Pachan

Tak się jakoś złożyło, że książki pani Pauliny towarzyszą mi podczas sesji. Niestety też z tego powodu czytałam je przez dłuższy czas i na raty, a nawet bym powiedziała rateczki, ponieważ nie raz czytałam po 20, a nawet 10 stron na dzień. Cieszy mnie jednak ten fakt, ponieważ umożliwił mi on zaobserwowanie jednej, bardzo ważnej rzeczy. Otóż w każdym wypadku takie czytanie po parę stron działało na niekorzyść książki, ale nawet to nie zagroziło pozycją z serii gruzińskiej, które stały się najlepszymi książkami przeczytanymi w tym roku, a nawet uplasowały się w topce książek mojego życia. Po skończeniu "Ławrusznika" myślałam, że nic nie będzie w stanie zrzucić go z pierwszego miejsca, ale potem pojawił się "Pachan" i zagarnął moje serce oraz myśli do tego stopnia, iż już planuję jego reread. Tak naprawdę trudno mi się tutaj do czegokolwiek przyczepić. No dobra... Może trochę chciałabym ponarzekać na ostatni rozdział i epilog. No bo kończenie takim zwrotem akcji powinno być zakazane! I co? I ja mam teraz czekać parę miesięcy na "Worowkę". Coś takiego powinno być karalne. Postacie, czyli coś co kocham w tej historii. No dobra, niektórym z całego serca nienawidzę i nic ani nikt nie zmieni tego faktu. Mamy jednak parę nowych twarzy, w tym Aiszę. Znowu dostajemy silną bohaterkę, której demony przeszłości nie są w stanie złamać. To też jedna z tych rzeczy, za którą pokochałam książki pani Pauliny, no bo inaczej się nie da. A kolejną rzeczą są opisy, zwłaszcza opisy tortur i egzekucji, na których czasem musiałam robić przerwy w czytaniu. W ogóle styl pisania autorki to jest coś pięknego, bo dzięki niemu przez strony się płynie. Do tego nie tworzy ona prostych historii. Mam wrażenie, że tutaj wszystko zostało rozbudowane, rozwinięte do granic możliwości. Dodatkowo mam wrażenie, że cały czas tutaj się coś dzieje, a zwroty akcji... No cóż... Po nich jestem ciekawa, czym pani Paulina jeszcze nas zaskoczy. Myślę, że mogłabym jeszcze nie jedno tutaj napisać, ale reszcie przekonajcie się sami. Ja z czystym sumieniem daje mocne pięć gwiazdek i polecam "Pachana" i poprzedni tom, czyli "Ławrusznika"!

Igor zgodnie z ostatnią wolą swojego brata Jurija staje na czele mafii i zostaje Pachanem. Nie może przeboleć tego, co zrobił ukochanej. Niespodziewanie na jego drodze pojawia się piękna Czeczenka Aisza, która nie wzbudza w nim zaufania. Mężczyzna czuje, że Aisza skrywa jakieś sekrety. Wkrótce zafascynowany dziewczyną postanowia ją zdobyć. Czy Igor nie popełni błędu z przeszłości? I czego boi się Aisza? Czy ich relacja przetrwa? Przekonacie się czytając tę książkę. "Pachan" to kontynuacja Ławrusznika, serii gruzińskiej mafii. Autorka wymyśliła niesamowitą fabułę. Uwielbiam czytać książki mafijne. Czekają Was niebezpieczne rozgrywki mafijne, mroczny klimat, zagadki, tajemnice i sekrety z przeszłości i nieoczekiwane zwroty akcji. Podobało mi się też jak autorka wykreowała bohaterów książki oraz opisała gruzińskie i czeczeńskie obyczaje. Dopracowała tę lekturę do najdrobniejszego szczegółu. Autorka potrafi trzymać w napięciu i niepewności do samego końca. Z wielkim zainteresowaniem przewracałam kartkę za kartką, aby poznać losy bohaterów. Zakończenie powieści jest totalnie nieprzewidywalne. Zupełnie tego nie spodziewałam się. Jeśli jesteście fankami mafijnych klimatów to ta książka przypadnie Wam do gustu tak jak mi. Powieść czyta się błyskawicznie. Po przeczytaniu czuję taki niedosyt, że już chciałabym przeczytać kolejny tom. Spędziłam przyjemnie czas z tą książką. Coś wspaniałego! Polecam gorąco!