Pamiętnik księżniczki

Mia ma czternaście lat. Z wyglądu przypomina serialową brzydulę, a w szkole jest na samym dole “łańcucha pokarmowego”. Jej najlepszą przyjaciółką jest zwariowana Lilly Moscovitz. Życie dziewczyny przewraca się do góry nogami, gdy dowiaduje się, że jej ojciec był księciem, a ona ma teraz przyjąć tytuł księżniczki Genovii. Czy ta historia nie brzmi absurdalnie? “Cześć, jestem Mia. Mam czternaście lat… i chyba zostałam księżniczką”. “Pamiętnik księżniczki” zdecydowanie jest to historia dla czytelników w każdym wieku. Ja pomimo tego, że oglądałam ekranizacje tej książki kilkanascie razy, z wielką przyjemnością wróciłam do Mii również w wersji papierowej. Co tu dużo mówić. Historia pełna humoru niepozwalająca się nudzić, szczególnie podczas nauki manier dziewczyny. W książce znajdziecie również wątki zmuszające do refleksji. Uważam, że jest to idealna książka dla młodszych czytelników, którzy mogą wyciągnąć z tej historii wiele mądrych rad jak np. uważać na fałszywych ludzi, którzy dla swoich korzyści potrafią wykorzystać innych. Książka idealna na odpoczynek, napisana lekkim i przyjemny w odbiorze stylem. Polecam❣️

" [...] Dlaczego mówię prawdę tylko w sytuacjach, gdy na bank będę mieć przez to kłopoty? [...]" "Pamiętnik księżniczki" po raz pierwszy w Polsce został wydany w 2001 roku. Po 23 latach został wydany ponownie. Z tego powodu bardzo się cieszę. Jest to idealna młodzieżówka, skierowana głównie do 14-latków. Książka napisana jest w formie pamiętnika. Dowiadujemy się z niego między innymi: jakie ma kompleksy główna bohaterka, problemy, troski, radości i sprawy do załatwienia. "Pamiętnik księżniczki" napisany jest językiem typowym dla nastolatków z lat 90-00. Fajnie było powrócić do tej historii. Naszą główną bohaterką jest Mia Thermopolis. Ma czternaście lat i mnóstwo problemów na głowie. Zajmuje prawie ostatnie miejsce w szkolnej hierarchii. Nie cieszy się popularnością, ale to się zmieni... Czy z tego powodu będzie zadowolona? Czas pokaże. Jej rodzice nigdy się nie pobrali. Mama randkuje z jej nauczycielem. Ojciec wymienia panny jak rękawiczki. Jedna zła diagnoza wywróci życie Mii do góry nogami. Dlaczego jej rodzice cały czas ją okłamywali? Czy warto mówić dziecku całą prawdę dotyczącą jego pochodzenia? Czy robić tak, jak to zrobili rodzice Mii — ukrywać prawdę? Mimo że "Pamiętnik księżniczki" jest młodzieżówką, to dobrze się bawiłam, czytając. Dzięki tej historii cofnęłam się w czasie i przypomniałam sobie, jak to było, gdy sama miałam czternaście lat. Polubiłam twórczość Meg Cabot. Z przyjemnością przeczytam kolejny tom przygód Mii. Jestem zachwycona najnowszym wydaniem "Pamiętnika księżniczki". Jest cudowne. Twarda oprawa sprawi, że ta książka przetrwa długie lata. Barwione kartki nadają dodatkowego wyjątkowego charakteru. W pierwszej części poznajemy losy Mii od środy dwudziestego czwartego września do niedzieli dziewiętnastego października. Jeżeli tak jak ja lubicie cofać się w czasie i przypominać sobie swoje lata młodości, to śmiało sięgnijcie po "Pamiętnik księżniczki".

