Seweryn Zaorski. Tom 4. Obrazy z przeszłości

,,Nigdy nie jest za wcześnie, by zmienić przeszłość, ani za późno, by zmienić przyszłość". ,,Ja nie piję kawy, żeby się obudzić. Budzę się, żeby ją wypić". A teraz przyznajcie się, kto też tak ma? Musiałam zamieścić tutaj ten cytat, bo był naprawdę intrygujący:-) Wiecie, to jest tom czwarty, a ja nie czytałam wcześniejszych. Już od początku mamy nawiązanie do innych części, więc czytajcie od pierwszej. Czytałam już książki Mroza, ale nie podejrzewałam go o taki romantyzm. Z pewnych względów czytałam ją trzy dni, ale uwierzcie, że gdyby to ode mnie zależało, to nie odłożyłabym jej póki bym nie skończyła czytać. Tutaj nie było czegoś takiego jak nieciekawość, czy nuda. Ja wręcz połykałam strony i poganiałam wzrok, by jak najszybciej ją czytał, jakbym była uzależniona i musiała przyjąć działkę, bo inaczej oszaleję! Jeszcze nigdy nie reagowałam tak na jego książki, choć faktycznie nigdy się przy nich nie nudziłam. Tutaj wyczułam taką prawdziwość, romantyzm, uczucia, życiowe problemy, konflikty na które jedni pozwalają, ale które mają nadzieję, że nie nadejdą. Ukryte schadzki, mezalians serca i zbrodnia, która bardzo mnie poruszyła. Oczywiście śledztwo z wieloma niewiadomymi, a w późniejszym czasie odkryciami, o których wolałam nie wiedzieć. Tutaj jeśli już szukają jakiś tropów, to robią to dokładnie i sprawdzają każdą możliwą opcję. Głośno gdybają, jak coś nie wiedzą, to pytają i naprawdę działają kompetentnie. Czego więcej chcieć od dobrego kryminału? Tutaj sprawa będzie dotyczyła zaginięcia pewnej kobiety na ślady której natrafią długo po zniknięciu. Zaczną odkrywać rzeczy, które do niej należały. Trafią na tropy, które powiążą ze sobą i to da nam obraz zbrodni, która nigdy nie miała zostać odkryta. Ja jako matka strasznie ją przeżywałam, odebrałam ją jako niesprawiedliwość i ból, którego straty nie chciałabym nigdy doświadczyć. Niestety nie planowałam się wzruszać, samo jakoś tak wyszło. Zresztą sami przeczytajcie. Ja opisałam wam wszystko, co sama czułam. Jestem jednak świadoma tego, że opowieść podziała tak samo na większość osób...