Pani March

Życie na świeczniku niesie ze sobą mnóstwo obowiązków, chociażby dbanie o wizerunek, jaki ostał wykreowany wśród znajomych i nie tylko. Dzisiejsza recenzja dotyczy książki „Pani March” autorstwa Virginii Feito. Kto z was chciałby być bohaterką książki? Książki, która napisał własny mąż lub żona? Nie wiem, jak wy, ale ja chciałabym być pierwowzorem głównej bohaterki, no chyba że byłaby to zła postać lub jakaś taka co ma z głową nie tak wtedy wybaczcie, ale popłakałabym się. :p Jedno rzucone mimochodem zdanie rozpoczyna lawinę zdarzeń, które…?! Tego już dowiecie się sami. Standardowo odsyłam was na stronę np. wydawnictwa w celu zapoznana się z opisem książki, ale uwieźcie tego, co znajdziecie w środku jeszcze nie było. Momentami poważnie, ale i śmiesznie to daje według mnie taką równowagę w tym wszystkim. Pani March jest kobietą, która fantastycznie „radzi sobie” z obowiązkami domowymi, jak i towarzyskimi. Zwróćcie uwagę na ten cudzysłowów, bo w czterech ścianach tego idealnego domu jest całkiem co innego. Ile wkładu w poukładany czysty dom i rodzinę jest dzięki Pani March dowiecie się osobiście. Jeżeli jesteś osobą, która lubi „szybką jazdę” to tutaj tego nie znajdziecie, ale mimo mozolnej rozgrywającej się akcji naprawdę książka potrafi wciągnąć i chcesz dowiedzieć się, jaka jest odpowiedź i kto jest winny morderstwa. Macie dużo psychologii, czarnego humoru oraz zmieszania czytelnika w to, co wydaje się oczywiste, a takie nie jest. Lektura idealna na takie niedzielne popołudnie pod kocem, mimo że mamy morderstwo. :p Znacie szwedzką pisarkę Camille Läckberg? Jak tak to tutaj momentami macie taką właśnie akcje. Na końcu, poznając co i jak dociera do was, że byliście blisko rozwikłania zagadki albo bardzo, bardzo daleko i takie pytanie w głowie „ale jak to…”. Polecam każdemu, kto szuka czegoś mało oczywistego.

Jak już pewnie wiecie, uwielbiam czytać powieści debiutantów. Tym razem dałam szansę Virginii Feito i jej książce pod tytułem "Pani March". Historia ukryta na jej kartkach od samego początku była dla mnie tajemnicą. Poznałam główną bohaterkę Panią March. Dziwiło mnie, że od razu nie poznałam jej imienia. Mało tego, jej imię przedstawione jest w książce tylko jeden raz. Oczywiście nie zdradzę wam, jak ona ma na imię oraz w którym miejscu je poznacie. To jest moja słodka tajemnica. Ta bohaterka jest dość tajemnicza. Zagłębiając się w lekturze, coraz bardziej dochodziłam do wniosku, że ma nierówno pod kopułą. Pomału odkrywałam jej tajemnicę i powiem wam, że na końcu przeżyłam niemały szok. Dlaczego? Musicie się o tym przekonać sami. Jej mężem jest ostatnio rozchwytywany pisarz George March. Jego ostatnia powieść wywołała ogromną sensację. Przybyło mu sporo fanów. Prawdopodobnie pierwowzorem jego głównej bohaterki jest właśnie jego żona. Co z tego wyniknie? Czy Pani March będzie z tego zadowolona? Państwo March (albo jak chce autorka Marchowie) mieszkają w apartamencie na piątym piętrze w dzielnicy Upper East Side w Nowym Jorku. Mają pomoc domową. Pani Martha ma około 50 lat i uwielbia rządzić się w kuchni. Czy dogaduje się z Panią March, czy raczej drą ze sobą koty? Państwo March mają 8-letniego synka Jonathana. Wydaje się być samotnym dzieckiem. Rodzice nie bardzo się nim interesują. Każde z nich jest zajęte swoimi sprawami. Często jedząc kolację, zapominają, że obok nich siedzi ich wspólny syn. Współczułam mu takich rodziców. George ma jeszcze starszą córkę z pierwszego małżeństwa. Pani March nie bardzo ją trawi. Prawdopodobnie jest zazdrosna o więź, jaka łączy córkę z ojcem. Szkoda, że nie zbudowała podobnej relacji ze swoim synkiem. Jeden zły podszept i Pani March zaczyna wariować. Za wszelką cenę musi przeczytać najnowsze dzieło swojego męża. Chce poznać prawdę. Dlaczego wszyscy się tak dziwnie na nią patrzą? Czy oni coś wiedzą? Czy dostrzegają więcej niż ona? Czemu akurat teraz jego książka zyskała taką popularność? Pani March posunie się do szpiegowania. To, co odkryje, wywróci jej życie do góry nogami. Czy jej mąż okaże się seryjnym mordercą? Prawda jest znacznie gorsza, niż mi się to wydawało. Koniecznie musicie ją poznać. Książka "Pani March" nie wywarła na mnie ogromnego wrażenia. Na początku tej historii musiałam się w nią wkręcić, a im dalej tym było dziwniej. Zastanawiałam się, czy to ze mną jest coś nie tak, czy raczej z główną bohaterką i jej mężem. Książkę czytałam przez kilka dni. Po jej przeczytaniu pozostałam ze stwierdzeniem: co za pokręcona historia. Życzę autorce kolejnych ciekawszych historii. Cieszę się, że odważyła się wydać tę książkę. Ps. Pierwsze śliwki robaczywki.

