Noc spadających gwiazd

"Dużo zależy od nas. To my kreujemy naszą rzeczywistość. Po części mamy wpływ na to, jak dalej potoczą się nasze losy. Owszem, nie wszystko jesteśmy w stanie przewidzieć, ale możemy się nauczyć przyjmować życie takim, jakie jest." Zalesiany. Małe miasteczko jakich wiele, gdzie każdy dzień toczy się swoim niezmiennym, powolnym rytmem. Dwie przyjaciółki, Ola i Natalia, spędzają wieczór na imprezie, która już na zawsze pozostanie w ich pamięci, jako początek nowego życia. Tylko czy o takim początku marzyły? Czy wichura zmian, która zmiecie to, co stare, odgoni czarne chmury, dając nadzieję na nadejście słonecznych dni? "Noc spadających gwiazd" to książka, która skradła moje serce. W pierwszej chwili zdobyła mnie okładką obok której nie da się przejść obojętnie. A dalej było już tylko lepiej.. Wspaniała historia przyjaźni dwóch młodych kobiet, która w najtrudniejszych chwilach staje się prawdziwym wsparciem, a w szczęściu potrafi cieszyć się razem z nami. Autorka stworzyła niezwykle ciekawą opowieść, z pozoru romantyczną, spokojną, ale.. To tylko pozory. Handel ludźmi, zmagania z nałogami i z własnym pogubieniem, odwaga by otworzyć serce i ponownie zaufać, by dać sobie szansę na nowe rozdanie, na miłość, to tematy niełatwe, z którymi muszą mierzyć się bohaterowie tej powieści. Jednocześnie czytelnik czuje się niejako zaproszony do pewnych refleksji, do wejścia głębiej w tę historię, by dojrzeć mechanizmy kierujące ludzkimi wyborami, podejmowanymi decyzjami i wpływem jaki mamy na innych. Polecam wam tę książkę bardzo gorąco

Praktycznie gdyby nie pewien przypadek, ta książka nigdy nie trafiłaby w moje ręce i nigdy nie poznałabym ciepłego pióra pani Marty Nowik. Stylem trochę przypomina mi książki Darii Skiby, gdzie i tam są wielkie emocje, ale przekazane w bardziej stłumiony sposób, nie wulgarnie. W tej pozycji poznamy dwie przyjaciółki, które mieszkają w małym miasteczku. O dziwo są dwie małe sprzeczności, gdyż kiedy balują, a wiemy że na wiele sobie pozwalają, to zapominają się i szaleją i jakoś nie przeszkadza im to, że mogą być na językach. Jednak później, po nocy pełnej wrażeń, kiedy totalnie straciły myślową kontrolę, jedna z nich zachodzi w ciążę. Wtedy to nachodzą ich myśli co ludzie powiedzą. Pierwszym planem jest wyjazd i oddanie dziecka komuś, kto nie może go mieć. Do tego dochodzą emocjonalne chwile, kiedy kobieta jakby zdaje sobie sprawę z tego, co ją spotkało i jakby przeżywa to z opóźnieniem, bądź hormony zaczęły swoją kilkumiesięczną pracę. Druga kobieta ją wspiera, choć nie do końca jest przekonana o jej decyzji. Sama zresztą feralnej nocy została nagrana, kiedy tańczyła skąpo ubrana i teraz każdy może podziwiać jej wyczyn. Nie jest ona jakoś dokładniej opisana, nie wiemy co robi, ani co zajmuje jej myśli. Wiemy tylko, że nie dostrzega delikatnych zalotów swojego szefa, który podobno często je prowadził do innych kobiet, tylko teraz jest jakoś inaczej. Autorka pozostawia tutaj trochę niedomówień, które wpierw nas trapią, gdyż opowieść wydaje się mało prawdopodobna, lecz później te luki wykorzystuje, by dalej ułożyć ich losy. Aby za wiele wam nie zdradzać, powiem jeszcze tyle, że choć kobiety ułożyły sobie wstępnie jakieś działania, to nic nie idzie po ich myśli. Nie mogą tak zwyczajnie przejść do dalszych etapów życia, gdyż wciąż coś zmienia ich drogę, jakby to właśnie życie miało dla nich plan, a nie one. Autorka dołożyła tutaj sceny osoby z Ukrainy, gdzie chciała podkreślić ich kruchość i dobro, jakie dla nich kieruje. Było to dla mnie takim małym zaskoczeniem, bo choć powinno to być sytuacją poboczną, to jednak gdzieś tam w głowie zostało na dłużej. Pojawią się tutaj sceny romantyczne, gdzie opisy ich będą piękne, jakby wyrwane z innej książki, lub wniesione nagłą wyobraźnią, która kruszy nasze serce. Są ulotne niczym chwile, ale bardzo zdobią opowieść. Mamy tutaj motyw bólu i odejścia i będzie on równie smutno opisany. Historię czyta się lekko, ale momentami spijamy z niej każde słowo i scenę, a później jesteśmy jakby zniesieni na ziemię. Wtedy te emocje lekko opadają. Rozdziały są krótkie i naprzemienną historię dwóch kobiet opowiada nam narrator. Ogólnie książka mi się podobała i chyba najbardziej ciekawi mnie, czy podobny klimat będzie utrzymany w następnej opowieści, którą również posiadam. Wtedy dam wam konkretniejsze wskazówki:-)

