prokuratorem, to moje zaintrygowanie rośnie lawinowo. Bo kto potrafi lepiej oddać kulisy prokuratorskiej pracy? „Nigdy już nie uciekniesz” to trzecia część cyklu z nieustępliwym prokuratorem Konradem Kroonem autorstwa Cyryla Sone i do tego inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Zaznaczę od razu, że nieznajomość poprzednich części nie ma znaczenia dla fabuły, jednak jest wysoce prawdopodobne, że po przeczytaniu jednej książki Autora podobnie jak ja nabierzecie chęci na więcej. Muszę też wspomnieć, że nie od razu zapałałam miłością do stylu Autora, który ze względu na krótkie rozdziały i mnogość wprowadzonych już na wstępie postaci wydawał się rwany i wprowadzał poczucie chaosu. Jednak jak już wskoczyłam na właściwe tory, złapałam odpowiedni rytm, to chłonęłam tę historię całą sobą. Tym bardziej że prowadzona w dwóch liniach czasowych fabuła szokuje ogromem ludzkiego zła, bezwzględności, braku skrupułów i sumienia. Przed czternastu laty dochodzi do gwałtów na młodych dziewczynach, jednak sprawa zostaje zawieszona. Teraz, w związku z ujęciem podejrzanego wraca na biurko Konrada Kroona, dociekliwego prokuratora z pokręconym życiem osobistym. Tropy prowadzą do klubu, gdzie bogaci, wpływowi mężczyźni "dostawali wszystko, na co mieli ochotę. Ale dla niektórych "wszystko" to wciąż było zbyt mało." Kroon słynie jednak z tego, że drąży aż pozna prawdę, choćby tę dosłownie próbowano zaorać buldożerem. Tytuł idealnie i trafnie koresponduje z treścią powieści. Tu każdy z bohaterów próbuje uciec przed własnym demonem. Od trudnej przeszłości, grzechów i win, od konsekwencji dawnych czynów, doświadczonego piekła, od toksycznej relacji, prześladowcy, od własnych pragnień. Ale "przed sobą nie da się uciec". Nie da się również uciec przed obrazami, jakie pojawiają się pod powiekami przy lekturze tej powieści, bo poznajemy tę mroczną, pogrążoną w używkach i rozpuście twarz Trójmiasta skrywaną za maską pozorów i manipulacji. Czuć, że Autor zna od podszewki kulisy pracy prokuratorskiej, ale nie brak mu również empatii w oddaniu emocji i motywacji bohaterów. Poczucie władzy i bezkarności sprawców i organizatorów procederu, bezsilność i cierpienie ofiar wręcz się współodczuwa. Kreacja postaci i ich portrety psychologiczne zaskakują swoim ogromnym autentyzmem, a nawiązujące do fabuły często niepokojące fragmenty piosenek i wierszy wpisują się idealnie w jej klimat.