Nuvole bianche. Tom 1. Białe chmury

Dzisiaj mam dla was idealną powieść dla fanów rodziny Bridgertone`ów jak i samej autorki Jane Austen. Książkę, która umili Wam długie, zimne wieczory, gwarantując niezapomnianą podróż w czasie. ~"Nuvole bianche. Białe chmury" debiutującej Adrianny Ratajczyk to arcy-pięknie wydana, ze złotymi zdobieniami, nietuzinkowa, przepyszna, ujmująca, a zarazem hipnotyzująca powieść, która z wielką starannością o detale, zabierze nas do czasów X|X wiecznej Anglii - Londynu. ~ To właśnie tam przy akompaniamencie szczegółowych opisów, oczami wyobraźni, będąc pośrodku sal balowych, przyjęć, wylewającego się zewsząd blichtru, przepychu, ukradkowych spojrzeń, intryg, wytwornych dżentelmenów i przepięknych długich sukien, poznajmy prawdziwe realia tamtym czasów. Dzięki czemu niczym bierny widz, możemy lepiej zrozumieć panujące w tamtej epoce - konwenanse. ~ A to wszystko za sprawą samej autorki i jej finezyjnego, lekkiego języka który z wielką precyzją, w niesamowicie realistyczny sposób, krok po kroku oplata nas światem naszych bohaterów, przez co lepiej poznajemy Aimil i Alistaira. Dwoje wyrazistych, zupełnie różnych, a jednak podobnych do siebie, młodych ludzi, którzy pewnego dnia pomimo trudnej przeszłości, odnajdują się razem w teraźniejszości...ona - bezkompromisowa, niesamowicie inteligentna, chłonna wiedzy, ambitna, odważna, buntowniczka i on - wytworny, pełny spokoju i tajemnicy... ~ "Nuvole bianche. Białe chmury" to niezwykle barwna, realistyczna, burzliwa, pełna uczuć, emocji ,cudownego klimatu, historia o losach dwójki zagubionych ludzi, którzy pomimo trudnej drogi jaką doświadcza ich los, zaznają prawdziwego uczucia którą jest miłość. Namiastkę tego w co obydwoje wierzą! ~Prezentowany tytuł to prawdziwy romans historyczny, a zarazem znakomita powieść kostiumowa, okraszona miłością, zrozumieniem, z odrobiną historii Anglii, poezji, literatury, która otwiera przed nami wrota do świata pełnego marzeń, determinacji, woli walki oraz zrozumienia. ~Gwarantuje wam, że to nie lada gratka dla koneserów gatunku, przez co sama fabuła przywoła szybsze bicie waszego serducha. Ja już czekam na drugi tom! Polecam wasza J.K.

Drzwi. Przepiękne, utkane siecią zachwycających ornamentów. Dotykasz je opuszkami palców, by poczuć teksturę. Misterne zdobienia są niczym obraz, który chcesz podziwiać, wprost nie możesz oderwać od niego wzroku. Otwierasz je niepewnie, do twoich uszu dochodzi ciche skrzypnięcie nienaoliwionych zawiasów, które są niczym preludium — zaproszeniem, by przekroczyć próg. Próg do świata, do którego przenosisz się od razu po przewróceniu pierwszej strony... Takie właśnie uczucia towarzyszyły mi, kiedy zaczęłam czytać powieść Adrianny Ratajczak. To zupełnie tak, jakbym przekraczała próg innego świata, pełnego obrazów namalowanych słowem wprawną ręką autorki. Tutaj wszystko jest przedstawione z taką dbałością o szczegóły, że odnosimy wrażenie, że oto oglądamy film kostiumowy, który zachwyca wiernym oddaniem realiów epoki. Od konwenansów począwszy, przez wystrój wnętrz miejsc, w których toczy się akcja, garderobę postaci, a na dialogach skończywszy. Lektura powieści „Nuvole bianche. Białe chmury” otula nas aurą tajemniczości, bo to właśnie niepokój związany z unoszącymi się w powietrzu sekretami, jest mocno wyczuwalny. Książka Adrianny Ratajczak to stanowczo jedna z takich historii, w której czytelnik się rozsmakowuje. Niespieszna fabuła stanowi jej nieodłączny element, dzięki czemu możemy wtopić się w wykreowany przez autorkę świat i chłonąć jego niewątpliwy urok. Bale, wieczorki muzyczne, piękne stroje - któż nie chciałby choć na moment przenieść się w czasie, by na własnej skórze doświadczyć ówczesnej codzienności? I właśnie dzięki tej powieści mamy taką możliwość, a XIX wiek widziany oczami autorki jest prawdziwe barwny i wręcz namacalny. A to wszystko za sprawą plastycznych opisów, które nadają historii trójwymiarowości. „Nuvole bianche. Białe chmury” to opowieść o miłości. O tej, która jest zakazana, bowiem łączy osoby, które wywodzą się z dwóch różnych światów. Ale przede wszystkim o tej... niechcianej? Nieoczekiwanej, spychanej na samo dno serca, odrzucanej. Jednak wciąż kiełkującej pomimo nieurodzajnego "gruntu". O melodii wygrywanej przez dwa serca, która krok po kroku, nuta po nucie zdaje się dochodzić do głosu mimo usilnego tłumienia jej przez błędy z przeszłości, niewygodne tajemnice, które uwierają, stając się główną przeszkodą do spełnienia... Czy to uczucie będzie miało szansę na to, by w pełni rozkwitnąć? Adrainna Ratajczak zadebiutowała w iście austenowskim stylu, kreśląc opowieść naszpikowaną drobiazgami charakterystycznymi dla epoki, którą odmalowała. Tutaj delikatność przeplata się z obrazem pełnokrwistych postaci, konwenanse z ognistymi charakterami bohaterów, a romans z inteligentnym acz subtelnym humorem. Na szczególną uwagę zasługuje kreacja postaci właśnie. Temperamentna Aimil i pozornie flegmatyczny Alistair. Szkocka burza i angielska mgła, które stają twarzą w twarz i stopniowo zaczynają się poznawać. Oboje skrywają bolesne tajemnice, które rzucają się cieniem na ich teraźniejszości. A jednak czarne chmury, które dryfowały nad ich codziennością, zdają się przecierać, ustępując miejsca białym obłokom, które mogą być zwiastunem uczucia nieśmiało kiełkującego w ich sercach. Czy zdołają stawić czoła przeciwnościom? Czy demony przeszłości zwyciężą? Czy ta nieoczywista walka o miłość pozbawioną aranżowanego chłodu, otrzyma swoją szansę? Podsumowując: Świetnie skrojona fabuła okraszona misternymi intrygami snutymi przez ówczesną socjetę, pełnowymiarowe, charakterne postaci, niebywała drobiazgowość w oddaniu klimatu epoki, w której toczy się akcja — tak można określić powieść Adrianny Ratajczak. To idealna pozycja dla miłośników romansów, dla których poza wątkiem miłosnym liczy się również wierne oddanie realiów oraz szczypta pikanterii ukryta w subtelnie humorystycznych dialogach. Niespieszna fabuła pozwala w pełni rozsmakować się w lekturze, która prawdziwie przenosi nas w czasie, a nasza wyobraźnia pracuje na pełnych obrotach, stymulowana plastycznością opisów, tworząc kolejne barwne kadry charakterystyczne dla XIX wieku. Zakończenie pozostawia nas z rozbudzonym apetytem na więcej. Mam nadzieję, że szybko zostanie on zaspokojony. "Na złego ducha" ależ to była smaczna lektura!

