Okaleczone

Kryminały, thrillery… wywołują u nas osobliwe reakcje. Opisy morderstw, zwłok, bestialstwa, wszystko to, dla nas, jest tylko historią, która wyziera ze stron książki. Ale czy prawdziwe życie nie wygląda podobnie? Przecież dramaty rozgrywają się dookoła nas. 
Gdy sobie uświadomicie to, spotkanie z prokurator Hanną Osul staje się… namacalnie nieprzyjemne. Nie dlatego, że bohaterka Anny Kaczanowskiej była źle wykreowana, albo jej osoba irytowała czy… nie. Chodzi mi o to, co przeszła prokuratorka. O jej życie a poźniej o to, czym się zajmuje. „Okaleczone” nie są obszerną książką. Ot, na dosłownie jeden wieczór. Bardzo lekko i przyjemnie się je czyta. Podoba mi się pomysł i wykonanie, chociaż mam mieszane uczucia co do rozwiązania. Przyznaje, że przeczytałam, a później jeszcze raz, przesłuchałam całej książki (znając już zakończenie) i wciąż czegoś mi brakło. Jako czytelnik chciałabym trochę więcej emocji. Fragmentów, które sprawiłyby, że byłoby mi szkoda ofiar i ich bliskich. Nawet tych brutalnych opisów. Jestem wdzięczna, że autorka nie zbombardowała nas milionem informacji, nazwisk itd. Była to bardzo dobra lektura na odpoczynek :). Jeśli lubicie mocniejsze, książki, ale wciąż w miarę spokojne, to ta będzie dla was. Myślę, że jest też w porządku dla kogoś, kto dopiero zaczyna z kryminałami/thrillerami ;). Czekam na kolejne tomy :).

Na początku jak czytałam to byłam w szoku i musiałam się dowiedzieć czy aby na pewno dobrze zrozumiałam, że jest to debiut. Za dobrze mi się to czytało, tak lekko, płynnie. Nawet byłam zaciekawiona! Czytając rozdział za rozdziałem strasznie się wkręciłam i drugi raz musiałam sprawdzić czy autorka nie ma jakiegoś doświadczenia związanego ze służbami bo tak dobrze się to czytało! Byłam w szoku. Później gdy sprawa nabrała tempa miałam już swój typ podejrzanego, który… finalnie okazał się właśnie sprawcą. I wszystkie emocje opadły. Rozwiązałam zagadkę przy pierwszych rozdziałach, nie wiem czy czytam za dużo tego typu rzeczy, czy może wykształcenie policyjne się obudziło, a może było to właśnie tak oczywiście napisane, że każdy by się domyślił? Tak czy siak, zagadka rozwiązana, zabrakło takiego mieszania i zrzucania podejrzenia na każdego jak jest w przypadku tego typu książek. Książka nie zostanie długo w mojej pamięci, No chyba, że moja złość na to, kto stał się tym zabójcą (hehe). Spodziewałam się wstrząsających opisów, w końcu wiecie- mord na pięciolatkach? Nic takiego nie otrzymałam. Z takich plusów jeszcze to w książce występuje dużo dialogów przez co książkę dość szybko się czyta. Nie jest pisana źle, ale mogło by być lepiej.