Ostatnie dni w Berlinie

Przepiekna. Taka ktora zapada w pamiec. Polecam bardziej niz bardziej

Jurij Santacruz, jako nastolatek przybył do Niemiec z częścią swojej rodziny. Niestety matka nie mogła opuścić Rosji, a młodszy brat zagubił się na dworcu. Będąc młodym mężczyzną obiecuje sobie, że nie zaprzestanie poszukiwań matki i brata, w przeciwieństwie do ojca, który nie wiedzieć, czemu się poddał. Główny bohater, jako dorosły mężczyzna pracuje w Berlinie w ambasadzie hiszpańskiej. Jednak pewnego dnia, gdy wszyscy hucznie świętowali mianowanie Adolfa Hitlera na kanclerza Niemiec, Jurij staną w obronie młodszego chłopaka, nad którym znęcali się członkowie oddziałów szturmowych. Tylko dzięki pięknej dziewczynie udaje im się uciec. Jednak od tej chwili wszystko będzie musiało ulec zmianie. Czy Jurij odnajdzie matkę i brata? Czy przetrwa II Wojnę Światową? Czy podczas walki o przetrwanie można się zakochać? Jeśli myślicie, że to kolejna, zwykła książka o II Wojnie Światowej, to jesteście w błędzie. Tu poznajemy perspektywę tamtych czasów z różnych stron. Jedni wychwalają Hitlera, inni uwielbiają Stalina, ale są też ci, którzy nie stają po żadnej ze stron, jak nasz główny bohater. Jurij przeżył nie mało. Już jako dziecko zmuszony był do ucieczki z Rosji przed komunizmem. Następnie musiał stawić czoło nazistowskim ideologiom. Jednak jakby tego było mało zakochał się w dwóch kobietach. Obie to Niemki, jedna z nich to żona dowódcy SS, druga to wolna kobieta, lekarka ginekologii. Jednak coś stale staje im na drodze. Jest to przepiękna historia, która opowiada o walce o przetrwanie, podczas II Wojny Światowej, nie opowiadając się po żadnej ze stron, będąc gdzieś pośrodku tego wszystkiego. Mimo iż książka ma niecałe sześćset stron, to dosłownie ją pochłonęłam. W całości zagłębiłam się w tamte czasy. Nie raz wstrzymywałam oddech z przerażenia razem z bohaterami, ale też nie raz w oku zakręciła mi się łza. Brawa dla autorki tej książki, za tak wyśmienitą historię i za zakończenie, które do końca trzymało w napięciu. Jeśli lubicie powieści o trudnych czasach II Wojny Światowej, to koniecznie musicie przeczytać tę książkę.