Nuvole Bianche czyli Białe Chmury to pierwszy tom niezwykłego romansu historycznego, który nie raz przypomni Wam jak bardzo kocha się bohaterów z innej epoki oraz jak bardzo chciałoby się być tam razem z nimi. Białe chmury to zaskakująco udane połączenie tych powieści, które skradły nasze serca a przy tym wyróżnia się nieco innym podejściem. "Cierpliwość jest gorzka, ale jej owoce są słodkie". Aimil (Mela) Lyon-Bowes jest niezwykle charyzmatyczną osobą, która nie do końca przykłada zbytnią uwagę do etykiety a przy tym nie raz popełnia jakąś gafę. Przez swoje zamiłowanie do bardzo "męskiego" zawodu nie raz popadnie w kłopoty jednak dla.nas czytelników wydadzą się bardzo w punkt. Co ciekawe od samego początku kibicujemy Aimil oraz wszystkim jej decyzjom. Alistair (Ally) Manners na pierwszy rzut oka wydaje się nieco samotnikiem. Jednak im więcej o nim czytamy, tym większą sympatię zyskuje. Jego podejście jest nieco zaskakujące, ale w pozytywnym sensie. "Miłość ma namacalną postać. Trzeba tylko umieć szukać. Można ją odnaleźć praktycznie wszędzie. Może kryć się w ramionach, które troskliwie otulają nasze ciało. Może smakować miętową herbatą zaparzoną o poranku. Miłość może mieć zapach bukietu świeżo zerwanych polnych kwiatów". Najlepsze w tej książce są podchody. Między Aimil i Allisterem czuć przyciągnie, dobrze czują się we własnym towarzystwie i są bardzo uroczy. Każde ich spotkanie jest jak miód na serce i nie raz wywołuje w nas śmiech. Ich relacja z nieznajomych którzy czują się dobrze w swoim towarzystwie powoli ewoluuje - jednak żadne z nich przez długi czas nie chce przyznać, że to mogłoby być coś więcej. Im dalej tym coraz lepiej widać jak dobrze do siebie pasują. "Nie ma takiego przeciwnika, którego nie można pokonać, jeśli ma się po swojej stronie wystarczająco silnego sojusznika". Choć romans odgrywa kluczową rolę w tej powieści to jednak pojawiają się też inne motywy na które warto zwrócić uwagę. Plot twist jest ciekawy, przez pewien czas nie spodziewamy się że tak mocno wpłynie na bohaterów i będzie tym krokiem którego potrzebowali, a nie chcieli go podjąć. Praca dla kobiet w tamtych czasach jak zawsze ogranicza się do rodziny, jednak tutaj mamy coś związanego z prawem i dzięki temu powieść zyskuje. Wojenne demony przeszłości są tylko lekko wspomniane tak jak intrygi. "Nie ma tego złego, czego nie możemy obrócić na swoją korzyść. Potrzeba jedynie odrobiny pomysłowości". Okładka jak i oprawa w środku przyciąga wzrok i jest piękna. Sięgając po Białe chmury czujemy podobieństwo do swoich ulubionych romansów historycznych a przy tym dostajemy zupełnie nową historię z bohaterami, których nie sposób nie polubić. Końcówka książki jest zupełnie inna i niespodziewana ale dzięki temu zaostrza pragnienie na kolejny tom na wczoraj. Bardzo mi się podobało, czytając przeniosłam się w inne czasy i razem z bohaterami przeżywałam wszystkie sytuacje które ich spotkały. Polecam z całego serca ~