„Pani March” to książka, którą dość trudno określić jako jednoznaczny gatunek literacki bowiem łączy ona w sobie elementy thrillera psychologicznego z czarną komedią, satyrą i literaturą piękną. Zatem jest to dość ciekawe połączenie, które sprawia, że książka ta naprawdę jest nietuzinkowa. Całość napisana jest ciekawie i z pozoru wydawać by się mogło, że zwyczajnie. Jednak wśród tej zwyczajnie snutej powieści pojawiają się pewne „smaczki” skupiające się na detalach. Autorka bardzo szczegółowo opisuje rzeczy wręcz obrzydliwe jak chociażby wągry, strupy, karaluchy… Powodowało to u mnie zniesmaczenie, ale i wytrącenie z fabuły, które pozwało mi odetchnąć od specyficznego umysłu głównej bohaterki, bo to właśnie ją najlepiej jest nam dane poznać ze względu na trzecioosobową narrację. Pani March to postać dość ciekawa i złożona. Tak naprawdę ciężko jest określić czy to co nam relacjonuje wydarzyło się naprawdę, czy to wyłącznie jej wyobraźnia. Im dalej brnęłam w lekturę to przekonywałam się, że nie da się jej lubić, ponieważ uważała się za lepszą, a pozory były dla niej ważniejsze niż wartości. Jednak za wszelką cenę pragnęłam poznać każdą z jej warstw i powody zafiksowania, które powodowały, że atmosfera robiła się coraz to bardziej duszna i psychodeliczna. Na uwagę zasługuje także fakt, że autorka bardzo dobrze przedstawiła nam warstwę społeczną zamieszkującą Nowy Jork i Upper East Side czyli tak gdzie rozgrywa się akcja. Są to kręgi wyższych sfer, których problemy są zdecydowanie inne niż nas zwykłych szaraczków. Autorce udało się znakomicie przestawić zderzenie tych dwóch światów i absurdy tego nowobogackiego życia. „Pani March” to książka idelna dla fanów thrillerów z psychodelicznym klimatem niczym w filmach Hitchocka. Początkowo jest zwyczajnie i spokojnie, ale z czasem nie wiemy już co jest fikcją, a co prawdą. Lubię takie debiuty i czekam na kolejną książkę autorki.

„Poczucie winy jest dla odważnych. Wyparcie dla reszty”. Poznajcie Panią Match. Dumną, dystyngowaną, elegancką i charyzmatyczną kobietę w średnim wieku. Mieszkającą w pięknym apartamencie w centrum Nowego Jorku. Kochającą urządzać przyjęcia dla elity towarzyskiej. Zatroskaną matkę jedynego syna, raz ciepłą, innym razem surową czy enigmatyczną. Żonę przy mężu. Pompatyczną towarzyszkę życia głośnego amerykańskiego pisarza George’a Marcha, którego najnowsza powieść właśnie rozpoczyna brylowanie po listach bestsellerów. Pewnego dnia, właścicielka ulubionej cukierni Pani Match ośmiela się zasugerować, że w jej ocenie pierwowzorem głównej bohaterki najnowszej książki Pana Match - odrażającej kobiety o imieniu Johanna, jest właśnie jego żona.. Pani Match. Ta z pozoru niewinna sugestia, sprawia, że Pani Match zaczyna poddawać w wątpliwość swój ogląd rzeczywistości, a dokładniej męża.. A gdy lustrując jego gabinet napotyka na wycinek prasowy o zaginionej kobiecie, jej wyobraźnia podpowiada jej już tylko same mroczne scenariusze.. a wszystko co się dzieje potem, zdaje się tylko je potwierdzać.. „Pani Match” to nietypowy thriller psychologiczny. Niespieszna akcja absorbuje całą uwagę czytelnika wokół „ról” odgrywanych przez główną bohaterkę, jej karykaturalności, słabostek, snobizmu i pozerstwa. Siła jej argumentu początkowo banalna, podkręcona jednak niepokojem oraz determinacją i desperacją utartej „typowo kobiecej” natury, z każdą stroną staje się nie byle jaka i popycha, i ją, i czytelnika, w otchłań teorii zbrodni.. Obraz jaki maluje nam przed oczami Autorka powieści jest wielobarwnym połączeniem thrillera, czarnej komedii oraz satyry społecznej. Ja bawiłam się świetnie. Polecam.