„Bywa w życiu i tak, że niektóre jego wątki toczą się zupełnie poza nami. (…). Czasami lepiej nie rozumieć, nie wnikać, nie wiedzieć. Jest wtedy łatwiej i można spokojniej spać oraz prościej żyć”. Ola i Natalia są przyjaciółkami od wielu lat. Mieszkają niewielkim miasteczku. Tu też pracują w tej samej firmie. Życie młodych kobiet toczy się w leniwym rytmie, choć nie mogą narzekać na nudę. Pewien imprezowy wieczór staje się dla ich początkiem nowych rozdziałów w życiu. Choć po suto zakrapianej alkoholem zabawia każda z nich ma jedynie mgliste wspomnienie i kaca.. wkrótce okazuje się, że działo się wtedy wiele. Kilka tygodni później, ulice spokojnego miasteczka stanowiącego centrum życia dziewczyn, zaczynają zdobić bilbordy ze zdjęciem tańczącej na moście Oli, ubranej do dość wyzywającą kreację. Jakby tego było mało, autor zdjęcia zrobionego z ukrycia w owianą zapomnieniem przez Olę noc, bardzo chce poznać tancerkę, którą podobno jest zauroczony, dlatego wybrał ten dość osobliwy sposób poszukiwań.. Historia zapowiada się dość romantycznie, tylko czy Ola ma ochotę na znajomość z tajemniczym adoratorem? Tymczasem okazuje się, że Natalia tej samej feralnej nocy zaszła w ciążę. Co gorsza, nie ma pojęcia, kto jest ojcem dziecka. Czuje się kompletnie niegotowa na nową rolę w życiu i na skandal w małym miasteczku ze sobą w roli głównej. Szybko postanawia znaleźć rozwiązanie – wziąć urlop, wyjechać do dużego miasta, tam urodzić dziecko i oddać je do adopcji, wrócić i żyć jak dotąd.. Tylko, że młoda kobieta nie przewidziała kilku dość istotnych „komplikacji”.. Przyjaciółki będą zmuszone zmierzyć się z ostrymi życiowymi zakrętami, podjąć kilka ważnych decyzji – kiedy wyhamować, a kiedy przyspieszyć, kiedy odpuścić, a kiedy zawalczyć o własne szczęście. W tle nie sposób nie usłyszeć echa wojny, szelestu niebezpieczeństwa, pogłosu ludzkiego upadku, pomruku siłowania się ze słabościami.. „Noc spadających gwiazd” to nienachalna powieść obyczajowa. Nieprzesłodzona wątkiem romantycznym. Naszpikowana emocjami i uczuciami. Napęczniała współczesnymi bolączkami. Nasiąknięta niedopowiedzeniami. Zabarwiona paletą kolorów działających na wrażliwość czytelnika. Polecam.