Oszustka

Przeczytałam w jeden wieczór, a jak dla mnie to najlepsza recenzja kryminału jaką można wystawić książce tego gatunku. Autorce udało się stworzyć atmosferę polskiego podwórka, pokazać rozstrzał między klasami społecznymi, a przy tym poprowadzić naprawdę świetną akcję, która się nie nudzi. Język jest niewyszukany, prosty, ale nie wulgarny, a na pewno nie głupi. Czyta się tę książkę jednym tchem, niektóre sceny stawiały mi włosy na głowie i rękach. A kiedy dowiedziałam się, że to debiut… Po prostu wow. Chętnie przeczytam inne powieści Śmigielskiej, mam nadzieję, że jej przygoda z pisaniem nie skończy się na ,,Oszustce”. Polecam zwłaszcza na zimowe, ponure wieczory.

Tytuł, który dosłownie mnie ścigał, bo nie mogłam się doczekać, by w końcu dowiedzieć jak ta historia się potoczy, jak skończy! Śmigielska nafaszerowała swój debiutancki thriller tyloma emocjami, postaciami wyjętymi jak z polskich podwórek. Zwłaszcza postać brata Marty - Artura na maksa przypominała mi moich kumpli z osiedla, na którym się wychowałam. Jest tu ponuro, jest mrocznie, jest mokro i szaro. Marta - główna bohaterka wplątuje się w gigantyczne kłopoty praktycznie nie mając na to wpływu. W tle afera ze sprzętem medycznym (szkoda, że nie z respiratorami :P), również łatwa do wyobrażenia w polskich realiach. Dawno tak dobrze nie czytało mi się żadnego thrillera, ba! Dawno żaden thriller nie wywołał we mnie tylu emocji! Rewelacja

"Przeszłości nie da się zmienić. Można ją jednak oszukać". ~ Debiuty chyba nigdy nie przestaną mnie zaskakiwać. Dlatego zawsze sięgam po nie z wielką przyjemnością, gdyż nie wiem tak naprawdę z czym przyjdzie mi się zmierzyć i czym debiutujący autor mnie jeszcze zaskoczy. ~Kiedy tylko na stronie wydawnictwa @znakcrime pojawiła się zapowiedź #oszustka wiedziałam, że będzie to nieziemsko mocna historia, skoro wydawnictwo zdecydowało wydać się tą powieść. I wiecie co nie myliłam się, gdyż autorka postawiła tak wysoko poprzeczkę, że teraz mało kto będzie mógł jej dorównać. ~Będąc już jakiś czas po lekturze czuję się w pełni usatysfakcjonowana i jednocześnie oszukana, gdyż niejednokrotnie z czystą premedytacją, podrzucano mi "ślepe tropy" 😉które obalały każdą moją teorie i "zapędzały mnie w kozi róg" . Co wraz z wylewającymi się na kartach powieści "flaczkami" stworzyło wprost mieszankę wybuchową (ten kto przeczyta książkę domyśli się o co mi chodzi🤫) ~Marta, nasza główna bohaterka, pomimo trudnej przeszłości od zawsze marzyła o stabilizacji, spokoju, rodzinie i miłości. Dlatego po kilku latach ciężkiej pracy i wyrzeczeń osiągnęła swój cel - została Panią weterynarz. Dobra praca, kochający mąż i dwie wspaniałe córki to jak spełnienie najskrytszych marzeń. Do czasu, kiedy to niespodziewanie zostaje świadkiem wypadku w którym ofiarą jest "kobieta z dawnych lat". Od teraz nic już nie jest takie jak dawniej, a przeszłość upomina się o swoje, stając się spiralną niebezpiecznych po sobie w skutkach zdarzeń! ~ "OSZUSTKA" Aleksandry Śmigielskiej to kompletny, wyśmienicie skrojony, z wartką akcją - debiut, który obezwładnia, mami, a jednocześnie otwiera przed nami wrota do nieoczywistej, niesztamponowej historii, która nie skupia się twardo utartych schematach. ~Autorka, wielokrotnie była nagradzana w różnego rodzaju konkursach, co pozwoliło w umiejętny, przemyślany sposób z czystą precyzją, mamić nas, dostarczając przy tym ogromnej dawki wrażeń, co wraz z nieoczywistymi plot twistami wyskakującymi jak "grzyby w po deszczu" doprowadziło nas w stan całkowitego osłupienia i czystej konsternacji. I tak nawet nie wiemy kiedy zostajemy wplątani w druzgocąca przeszłość naszej bohaterki, owianą plątaniną rodzinnych tajemnic, intryg, które stają się kluczem do rozwiązania zawiłej zagadka kryminalnej. ~"Oszustka to thriller , wątkiem kryminalnym, który powinien przeczytać każdy gdyż sam pomysł na fabułę sprosta najbardziej wysublimowanym gustom! ~Dla mnie była to nieoczywista, nieodkładana historia która dostarczyła mi ogromnej dawki grozy, mrocznego dusznego klimatu i ciepłego "uśmiechu na sercu" ( bywały momenty, cząstki które jasno informują, że miłość matki do dziecka przezwycięża wszystko ❤️) Prezentowany tytuł wpada w moje TOP2023 a ja czekam na więcej

