Nocny dyżur

Robina Cooka jest on dla mnie mistrzem tego gatunku. Z dużą dokładnością zawsze opisuje zagadnienia ze świata medycyny. W taki sposób, że nie jeden raz czułam się, jakby faktycznie stała nad ciałem i była świadkiem tego co odkryją bohaterowie książki w zwłokach. „Nocny dyżur” to już kolejna część cyklu o doktorze Jacku Stapletone. Ale to, że jest to kolejna część, nie znaczy, że trzeba znać pozostałe części by czytać tę. Pewnego dnia w szpitalnym garażu zostają odnalezione zwłoki ambitnej i cenionej pani doktor Sue Passero. W trakcie sekcji zwłok nie wykryto nic co by wskazywało na jakieś choroby. Jednak Jack jak i najbliższa przyjaciółka zmarłej nie wierzyli w to, że Sue mogła tak po prostu umrzeć. Nie miła nigdy problemów ze zdrowiem. Miała jedynie cukrzyce, ale jako lekarz wiedziała jak sobie z nią radzić. A może jednak nie wiedziała? Przedawkowała? A może to było morderstwo? Czytelnik od pierwszych stron wie co wydarzyło się nocnym dyżurze pani doktor. Ale nie wiedza tego jej koledzy z pracy. Z czasem jednak ich śledztwo przeradza się w zabójczą grę z inteligentnym zabójcą. Czy będą kolejne trupy? Przekonacie się sami. Robin Cook jest w wykształcenia lekarzem i jak nikt potrafi zagłębić czytelnika w tajniki ludzkiego ciała oraz wszelakich trucizn i innych środków, które podane w zbyt dużych dawkach powodują śmierć. A do tego są trudne do wykrycia. Zazwyczaj książki Robina Cooka trzymały mnie w dużym napięciu do ostatniej strony. W tym przypadku tego mi trochę zabrakło. Nie uważam jednak, że książka była zła. Uczucie napięcia było, tylko momentami mnie opuszało. Autor bardziej skupił się na emocjach i uczuciach jakie wzbudzała w bohaterach zmarła koleżanka z pracy. Jeśli lubicie thrillery medyczne to bardzo polecam najnowszy Robina Cooka, „Nocny dyżur”.

To już trzynaste spotkanie z Laurie Montgomery i Jackiem Stapletonem. Przy tak długich seriach lektura książki jest jak spotkanie z dawno niewidzianymi przyjaciółmi. Cześć, co u was? Patolog Jack Stapleton jest obecnie lekarzem w Inspektoracie Medycyny Sądowej a jego żona Laurie głównym inspektorem Medycyny Sądowej Nowego Jorku. Została szefem wszystkich szefów i to rządzenie przeniosła do domu. Stąd napięcia w małżeństwie. Autor przypomina czytelnikom, że para ma dwoje dzieci JJa i Emmę. W tym tomie oboje lekarze muzą zmierzyć się ze śmiercią przyjaciółki, Susan Passero. Susan pracowała w Manhattan Memorial Hospital jako lekarz. Jej śmierć jest podejrzana, więc Jack drąży, co jest początkiem większej sprawy i większych kłopotów. Okazuje się bowiem, że coś niedobrego dzieje się ze wskaźnikiem śmiertelności w szpitalu. Może on sugerować nietypowe, niespodziewane śmierci lub działanie seryjnego mordercy. W tle powieści odwieczna bolączka opieki medycznej i konfliktu pomiędzy pieniędzmi, biznesem i medycyną. Jak we wszystkich prywatnych szpitalach, tak i w Memorial, lekarzom i pielęgniarkom przydziela się jak najwięcej pacjentów aby zmaksymalizować zyski korporacji. Idzie za tym redukcja nadzoru nad pacjentem z powodu braku personelu. Sytuacja idealna dla każdego zabójcy. Książka jest ciekawa i bardzo sprawie napisana. Charakterystyki bohaterów są wyraziste, dialogi szybkie i zabawne. Problemy rodzinne, jak u wszystkich, występują. Teściowa…. Obecna. 😁 Oczywiście powieść można czytać poza serią, ale przyjemniej jest w kolejności. W treści nic nie zaskakuje, nie szokuje. W thrillerach medycznych coraz trudniej o wymyślenie czegoś naprawdę efektownego.