Osada

Osada to świetny kryminał. Utrzymany w dawnym klimacie za starszym słownictwem. Dzieli się na dwa czasy, jednym obecnym z 2023 roku, gdzie starszego mężczyznę odwiedzają policjanci chcący rozwiązać zagadkę zaginięcia z dawniejszego czasu. Później wracamy do czasu 1978 roku, gdzie mieszkańców nawiedziła sroga zima. To był czas tuż przed Bożym Narodzeniem, gdzie w chacie opowiadano straszne historie, które naprawdę miały miejsce. Czuć też jest klimat zbliżających się świąt. Ludzie bardzo bali się czegoś złego, co podobno zabierało ich życie bez względu na wiek. My śledzimy losy tych czasów na zmianę. Czytamy jakie kiedyś były pogody, zachowania ludzi, zbiorowiska oraz pierwsze miłości. Przejdziemy przez wypadek autobusowy i na dłużej zatrzymamy się na zaginięciu młodej dziewczyny. Tutaj głosy odnośnie jej osoby będą podzielone, gdyż rodzice uważali ją za bogobojną, a znajomi wiedzieli co innego. Jednak nic nie zmienia faktu, że po wypadku nie wróciła do domu. Będzie rozpoczęte śledztwo i na jaw zaczną wychodzić różne rzeczy. Zanim jednak cokolwiek konkretnego się dowiemy, to będziemy padali ze stresu i ogromnego napięcia. Rozdziały z czasu obecnego będą krótkie. Tutaj mężczyzna, który opowiada tą historię stara się wyciągnąć od policji jak najwięcej informacji, bo według nich, coś wie i to zataił, według niego, oni dowiedzieli się czegoś ważnego, czego on nie wie, a bardzo chciałby poznać, a według nas, każdy z nich nie do końca jest z nami szczery. Naszym zadaniem jest czytać uważnie i samemu wysuwać wnioski. Autor podkręcił tutaj atmosferę tymi strachami, których obawiali się mieszkańcy małej wioski. Jakby oprócz kryminału po utykał opowieści o duchach. Ja nie bardzo mogłam skupić się na wszystkich sprawach, bo dryfowałam pod historie, które działy się na bieżąco. Raz ważne było zachowanie policjantów, to znów osoba przesłuchiwana zdradzała coś nam, a nie mówiła tego im, to później te duchy i tajemnicze zgony i na końcu zaginięcie dziewczyny. Również sceny podrywu i miłosnych podbojów były naprawdę ciekawe. I niby książka współczesna, ale poprzez starszy styl, wydaje się być napisana w czasach dawniejszych. Polecam przeczytać ją samemu, bo myślę, że zasługuje na miano naprawdę dobrej książki, dopracowanej we wszystkich szczegółach z zachowanym umiarem odnośnie opisów i scen. Może wywołać małe lęki i sprawić, że sami zaczniemy zadawać pytania o dawne niewyjaśnione historie. U mnie na przykład mówili o tajemniczej mgle przy której ludzie nie mogli trafić do swoich domów i płaczu dzieci na jednej z ulic w spokojne letnie noce. Po skończeniu tej książki z pewnością będziecie potrzebowali rozmowy, a na jaki temat, to już każdy z was sam będzie wiedział najlepiej:-)

"- Demon nie zawsze działa swoimi rękami, często siedzi w głowie człowieka i nakłania do złego; jedne przychodzą, jak wieją silne wiary, inne w upały, trzecie znowu zimą, razem z mrozem, jak teraz. - A potwór? - Potwór, wnusiu, zawsze ma dwie ręce i swój rozum. Takich najwięcej na świecie." 🌫🌫 Miałam przeczucie, że będzie dobrze, ale byłam w błędzie, ponieważ było fantastycznie i wiedziałam, że tak będzie już po pierwszym przeczytanym rozdziale. Akcja tej książki dzieje się dwutorowo, współcześnie i podczas "zimy stulecia" w 1978 roku. Emerytowany milicjant Jan Ryś, nieoczekiwanie będzie musiał wrócić pamiecią do makabrycznych wydarzeń sprzed lat, których był uczestnikiem i które rozegrały się w jego rodzinnej miejscowości. Świetnie poprowadzona i wciągająca fabuła? Jest. Ciekawi i niejednoznaczni bohaterowie? Obecni. Zaskakujące i satysfakcjonujące zakończenie? Oczywiście, że tak. Ale to, czym ta historia się wyróżnia, to przede wszystkim sposób w jaki jest opowiedziana. Michał Śmielak snuje nam tę opowieść niczym krwawą baśń, która hipnotyzuje i pochłania czytelnika, praktycznie od pierwszego zdania. Niemal namacalnie czuć przenikający kości mróz i zło, które czai się tuż obok. Idealna do czytania wieczorem pod kocem, dla wszystkich tych, którzy lubią się bać. Jeżeli macie przeczytać tylko jedną książkę tej zimy, koniecznie wybierzcie "Osadę".

„Osada” autorstwa Michała Śmielaka to genialne połączenie zagadki kryminalnej, z klimatem thrillera. Autor już od samego początku wciąga Czytelnika w wir wydarzeń i otula go pełnym niepokoju klimatem. Fabuła została dopracowana w najmniejszym szczególe i tak naprawdę do samego końca nie można się spodziewać w jakim pójdzie kierunku. Dochodzenie prawdy nie jest wcale łatwe zważając na hermetyczne środowisko, w którym społeczeństwo wierzy w legendy, nie ufa obcym i niestety nie jest pozbawione stereotypowego myślenia. Przeszłość miesza się tutaj z teraźniejszością spajając się w jedną spójną całość. Autorowi udało się oddać mroczny i duszny klimat wioski, do tego sroga zima podczas której dzieją się wydarzenia staje się coraz mocniej odczuwalna i nie jest ona w stanie oderwać Czytelnika od lektury. Nawet jeżeli już w pewnym monecie domyśliłam się kto jest zabójcą to kompletnie odebrało mi to radości z czytania. Tym bardziej, że samym zakończeniem Śmielak bardzo mocno mnie zaskoczył. Michał Śmielak stworzył fascynującą powieść grozy, która będzie idealną lekturą na zbliżające się zimowe wieczory. „Osada” to książka idealna na zbliżające się zimowe wieczory. Aura za oknem i ta w książce będą się genialnie uzupełniać i spowodują niesamowite doznania literackie. Gdy piszę tę recenzję u mnie za oknem już prószy śnieg. Zatem zaopatrz się w lekturę, ciepły napój, kocyk i daj się porwać lekturze. 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!