Niuniuś i wiosna

Powiem Wam tak, wiosna z Niuniusiem to wiosna, jaka pamiętam ze swojego dzieciństwa - pełną zabawy, taplania się w błocie i odkrywania świata, który czeka zaraz za rogiem. Niuniuś, to prosiaczek, którego pewnie już część z Was zna, tym razem możecie razem z nim przywitać wiosnę przez rozmaite zabawy i ogrodowe czynności. Niuniuś będzie bawił się jak na dziecko przystało, a radość sprawiały będą mu te najbardziej proste i dające frajdę zabawy. Ten czas który nasz bohater spędzi w ogrodzie, czy na wycieczkach to też okazja to przedstawienia różnych emocji jakie mogą w tym czasie towarzyszyć dziecku. Radość, która odczuwa podczas zjeżdżania z góry ziemi, obrzydzenie kuzynki, gdy spróbowała błotnej zupy, lub strach przed skrywającą się w trawie ropuchą. Cztery proste i zabawnie zilustrowane historyjki to celebracja wiosny i przygoda w świecie emocji stworzona dla młodych czytelników.

Książki o Niuniusiu mają w sobie pewien urok, któremu trudno się oprzeć. Zastanawiałam się, co jest jego źródłem. Główny bohater? Na pewno, bo jest po prostu dzieckiem pełnym swobody i ciekawości świata. Jego rodzice? Pewnie też, bo to właśnie od nich Niuniuś czerpie pewność siebie i przy nich czuje się bezpiecznie. A może Niuniusiowe przygody i sytuacje, z którymi się spotyka mają w sobie jakiś czar? Ale przecież one są takie zwyczajne i nie zaskakują. I właśnie to jest ich moc! A więc sekret tkwi w prostocie codzienności, w Niuniusiu, który może być po prostu sobą, czyli dzieckiem i w jego rodzicach, którzy zawsze są blisko i dają mu wolność. Nie mogłabym pokazać Ci dziś innej książki, niż "Niuniuś i wiosna". Bo oprócz tego, że ta książka zwyczajnie i po ludzku (po świńsku?) przedstawia dziecięcą spontaniczność i emocje, to również wybucha zielenią, pachnie ziemią i kusi pawimi piórami. To wiosna zamknięta w krótkich zdaniach i ilustracjach pełnych natury, dzikości i bliskości. A jak już jestem przy ilustracjach, to zauważ, że choć obrazy są zamknięte w ramach, to zdarza się, że poza ich granice wychodzą czubki drzew, kopiec ziemi czy pawi grzebień. Oprócz tego, że taki zabieg dodaje głębi, to dla mnie jest też nawiązaniem do spontaniczności, żywiołowości i właśnie wychodzenia poza ramy. A co na Ciebie czeka w środku tej wiosennej książki? Jeżdżenie w taczce, wspinanie się na górę ziemi i chlapanie w błocie. Zobaczysz tęczę, a podlewając trawę z Niuniusiem, oblejecie też ropuchę, która zmrozi Was wzrokiem. Na szczęście można też po prostu posiedzieć na grządce przy mamie. Będą odwiedziny kuzynki, błotna zupa i jazda na rowerze. Pewien paw zgubi pióro, ale najpierw przestraszy Niuniusia. I choć wszystkie te przygody zadzieją się jedynie w przydomowym ogródku i w gospodarstwie rolnika, to wystarczy, aby były pełne niespodzianek, radości, niewielkich przykrości i zaskoczeń. "Niuniuś i wiosna" to książka o odkrywaniu, uczeniu się i odczuwaniu. To historyjki uważne, czułe i naturalne. Dokładnie takie, jak dziecięca codzienność, która może być pełna wyzwań, zabawy i otwartości. Potrzebni są tylko mądrzy dorośli, którzy stworzą ku temu warunki.