,,Po rewolucji powszechne stało się zwracanie do ludzi w ten sposób; była to kolejna metoda poniżenia tych, którzy kiedyś mieli wszystko. Nie szanowało się ani wieku, ani statusu; władza znalazła się w rękach ludzi takich jak ci kretyni, których rozpoznawało się po niebieskiej czapce z wyszytą na niej czerwoną gwiazdą". Przeczytałam ją i nie wiem co mam napisać. W głowie szaleją mi myśli pełnie niesprawiedliwości i bólu jakiego doznali bohaterowie. Mówią, by nie wstydzić się własnych łez, więc przyznam, że takowe nie raz pojawiały się na mojej twarzy. Mówi się, że czasy wojenne były trudne, ale nikt nie wspomina o czasach tuż sprzed wojny, kiedy ludzi chodzili głodni, a kartki nażywność dostawali jedynie ci, którym się poszczęściło. Były zakazy wychodzenia z domu, inaczej trafiało się do wiezienia. Bez odpowiedniego listu, czy też kosztowności, których ludzie nie mieli, nie mogli zupełnie nic. Dzieci umierały z braku leków, który był dostępny tylko wybranym. Nikt nie znał słowa sprawiedliwość, gdyż to humor osoby patrolującej decydował co się z danym człowiekiem stanie. Odbierali wszystko tym, którzy kiedyś mieli dużo. Poniżali ich, bili, torturowali, jakby chcieli się odegrać za własne niesprawiedliwości. Nie mieli serca, nienawiść przysłaniała im wszystko. Nawet matka błagająca o pomoc była pionkiem w ich grze. Ograbiona z dumy, odzienia i skarbu, który miał być przepustką do wyjazdu z kraju, została bestialsko potraktowana i wsadzona do więzienia. Cudem udało jej się wyjść, została dobrze wykupiona, jednak cóż to za szczęście, skoro nie dane jej było opuścić miejsca zamieszkania? Ryzykowała życie dla najmłodszego syna i los odebrał jej wszystko, łącznie z rodziną. To opowieść o chłopcu, który w późniejszych latach wstawi się za młodym komunistą napadniętym przez hitlerowskie oddziały szturmowe. W późniejszym czasie jego życie zmieni się za pośrednictwem pewnej kobiety, która odbierze mu zdolność racjonalnego myślenia. To nie koniec historii. Walka o przetrwanie ma tu swój dalszy ciąg, który wywoła plagę łez i smutku. Niesamowicie prawdziwa i ujmująca; bardzo ją wam polecam!

„Jesteście pełni nienawiści… Nienawiści do innych, do tych, którzy myślą inaczej niż wy, nienawiści do osoby, która staje Wam na drodze w kwestiach tak delikatnych, jak miłość…” „Ostatnie dnie w Berlinie” to historia Jurij Santacruz, która wywołuje wiele emocji. Historia chłopaka, którego życie nie było łatwe. Urodził się w Rosji tuż przed rewolucją Bolszewicką, której skutki sprawiły, że San Petersburg z dnia na dzień stawał się brudnym i ciemnym miastem. Zapanowała w nim niepewność i niedostatek. Wiodąca do tej pory szczęśliwe życie rodzina Santacruz, zaczęła zmagać się z problemami. Wysiedlenie i życie w złych warunkach doprowadziły młodszego brata Jurij do choroby. W takiej sytuacji każda matka, która ma ciężko chore dziecko będzie starać się zrobić wszystko by zdobyć lekarstwo i uratować dziecko. Czy w tym przypadku udało się je zdobyć, czy może wpadła w kłopoty? W końcu wydaje się, że los postanowił się do nich uśmiechnąć i zdobyli pozwolenie na wyjazd do Berlina a stamtąd do Mińska. Ale niestety, nie było im dane opuścić Rosji razem. Weronika, ich matka i młodszy syn państwa Santacruz zostali. Dlaczego? Jurij poznaje w Berlinie Claudie. Kobietę, którą szybko obdarzył uczuciem i jak się okazała, uczucie to zostało odwzajemnione. Niestety, ale tym dwojga nie jest pisane być razem. Claudia jest już żoną oficera SS. Nasz bohater poznaje Kriste, ale czy tym razem będzie mu dane zaznać trochę spokoju i szczęścia? Jurij w przeciwieństwie do jego ojca, nigdy nie porzucił zamiaru by odnaleźć swoich bliskich i sprowadzić ich do siebie. Nie było to jednak łatwe, bo życie w Berlinie również było walką o przetrwanie. Do władzy dochodził Adolf Hitler i warunki w stolicy Niemiec zmieniły się z dnia na dzień. Książki o II Wojnie Światowej najczęściej opisują los ludzi w Polsce, Francji, Anglii i w innych krajach, ale jeszcze nie trafiłam na taką, która opisuje życie w tym ciężkim dla ludzkości czasie w Niemczech i w Rosji. Książka jest dość pokaźna, ale pomimo to czyta się ją szybko i zapartym tchem. Kolejne jej strony ukazują nam brutalność oficerów SS jak również dowódców armii Rosyjskiej. A wśród tego okrucieństwa rozwija się miłość. Miłość, która niestety choć prawdziwa, nie ma szans na przetrwanie. Powieść Palomy Sanchez-Garnica ukazuje okrutny, brutalny świat pozbawiony człowieczeństwa, w którym przyszło żyć ludziom na początku XX wieku i skłania do myślenia o tym ile człowiek jest w stanie zrobić by przetrwać. Nam dzisiaj jest to trudno sobie nawet wyobrazić. Bohaterowie są barwni i bardzo dobrze wykreowani, a ich losy wywołują u nas dużo emocji. Od smutku i żalu, po złość na tych co sprowadzili piekło na ziemię. Dla kogo jest ta książka? Myślę, że dla każdego. I dla tych co lubią czytać powieści historyczne jak również dla tych, którzy nie zamykają się w jednym gatunku i lubią czasami przeczytać o czymś innym. Jeśli lubicie książki wielowątkowe, pełne zwrotów akcji i pozostawiające w sercu ślad to właśnie „Ostatnie dni w Berlinie” są lekturą dla Was. Polecam!

