Opowieść z Zielonej Rzeki

Lektura tej książki to była prawdziwa przyjemność i niezwykła przygoda. Kiedy już zagłębiłam się w nią, wprost nie mogłam się oderwać, a na końcu pojawiło się ukłucie żalu, że to już... Całe szczęście, możemy spodziewać się nowych przygód zwierząt z Zielonej Rzeki. "Opowieść z Zielonej Rzeki" to nie tylko przepięknie wydana książka, ale przede wszystkim poruszająca historia okraszona hipnotyzującymi opisami przyrody. Niemal namacalnie czułam chłód rzeki, ciepło promieni słońca, wraz z bohaterami przeżywałam ich entuzjazm, strach, nadzieję, smutek... Głównymi bohaterami są Szuwar i Satynka. Każde z nich wiedzie życie we własnym stadzie, jedno z nich w gnieździe wydr, drugie w żeremiu bobrów. Satynka bardzo się stara i ciężko pracuje, nie raz ponad swoje siły i możliwości, a wszystko po ty, by być jak jej towarzysze oraz by jej ojciec - Mistrz Szary wreszcie był z niej dumny. Jednak wciąż czuje, że go zawodzi i zbyt mocno odstaje od pozostałych bobrów. Tęskne słowa i melodia pieśni bezwiednie wypływają wprost z jej serca jakby były tam od zawsze i chciały jej o czymś przypomnieć. Szuwar to syn Pani Cierń, przywódczyni stada wydr zamieszkujących górę Zielonej Rzeki. Tak bardzo pragnie zasłużyć na tytuł dziedzica, ale wciąż ma wrażenie, iż nie jest wystarczająco dobry. Nosi w sobie pewną tęsknotę, niewyraźne poczucie straty czegoś lub kogoś ważnego. Wyraziste sny nie dają mu spokoju. A może to wcale nie są tylko sny...? Zarówno bobry, jak i wydry starają ochronić swoje siedliska przed wzbierającą w rzece wodą. Każde ze stad robi to na swój sposób. Czy Pani Rzeka okaże łaskę i ochroni mieszkańców Zielonej Rzeki? Co łączy zupełnie obcych i nieprzyjaznych sobie mieszkańców Twierdzy bobrów i Gniazda wydr? Czy Satynka i Szuwar odnajdą to czego szukają? Gorąco polecam tę książkę wszystkim miłośnikom natury, bo to właśnie ona splata tutaj fabułę i tworzy niepowtarzalny klimat. Gdyby właśnie takie książki, jak ta znalazły się w kanonie lektur szkolnych, rzeczywistość szkolna nabrałaby innego wymiaru, lepszego rzecz jasna.

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka, nie spodziewałam się takiej historii. Kilka pierwszych rozdziałów to przeplatana historia dwóch zwierząt, Satynki mieszkającej w żeremiu bobrów i Szuwara z gniazda wydr. Oboje źle czują się w swoim środowisku, czują się nie doceniani, wytykani palcami, gorsi i inni od reszty. Wymagania, które są im stawiane, są ponad ich siły. Oboje również mają dziwne sny, które okazują się wspomnieniami z przeszłości. Satynka i Szuwar wyruszają w podróż wzdłuż rzeki, jeszcze nie wiedzą ile ich łączy, lecz gdy się spotkają wszystko zrozumieją. Ich historie połączą się w jedną, zaczną przypominać sobie co wydarzyło się zeszłej wiosny, gdy nastała powódź. Woda znów się podnosi, a oni mają nadzieję, że gdy połączą siły Pani Rzeka ich wysłucha i ocalą swoje domy. Książka jest naprawdę wciągająca. Czytając ją odczuwa się wiele emocji. Historia Satynki i Szuwara opowiada o odwadze, o przyjaźni, ale także o szukaniu swojej tożsamości, swojego ja, o akceptacji i sile. Mimo, że głównymi bohaterami są zwierzęta, to czytając te książkę ma się wrażenie jakby czytało się o ludziach. Książka ma również walory edukacyjne, bardzo szczegółowo opisuje życie bobrów i wydr, ich zachowania, ich sposób budowania "domów", dbania o środowisko. Ciekawe co jeszcze wydarzy się nad Zieloną Rzeką...

