Okruchy lodu

"Okruchy lodu" Patrycja Żurek w niezwykły sposób porusza trudne tematy które zamieszcza w swoich książkach. Ta historia porwała mnie od pierwszej strony, dopiero gdy skończyłam czytać odłożyłam książkę. Wszystko we mnie wrzało emocje które we mnie wzbudziła ta historia musiałam wyciszyć, poukładać, zrozumieć... Autorka w subtelny sposób przybliża nam społeczne problemy o których ciężko się rozmawia ,nie lubimy dzielić się swoimi porażkami życiowymi, oceniamy za szybko ,a gdy widzimy zło odwracamy oczy bo nie chcemy się wtrącać... Jarzebina i Lauri to moi ulubieńcy. Każdy z nich boryka się ze swoimi traumami ,dźwiga w swoim sercu przeżycia o których ciężko zapomnieć...starają się żyć ale to co wydarzyło się w przeszłości tkwi w nich i czują żal, że los tak dotkliwie ich doświadczył.... Dobrawa -kobieta której nie mogłam zrozumieć miałam ochotę potrząsnąć nią ...Czy nie widzi jak jest krzywdzona ? Dlaczego nie chce przyjąć pomocy ? Zaślepiona, gotowa do poświęceń bo tak trzeba ... Z nadzieją że wszystko się zmieni ,będzie dobrze bo tak wpoili jej rodzice... Jan Terlecki który pogubił się w swoim życiu. Miał żal do siebie że zawiódł ...To wyjątkowy człowiek który uratował chłopca w mroźną noc...a jak do tego doszło musicie koniecznie przeczytać. Na szczęście w tej podkarpackiej wsi mieszkają ludzie którzy mają wielkie serca i nie zostawią nikogo w potrzebie . Każdy z nich mimo swoich życiowych doświadczeń niesie pomoc drugiemu, wspierają się, wspólnie rozwiązują problemy które dotykają sąsiadów. Autorka w wyjątkowy sposób pokazuje nam jak niewiele potrzeba by ktoś otworzył się gdy widzi wyciągniętą dłoń. Nie odwracajcie się od ludzi którzy potrzebują pomocy ,rozmowy ,czy wsparcia. Każdy z nas popełnia błędy I tak niewiele potrzeba by przekreślić całe swoje życie.... Pani Patrycjo dziękuję za tą wartościową, wyjątkową powieść ❤️ Polecam całym sercem

Mała wioska na podkarpaciu, gdzie nic nie ukryje się pod czujnym okiem sąsiadów, staje się domem dla Lauriego, fińskiego policjanta. Jaki był powód jego przyjazdu do Polski? To nurtuje mieszkańców, a dokładniej pewne mieszkanki wsi. Pierwszą osobą na którą mężczyzna trafia po dotarciu na miejsce, jest Jarzębina. Kobieta, jak się z czasem okaże, również została ciężko doświadczona przez życie. Zresztą tak jak i większość mieszkańców tej małej społeczności. Trudy, rodzinne tajemnice, źle pojmowana miłość i całkowite oddanie siebie, doprowadzą do tragedii, która pokaże, że nawet najcięższe momenty życia można przetrwać, gdy ma się obok życzliwe osoby. Nawet jeśli one same są pogubione. "Okruchy lodu" to momentami wzruszająca, chwytająca za serce powieść o zwyczajnych ludziach z poranionymi sercami. Często zmrożonymi przez okoliczności w jakich postawił je los, ale wciąż w głebi czekającymi na to aż ktoś je rozgrzeje. Bohaterowie tej historii pokazują jak pozornie różniący się od siebie ludzie mogą się zjednoczyć w obliczu tragedii i odkryć że tak naprawdę wiele ich łączy. Wystraczy otworzyć się na drugiego człowieka, poprosić o pomoc, zauważyć, że nie jesteśmy sami. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, płynnie. Często powieści których akcja toczy się na wsi, zawierają zbyt długie, nużące opisy przyrody czy otoczenia, tutaj tego nie było. Wszystko wyważone, w punkt, autorka skupia uwagę czytelnika na tym co jest sednem tej opowieści. Czyli poprostu na ludziach i ich historii. Każdej z osobna a jednak tworzącej spójną całość.