Strach... Każdy z nas się czegoś boi. Najgorszy z lęków to ten, który czeka w uśpieniu, by potem uderzyć znienacka. Tak porządnie uderzyć. O tym, co w takiej sytuacji może się wydarzyć, dość boleśnie przekona się nasza główna bohaterka, Marta. Dziś kobieta wiedzie z pozoru zwyczajne i poukładane życie, o jakim zawsze marzyła. Jest szczęśliwą mamą, żoną, spełnioną lekarką weterynarii. Niestety, jest również oszustką, która całe swoje obecne życie zbudowała na kłamstwie. Kiedy bardziej poznajemy jej wcześniejsze losy, odkrywamy, że przeszłość nie była kolorowa. Ona jednak zamknęła te drzwi dawno temu i nie zamierza oglądać się za siebie. Czasem tylko wraca do tamtych momentów, z mieszaniną rozrzewnienia i niesmaku. Dlatego zrobi wszystko, by zatrzymać to szczęście, które ma tuż obok, jak najdłużej, a przeszłość, której nie da się zmienić, postanawia po prostu ukryć. Nie będzie to jednak takie proste, ponieważ komuś bardzo zależy na tym, aby o niej nie zapomniała. Wokół kobiety zaczynają dziać się sytuacje, których nie potrafi w żaden sposób powiązać ani racjonalnie wytłumaczyć. Świat, który przez ostatnie lata tak mozolnie budowała, spokój i stabilizacja, o których tak bardzo marzyła, wszystko to zaczyna powoli obracać się w pył. Przeszłość, która wydaje się być pokłosiem teraźniejszych wydarzeń, prędzej czy później upomni się o swoje. Zawsze. "Jak często rzeczy wyglądają na inne, niż są w rzeczywistości. Jak bardzo pozory mogą mylić". Jak dużo Marta będzie musiała zaryzykować, by ochronić siebie i tych, których kocha? Oj naprawdę sporo. Jest tajemniczo i mrocznie, bywa brutalnie. Właściwie brak tu momentu na złapanie oddechu. Naprawdę ciekawa intryga, z dokładnie zaplanowaną i złożoną zbrodnią. Niejednokrotnie otwierałam usta ze zdziwienia i przecierałam oczy ze zdumienia, zastanawiając się, czy wyobraźnia Autorki ma jakiekolwiek granice. Historia, która skłania do refleksji i szukania odpowiedzi na pytania, które pojawiają się w mojej głowie. Czy bez bezpiecznej przeszłości, bez właściwego wzorca, można zadbać o spokojną teraźniejszość i przyszłość dla siebie i swojej rodziny? Opowieść, która poruszyła i dotknęła czegoś, o czym myślałam, że już dawno zapomniałam, która sprawiła, że znalazłam się pomiędzy tym, czego z jednej strony nie akceptuję, a z drugiej rozumiem, bardziej niż bym chciała. Cóż mogę powiedzieć. Jeśli tak wygląda debiut, to ja czekam niecierpliwie bardzo, na kolejną odsłonę i chyba już zaczynam się bać. Szczerze gratuluję❤️ A Wam polecam tę historię, bo uważam, że naprawdę warto.