Czy któraś z Was nie marzyła by zostać księżniczką? Taki zaszczyt właśnie przytrafił się Mii. Ta niczego nieświadoma czternastolatka właśnie się dowiedziała, że jej ojciec jest księciem Genovii, a co za tym idzie ona została… księżniczką. Cały jej świat wywraca się do góry nogami, pojawiają się pewne przeszkody z którymi musi sobie poradzić. Przez książkę się płynie, wszystko pisane jest lekko, z humorem, myślę, że młodsza widownia będzie bardzo zadowolona. Poruszane są tutaj kwestie ważne i ważniejsze: wiadomo nudna szkoła, pełno zadań domowych czy zajęć dodatkowych, ale są również te ważniejsze sprawy jak kosmetyki, ciuchy, przyjaźnie, chłopcy i oczywiście pierwsze zauroczenia… wiadomo! Bardzo przyjemna i urocza historia. Mnie oczarowała. Tak pięknie wydanej książki dawno nie miałam w rękach. Ja polecam, idealnie się przy niej odprężyłam i uciekłam od codziennych problemów :). *To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.

Słuchajcie, jeśli lubicie serię Rodziny Monet lub serię z Lottie Brooks to ta pozycja jest czymś pomiędzy. Seria o księżniczce Mii, która przez jakiś czas nie wie, że nią jest. Mia ma czternaście lat, jest chuda i wysoka, oraz cierpi na brak biustu. Codziennie skrupulatnie mierzy jego objętość i przechodzi zawód. Stara się jak może opanować matematykę w pierwszej klasie liceum, ale nic nie poradzi na to, że matematyka zwyczajnie jej nie lubi. Ona nawet nie pisałaby pamiętnika, gdyby nie pewne wydarzenie. Zaczyna się od 23 września, gdzie jej myśli wędrują obok jej matki, która spotyka się z nauczycielem. Jej nauczycielem, który nie ma najmniejszych oznak jakiejkolwiek urody. Czasami dzwoni do niej jej ojciec ale po rozmowach z nim tylko utwierdza się w przekonaniu, że wie dlaczego jej mama jest sama. Mogłaby tylko umawiać się z kimś innym, a nie robić jej wstyd przed klasą. Ilość miejsca, które zapisuje w pamiętniku jest bardzo zróżnicowana, czasami nawet jest wczesny ranek, a później popołudnie czy wieczór, gdzie ponownie rozpoczyna swoje pisanie rzeczami o których chce później pamiętać. Pod koniec spisuje wszystko to, co chce po dniu zapamiętać, lub co ma do przygotowania. Ogólnie to jej życie jest najbardziej opisane, nawet kiedy ktoś się pojawia, to tylko na krótki czas. Pewnego dnia, kiedy Mia spotyka się z ojcem dowiaduje się rzeczy dla niej całkowicie nowej i dziwnej jednocześnie. Ma żal do wszystkich, że bóli nad matematyką podczas gdy jest księżniczką i ma dziedziczyć koronę po ojcu. Po pewnym czasie dochodzi do niej sedno prawdziwych zmian i jak sądzicie, czy jest z nich zadowolona? Wspaniała książka nie tylko dla nastolatków. Treść pokazuje, że czasami w naszym życiu przychodzi czas na zmiany i nie należy się ich obawiać. My boimy się wychodzić ze swojej strefy komfortu, bo wydaje nam się, że co jest obce, to musi być złe. Życie Mii tak naprawdę może przypominać życie każdego z nas. Przejmujemy się swoimi kompleksami, podczas gdy są rzeczy w których jesteśmy dobrzy i to na nich powinniśmy się skupiać. Jeśli los daje ci szansę, to wykorzystaj ją. Według mnie Mia jest mądrą dziewczyną, tylko nie lubi zmian. Opisuje nam co robi w szkole i po niej niby poważnie, ale my odbieramy to jako żarty. Czasami roztrząsa jakiś problem dłużej przez co rośnie do ogromnych rozmiarów. To informacja dla nas, że sami sprawiamy, że to co według nas złe, wciąż się nawarstwia. Książka jest odpowiednia już nawet dla dziesięciolatków, gdzie pojawiają się pierwsze fascynacje płcią przeciwną w delikatnym wydaniu. Koniec pamiętnika to 9 październik. Jestem nią zachwycona, dlatego bardzo ją polecam i czekam na tom drugi:-)