Ostatni niedźwiedź

Piękna opowieść o niezwykłej przyjaźni, dziecięcej determinacji, stracie i topniejących lodowcach. Wzruszy, da wiele tematów do rozmów i skłoni do refleksji nad naszym własnym wpływem na środowisko. Gdy tata jedenastoletniej April dostaje pracę na Wyspie Niedźwiedziej, zabiera córkę za koło podbiegunowe. Mają spędzić pół roku w miejscu, w którym nie ma innych ludzi. Nie ma też niedźwiedzi polarnych, od których wyspa wzięła swoją nazwę. Dziewczynka wierzy, że nowe miejsce pomoże jej zbliżyć się do ojca, który pogrążony jest w żalu po śmierci jej mamy. Jednak jest on tak zajęty pracą w stacji meteorologicznej, że zupełnie nie ma czasu dla córki. April całe dnie spędza sama, do czasu aż spotyka osamotnionego, zranionego niedźwiedzia polarnego. Między dziewczynką, a zwierzęciem rodzi się wyjątkowa więź. Przyjaźń, która w normalnym życiu nie miałaby prawa się wydarzyć. Niedźwiedź i April stają się nierozłączni, wspólnie zwiedzają wyspę i przeżywają różne przygody. Dziewczynka jednak wie, że jej pobyt na wyspie dobiegnie końca. Postanawia pomóc przyjacielowi wrócić do innych niedźwiedzi na odległej wyspie Svalbard. Tylko jak to zrobić, gdy lodowiec, łączący oba miejsca stopniał, a tata nie chce uwierzyć w istnienie Niedźwiedzia? Ta porywająca, zapadająca w serce książka to przykład doskonałej literatury dziecięcej. Takiej, która nie tylko dostarcza dzieciom niezwykłych emocji, ale także pokazuje, że warto walczyć o to, w co się wierzy. Znajdziecie tu wyraźny przekaz ekologiczny i sygnał do zmiany świata na lepsze, dzięki wielu małym krokom. Bardzo podoba mi się, że autorka nie unika trudnych tematów, takich jak strata, żal, izolacja, czy skomplikowane relacje ojciec-córka, ale umiejętnie wplata je w fabułę, utrzymując zdrowy balans. Piękna opowieść została wzbogacona o klimatyczne, czarno-białe ilustracje. Myślę, że świetnie sprawdzi się u dzieci w wieku ok. 8/9+. Gorąco polecam i z wypiekami na twarzy liczę na kontynuację przygód April.

Ta ciekawa historia chwyciła mnie za serce. Jestem bardzo wrażliwa, jeśli chodzi o opowieści o przyjaźni dziecka ze zwierzakami 😍Zwłaszcza jeśli tematyka wzbudza do przemyśleń na temat naszej planety i tego, w jaki sposób o nią dbamy lub dbać powinniśmy. Zachęcam Was więc do przeczytania tej niesamowitej i wzruszającej książki, w której warto zwrócić uwagę na fascynujące ilustracje. April wyrusza ze swoim ojcem na Wyspę Niedźwiedzią, gdzie mieści się placówka naukowa. Gdy tatę zajmuje praca, jego córka zajmuje się odkryciami na własną rękę, wiele tutaj nawiązuje do jej zmarłej mamy. Z wiedzy, którą osiągnęła, w tym arktycznym miejscu nie powinno już być niedźwiedzi, jednak ku zaskoczeniu dziewczynki pojawia się jeden na jej drodze - głodny i przepełniony smutkiem. April ogarnia potrzeba niesienia pomocy i odnalezienia miejsca, gdzie Niedźwiedź polarny poczułby się komfortowo. Czeka ich wspólna niezapomniana przygoda. Siła, determinacja i dobroduszność dziewczynki jedt utsj fascynująca. To jedynie namiastka tej opowieści, bo całość jest pięknie napisana, uwrażliwia i wzbudza refleksje na temat zmian klimatycznych i ekologii. Po lekturze na pewno dobrze zastanowimy się, co możemy zrobić, aby pomóc naszej planecie. Dawno nie czytałam tak niezwykłej książki, która przysporzyła mi tyle wzruszeń. Polecam z całego serca dla czytelników w każdym wieku.

Ta ciekawa historia chwyciła mnie za serce. Jestem bardzo wrażliwa, jeśli chodzi o opowieści o przyjaźni dziecka ze zwierzakami 😍Zwłaszcza jeśli tematyka wzbudza do przemyśleń na temat naszej planety i tego, w jaki sposób o nią dbamy lub dbać powinniśmy. Zachęcam Was więc do przeczytania tej niesamowitej i wzruszającej książki, w której warto zwrócić uwagę na fascynujące ilustracje. April wyrusza ze swoim ojcem na Wyspę Niedźwiedzią, gdzie mieści się placówka naukowa. Gdy tatę zajmuje praca, jego córka zajmuje się odkryciami na własną rękę, wiele tutaj nawiązuje do jej zmarłej mamy. Z wiedzy, którą osiągnęła, w tym arktycznym miejscu nie powinno już być niedźwiedzi, jednak ku zaskoczeniu dziewczynki pojawia się jeden na jej drodze - głodny i przepełniony smutkiem. April ogarnia potrzeba niesienia pomocy i odnalezienia miejsca, gdzie Niedźwiedź polarny poczułby się komfortowo. Czeka ich wspólna niezapomniana przygoda. Siła, determinacja i dobroduszność dziewczynki jedt utsj fascynująca. To jedynie namiastka tej opowieści, bo całość jest pięknie napisana, uwrażliwia i wzbudza refleksje na temat zmian klimatycznych i ekologii. Po lekturze na pewno dobrze zastanowimy się, co możemy zrobić, aby pomóc naszej planecie. Dawno nie czytałam tak niezwykłej książki, która przysporzyła mi tyle wzruszeń. Polecam z całego serca dla czytelników w każdym wieku.

