Nic nie rani tak jak miłość

„Porzucił nas. Porzucił mnie. Nie wystarczyłam mu. Jestem niewystarczająca. Czy to się kiedykolwiek zmieni? Czy kiedykolwiek będę dla kogoś idealną partią?” "Nic nie rani tak jak miłość" to z początku niepozorny romans, który jak się szybko okazuje przepełniony jest ogromem przeróżnych emocji… Fabuła wciąga czytelnika już od pierwszych stron, a Autorka doskonale dba o to, aby stopniowo budować napięcie i malować dość prostym słowem historię, która trafi w serca każdego czytelnika i „przeora” go emocjonalnie. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak dobrej książki, gdzie aż kipi od przeróżnych emocji, a przy tym czuć lekki sielski klimat, który pozwala nam się przenieść na farmę niedaleko Indianapolis. Miłość, strata, odwaga, przebaczenie, uczucie wyobcowania, porzucenie, trudne relacje rodzinne, depresja, wiele trudnych wyborów to tylko niektóre z elementów, które Autorka stawia na drodze naszych bohaterów. Wren to postać, która zmaga się nie tylko z porzuceniem przez narzeczonego, ale demonami przeszłości, które sprawiły, że nie potrafi ona uwierzyć w siebie i pozbyć się uczucia wyobcowania. Momentami odnosiłam wrażenie, że jest po postać nie tylko silna, ale i przede wszystkim zbyt dobra dla wszystkich dokoła. W imię dobra innych potrafi zrezygnować ze swojego szczęścia nawet jeżeli kogoś kocha. Przekonujemy się o tym w momencie, kiedy następuje zwrot akcji związany z Andersem, którego kompletnie się nie spodziewałam. Nie sądziłam, że to wszystko może tak wyglądać i czytając o tym czułam jak łamie mi się serce. Tajemnica, która wyszła na jaw zmieniła życie nie tylko Wren oraz Andersa, ale i innych osób. To wtedy byłam w stanie lepiej zrozumieć każdą ze stron i byłam ciekawa czy nasi bohaterowie będą w stanie odnaleźć wspólne szczęście, czego bardzo dla nich pragnęłam. „Nic nie rani tak jak miłość” to historia na której poleciało kilka łez i jestem pewna, że pozostawi ona w moim sercu już trwały ślad. Autorka udowodniła, że miłość może być źródłem radości, ale i ogromnego bólu nie tylko związanego z porzuceniem. Mam nadzieję, że niedługo na naszym rynku wydawniczym pojawi się więcej książek autorki ♡

Pierwsze słowo, jakie przyszło mi na myśl po przeczytaniu tej książki? "Wow". Jest niesamowita, intensywnie nasycona emocjami. Już na samym początku poczułam, jak szarpnęły mnie one za serce, i pomyślałam sobie, że ta lektura będzie dobra. Okazała się o wiele, wiele lepsza. Fantastyczne jest to, jak autorka poprowadziła tę historię. Jestem pod ogromnym wrażeniem zastosowanego przez nią zwrotu akcji. Do tego te uczucia, które wręcz wyzierają z kartek. Mimo że bohaterowie się przed nimi wzbraniają, i tak są one wyczuwalne w każdym opisie spojrzenia, dotyku, nawet oddechu… Wszystkie drobne gesty momentami łamały mi serce na pół, żeby zaraz na powrót je poskładać. Jak dla mnie, to wszystko było fenomenalne. Daję też ogromny plus za to, że autorka w kluczowym momencie powieści umożliwiła nam wgląd w myśli Andersa. Jego perspektywa idealnie dopełnia całość. Ta książka nie jest łatwa; sytuacja bohaterów jest mocno skomplikowana. Jest trudna, ale w tak piekielnie dobry sposób. Zdecydowanie daje do myślenia i zmusza do refleksji. I do płaczu. Gdy po nią sięgniecie, zarezerwujcie sobie trochę czasu na uronienie łez. Ja po pewnym fragmencie musiałam co jakiś czas odkładać książkę na bok, żeby trochę ochłonąć (i podlać rzęsy). Ta książka to emocjonujący slow burn "strangers to friends to lovers… (któż to wie, co dalej...)", ze świetną kreacją bohaterów, zarówno pierwszo- jak i drugoplanowych. Czytanie jej było dla mnie świetnym przeżyciem i mogę Wam ją z czystym sercem polecić. Sama z pewnością będę do niej wracać.