Rozkoszuję się ostatnio historiami niespiesznie płynącymi. Które są jakby zawieszone w czasie i pozwalają przyjrzeć się światu z nieznanej dotąd strony. Podglądanie świata wydr i bobrów było dla mnie czymś niecodziennym. Zwłaszcza że "Opowieści z Zielonej Rzeki" nie jest książką przyrodniczą, która tłumaczy życie tych zwierząt, a historią rodzinnych więzi, sekretów i podążania za przeznaczeniem. Holly Webb słowami maluje nadrzeczny krajobraz, który jest dla bohaterów zarówno schronieniem, jak i zagrożeniem (zwłaszcza gdy woda w rzece podnosi swój poziom). Wydry obawiają się kolejnego zalania ich siedlisk, żeremia bobrów również są w niebezpieczeństwie. Jednak te dwa gatunki nie żyją ze sobą w zgodzie. Przez kilka pierwszych rozdziałów naprzemiennie obserwujemy losy Satynki i bliskich jej bobrów oraz Szuwara, syna przywódczyni wydrowego stada. Ich losy jednak potoczą się tak, że te dwa zwierzaki wyruszą we wspólną wyprawę wzdłuż rzeki. Czy uda im się ją poskromić? Wątek przybierającej na sile rzeki jest jednak tłem dla rozterek bohaterów. Zdaje się odzwierciedlać ich myśli, woda wzbiera i piętrzy się tak, jak odkrywane jeden po drugim sekrety. To właśnie one powodują, że powolna fabuła wciąga i zaskakuje. "Opowieść z Zielonej Rzeki" udowadnia, że akcja wcale nie musi być dynamiczna i pełna zwrotów, aby zatrzymać uwagę czytelnika, zwłaszcza takiego, który choć raz czuł się w swoim świecie nie na miejscu. Komu wydawało się, że nie pasuje do reszty. Wątpliwości bohaterów, ich myśli i decyzje mogą okazać się wtedy bardzo bliskie. Ta książka to również przygoda, zaskoczenia i wzruszenia. To momenty wymagające od bohaterów odwagi i animuszu. To w końcu historia o przyjaźni, szacunku do natury i rodzinnych więzach. Idealna do czytania w chwilach, w których potrzebujesz wyciszenia i oderwania się od pędzącej rzeczywistości. Ogromny plus za estetykę wydania, za nieliczne, ale w pełni oddające nastrój opowieści ilustracje i okładkę, która magnetyzuje.

Satynka była niczym iskierka. Mała, zwinna i szybka. Bardzo różniła się od pozostałych mieszkańców żeremia. W dodatku jej ogon miał dziwny kształt, zęby były słabe, a tylne łapy nie wystarczająco płetwiaste. Każdego dnia zasypiała, marząc, że stanie taka, jak inni i tata będzie z niej dumny. Pewnego dnia, gdy jedna z bobrzych matek oskarżyła ją o spowodowanie groźnego wypadku, nieszczęśliwa Satynka oddaliła się od domu i zobaczyła coś, co kazało jej wyruszyć w podróż w górę rzeki. Ku przygodzie i prawdzie o sobie samej. Tymczasem, w górze rzeki, gniazdo wydr było zagrożone stale podnoszącym się poziomem wody. Zwierzęta bardzo bały się powodzi, która w poprzednim roku zniszczyła ich dom. Gdy Szuwar - syn przywódczyni stada, usłyszał dawno niesłyszaną melodię, w jego serce wstąpiła nadzieja. Wyruszył w dół rzeki, wierząc, że jest w stanie zmienić losy wydr z Zielonej Rzeki. A przy okazji odnaleźć utraconą część siebie. Porwała nas ta opowieść. Zachwyciła. Nieprzesłodzoną fabułą, wartką akcją i wyrazistymi bohaterami. Prawdą o potędze przyrody. Historią poszukiwania własnej tożsamości. Pokazaniem siły rodzinnych więzi. I lekkim, przystępnym językiem. Piękna jest ta książka i już nie możemy doczekać się zapowiedzianej na końcu kontynuacji. Jeśli kochacie książki o przyrodzie i szukacie opowieści na długie, wieczorne, bliskie czytanie, gorąco polecam Wam tę pozycję od Wydawnictwa Świetlik.