Odzyskana

Zrobiłam błąd nie czytając poprzednich książek autorki, czyli „Fikcji” i „Ludzi niczyich”? Oj tak, sama dobrze o tym wiem. Ale zadaję też sobie pytanie, czy znając je mogłabym jeszcze bardziej przeżywać losy bohaterów, których Sylwia Bies postawiła na mojej drodze? Trudno mi sobie wyobrazić by było to możliwe, bo ich historie wgryzły się wręcz w moje arterie pozostawiając niezatarty ślad. Czworo bohaterów, z których każde dźwiga na swych barkach ciężar przeszłości i mierzy się z konsekwencjami swoich decyzji. Niektórzy woleliby pogrążyć się w błogim stanie zapomnienia, inni za wszelką cenę spróbują odzyskać choć przebłysk wspomnień, utraconą cząstkę siebie. I choć początkowo historia każdego z nich toczy się swoim torem, pozornie oderwana od pozostałych, czujemy, że w pewnym momencie ich losy się zetkną, a skutki będą katastrofalne. Towarzyszące im nieustająco demony przeszłości na chwile uśpione ze zdwojoną mocą spróbują wydostać się na powierzchnię. Narracja pierwszoosobowa prowadzona z perspektywy każdego z bohaterów pozwala poczuć targające nimi emocje, trudne, mroczne, niepokojące. Poznać motywy ich decyzji, częstokroć niezrozumiałych, szalonych, tragicznych i nieodwracalnych. Budzących żal i sprzeciw. Wzbierających bólem czasem dławiącym w gardle, czasem bezwiednie zaciskającym pięść. Autorka porwała mnie w emocjonującą podróż w głąb ludzkich dusz i uczyniła to niezmiernie sugestywnie i z ogromnym wyczuciem ludzkiej zagmatwanej psychiki. Po tak udanym pierwszym spotkaniu z jej twórczością dołączam do szerokiego grona osób, które wielokrotnie mnie namawiały, by czytać Sylwię Bies. Czytajcie!