Mam ostatnio szczęście do książek, które chwytają za serce, inspirują i pokazują, że siła do działania tkwi w każdym z nas. Trzeba być tylko wrażliwym i uważnym obserwatorem świata. Takim jak April, bohaterka poruszającej opowieści o niezwykłej przyjaźni, „Ostatni niedźwiedź”. To historia dziewczynki, która razem z tatą niespodziewanie trafi na jedną z wysp Arktyki. Tata April jest naukowcem i bada wpływ globalnego ocieplenia na tempo topnienia lodowców. Razem mają spędzić pół roku na Niedźwiedziej Wyspie, na której nie żyje żaden człowiek. Ba, nie ma tu już nawet ani jednego niedźwiedzia polarnego. Czy aby na pewno? „Ostatni niedźwiedź” to opowieść wielowarstwowa. Dostajemy w niej chwytającą za serce historię traumatycznych wydarzeń, które ukształtowały obecną relację córki z ojcem. Podglądamy emocje, które targają zarówno dziewczynką, jak i jej tatą. Oni jednak nie zawsze dzielą się nimi ze sobą. Obserwujemy samotność, ogromną potrzebę bliskości i przede wszystkim rodzącą się przyjaźń. I jest to przyjaźń nietypowa, bo pomiędzy człowiekiem a niedźwiedziem. W tej książce niedźwiedź nie musi magicznie mówić, aby dziewczynka go usłyszała. Nie potrzeba tu czarów, czy zaklęć. Niedźwiedź bowiem całym sobą opowiada dziewczynce historię swojego życia. I to nie April nauczy niedźwiedzia, jak się porozumiewać. To on pokaże jej, jak wyrażać siebie. To z nim April zaryczy tak, aż uwolni swoje emocje. To przy nim zapłacze, aż wyleje się z niej żal, tęsknota. Aż wypowie na głos swoje pragnienia. Ten fragment był dla mnie najbardziej przejmujący i odczytuję go jako przełomowy w historii April. „Ostatni niedźwiedź” to książka, która odbije się w każdym wrażliwym czytelniku. To opowieść o odnajdywaniu w sobie siły i determinacji, aby zawalczyć o to, w co się wierzy. To również zachwycający obraz natury, która bywa jednak bardzo krucha i potrzebuje naszego wsparcia, aby móc zadziwiać kolejne pokolenia. Jestem przekonana, że historia April wzmocni każde dziecko, które potrzebuje uwolnić się od trudnych emocji i myśli. Pomoże też odnaleźć w sobie odwagę, która tylko czeka, aby pięknie rozkwitnąć.

„Ostatni niedźwiedź” to książka dla dzieci, ale muszę przyznać, że nie mogłam się oderwać od opisywanej historii. Opowieść o dziewczynce i jej nietypowym przyjacielu dostarczyła mi wielu emocji. Na początek smutek, wywołany sytuacją April, a później wzruszenie. Cała historia jest opisana niezwykle lekko. Po kartkach tej książki wręcz płynie się. Historia ta pozwoliła mi się na chwilę zatrzymać i pomyśleć co w życiu jest tak naprawdę ważne. Porusza ona również ważny temat: ochrony środowiska. Skłania do refleksji o tym jak będzie wyglądał w przyszłości świat jeśli dzisiaj czegoś nie zrobimy. Opowiada o na o przyjaźni jedenastoletniej April z niedźwiedziem polarnym. Dziewczynka w wieku 4 lat straciła mamę. Jej tata jest naukowcem badającym zjawiska pogodowe. Dziewczynka nie lubi szkoły, a dzieci nie lubią jej. Ale nie przejmuje się tym. Pewnego dnia tata dostaje list od rządu. Ma na pół roku wyjechać na wyspę w pobliżu Norwegii. Wyspa nosi nazwę Wyspa Niedźwiedzia. Tylko skąd taka nazwa skoro nie ma niej ani jednego „miśka”? Dziewczynka nie wierzyła, że nie ma tutaj niedźwiedzi i postanowiła go poszukać. Sama, bo tata całe dnie pracował i nie miał dla April czasu. Po 3 tygodnia od przybycia na wyspę, dziewczynka spotkała swojego zwierzaka. Był głodny, samotny i ranny. April cały czas do niego mówiąc uwolniła jego łapę, a później pomogła wrócić do domu. Między jedenastolatką a białym zwierzęciem nawiązuje się wyjątkowa więź. Jeśli chcecie poznać ciag dalszy tej niesamowitej historii koniecznie przeczytajcie „Ostatni niedźwiedź”. Książka należy zdecydowanie do tych, które łapię za serce, niosą przesłanie i skłaniają do refleksji. A oprócz tego posiada przepiękne czarno-białe ilustracje, które w pełni oddają klimat tej historii. Bardzo polecam zarówno dzieciom jak i dorosłym do sięgnięcia po ten tytuł. Na pewno ta opowieść zostanie w Wami na dłużej.