Kochani Ta książka była dla mnie ciężkim kawałkiem chleba do zgryzienia. Powodem tego, była historia rodziny Miguela Santacruz, która doprowadzała mnie ciągle do łez. To jak cierpieli, zrozumie tylko ta osoba, która to przeżyła. Kiedy rodzina była dla nich najważniejsza i już myśleli, że uwolnią się i wyjadą z żelaznymi listami, los znów kładzie im pod nogi kłody i rozdziela, w okrutny sposób. Ta pozycja pokazuje nam, że w czasie kiedy faszyzm i stalinizm królował, nie liczył się pieniądz i człowiek. Życie w takich czasach było podłe. Aby coś załatwić czy otrzymać liczyły się tylko cenne dobra materialne. Człowiek był jak śmieć, tracił wszystko. Tracił dom, pozycje, tracił rodzinę przez głód i niesprawiedliwość. Śmierć małego Saszy wycisnęła ze mnie tysiące łez. Jednak to tylko początek. Historia toczy się dalej i dalszy jej ciąg przeznaczony jest dla Jurija, syna Miguela, który jako dziecko wsiadł do pociągu i uratowałowało go to przed najgorszym. Jurij dorastał, a wraz z wiekiem jego priorytetem stało się odnalezienie matki i brata w Rosji. Czy mu się uda? Jakich wydarzeń będzie świadkiem? Czy skryta wielka miłość do żony dowódcy SS nie będzie dla niego sądem ostatecznym? Wszystkiego dowiecie się w trakcie czytania. Czasami nasze priorytety zmieniają się pod wpływem sytuacji. Tutaj najważniejsza była walka o przetrwanie. Kolejna walka w życiu Jurija, a w międzyczasie kolejne ciosy zadawane w jego serce. Książka jest odzwierciedleniem zła jakie może wyrządzić człowiek drugiemu człowiekowi,brutalności, obsesji, ale jest też książką o wielkiej, zakazanej miłości, o szukaniu szczęścia, o miłości dziecka do matki i odwrotnie. Nie należy do łatwych, gdyż wyciska łzy. Jednak to książka, która pozostawia w sercu ślad na zawsze. Pozycja, którą czyta się z zapartym tchem. Mimo, że jest grubaskiem, wcale tego nie odczuwamy. Już od pierwszych stron daje nam ogromne emocje, aż po ostatnie kartki. Ukazuje, jak życie człowieka może zmienić się w sekundzie. Jak sam człowiek może niewyobrażalnie zamienić się w potwora. Można byłoby pisać o tej książce mnóstwo. Jednak to trzeba przeczytać. Nasuwa mi się wiele refleksji po przeczytaniu, jednak pozwólcie, że zachowam je dla siebie. Koniecznie przeczytajcie tę pozycję.