Oko w oko ze śmiercią

,,Minął miesiąc, odkąd huragan Katrina uderzył w wybrzeże Zatoki Meksykańskiej i zniszczył stan, który nazywam domem. Od zawsze się tego obawiałem, jak każdy, kto mieszka w Nowym Orleanie, mieście usytuowanym w delcie rzeki poniżej poziomu morza(...) Huragan zdążył już zabić tysiąc sto trzydzieści osób w pięciu stanach(...) Dla wielu polityków przyjazd tu nie jest okazją do wyciągnięcia pomocnej dłoni ani przekonania się na własne oczy, jak źle się sprawy mają. Chodzi im wyłącznie o możliwość zrobienia sobie zdjęć! Dacie wiarę?(...) kto normalny myśli o pamiątkowych fotkach, gdy wokół mamy same trupy i umierających ludzi?". To bardzo poruszająca książka. Czytałam o ratownikach, którzy przejmowali się losem tych, których nie zdążyli uratować, zamiast cieszyć się tym, że wiele osób udało się ocalić. Wiele szpitali zostało tam zalanych, brakowało sprzętu medycznego nie wspominając o sterylnych warunkach. Ciała pływały pod sufitami w toksycznej brei, a oni musieli je wyławiać. Zawód autora polegał na ustaleniu czasu, przyczyny oraz tego, w jaki sposób doszło do śmierci. Oprócz obowiązków związanych z prowadzeniem dochodzenia w sprawie zgonu musiał badać kwestię zdrowia psychicznego ofiary i kontaktów cielesnych. Wszystko po to, by rodzina była spokojniejsza. Autor bardzo dokładnie wszystko poopisywał. Porównywał pracę koronera do różnych stanów, gdyż zakres jego obowiązków bardzo się zmieniał. Musiał ślad po śladzie dociekać przyczyny zgonu ofiary. Ustalenie tożsamości zwykle odczytywali z karty dentystycznej, jednak nie zawsze było to możliwe. Nie zdradzając wam wszystkiego powiem tylko tyle, że musiał się nieźle naszukać i prowadzić rozmowy z wieloma lekarzami, a to naprawdę trochę trwało. Na swoim koncie ma rozwiązanie wielu zagadek dotyczących niespodziewanych zgonów. Wzbudził we mnie szacunek i podziw. Jeżeli chcecie przeczytać jakieś konkretne zagadnienia, to wystarczy zerknąć na początkowy spis treści. Czytałam ją z wielkim przejęciem. Może i tragedie nie dotyczyły Polski, ale warto wiedzieć co się dzieje w świecie i doceniać ludzi, którzy kochają swoją pracę.

Czy zastanawialiście się kiedyś jak wygląda praca koronera lub patologa sądowego? Specyficzny zapach, makabryczne widoki ciał, dziwne przyczyny śmierci. Tak bez wątpienia można z grubsza określić ten rodzaj zawodu. A co dzieje się z psychiką osoby, która codziennie spotyka się w oko w oko ze śmiercią? Dr Loise Cataldie opisuje swój zawód od środka. Opisuje swoją pracę od początku, od czasów kiedy uczył się rozpoznawać i szukać dowodów. Jak pobierać włókna, włosy, niewidzialne ślady. Jak każdy człowiek popełniał błędy, ale szybko uczył się na nich. Przedstawia nam on sceny, które nie są przyjemnie. Zwęglone szczątki, martwe noworodki, dzieci zgniatane prasą w śmieciarce. Te i wiele innych przykładów śmierci znajdziecie w tym reportażu. Ale nie tylko to. Znajdziecie tutaj też przeżycia psychiczne zarówno koronera, osób zamordowanych jak i rodzin poszkodowanych, którym niestety, ale trzeba przedstawić przyczyny zgonu najbliższych. Reportaż jest napisany z dużą dokładnością. Czytając go czułam jakbym stała obok doktora i przechodziła przez spalone domy, w których w wyniku pożaru zmarło wiele ludzi. Szukałam zębów by na ich podstawie DNA zidentyfikować zmarłego. Koroner wprowadził mnie w tajniki rozpoznawania czy śmierć była skutkiem morderstwa, tragicznego wypadku, a może samobójstwa. Z książki tej uświadomiłam sobie, że zmarli zostawiają nam wiele znaków odnośnie ich śmierci. Ale żeby umieć je odczytać i poprawnie zinterpretować potrzeba wielkiego poświęcenia. Czytając tę książkę zastanawiałam się, czy sam pan Cataldie nie potrzebuje pomocy psychicznej. Jak widząc przeróżne zmaltretowane ciała, z których wydobywa się już nieprzyjemny zapach, można wrócić do domu i żyć normalnie? Jak obcować ze śmiercią codziennie, z którą za każdym razem przegrywa się? Co na to żona i dzieci pana Loise? Reportaż pozbawiony jest upiększeń. Jest brutalny i szczery do bólu. Realistyczny, w niektórych momentach przyprawiający o ciarki. Wywołuje uczucie wstrętu, smutku. Ukazuje niesprawiedliwość tego świata. Jeśli chcecie poznać prawdziwy obraz świata, który znamy z seriali typu „SCI Kryminalne zagadki”, to koniecznie sięgnięcie po książkę pana dr Loise Cataldie.