Paradajs

Tak jak lubię książki z tego wydawnictwa tak tutaj miłości między nami w ogóle nie było. Dobrze, że książka liczy dwieście stron bo mimo wszystko szybko poszło. Najgorszy moment jest wtedy kiedy zdajesz sobie sprawę z tego, że dana książka nie zostanie Ci długo w pamięci. Tak też było w tym przypadku. Czytałam, że styl pisania może być dziwny, że albo się ją kocha albo nienawidzi ale myślałam, że znajdę się w gronie tych osób, którzy tę książkę pokochają. Niestety nie. I trochę mi przykro z tego powodu. Nie mam za dużo do powiedzenia o niej… Ale coś co już totalnie mnie dobiło- teoretycznie brak dialogów. I dlaczego opinie są, że ona jest obrzydliwa skoro jak dla mnie nic tam obrzydliwego nie ma? Chciałam się w pewnym momencie poddać ale dobrnęłam do końca. Coś tam jednak sprawiło (nie mam pojęcia co), że byłam ciekawa tego co dostanę na kolejnych stronach… To jest moja opinia, każdy ma prawo mieć swoje zdanie i nie ma co się kierować czyimś. Może akurat Wam się spodoba? Kto wie. Ja nie polecam, ani nie odradzam. Jeśli jesteście ciekawi- sprawdźcie. Jeśli nie, to też ok. Wszystkie moje opinie znajdziesz na instagramie: Zaczytanaori, zapraszam!

Co widzisz patrząc na okładkę „Paradajs”? Niesamowite, wakacyjne kolory, flamingi, które kojarzą się głównie z czymś pięknym i… wolnym. Czyż nie jest tak? Gdzieś w tle prawdopodobnie jest mieniąca się złotem słońca woda, a ty siedzisz sobie na leżaku z drinkiem z parasolką. Mogłoby tak być? Z pewnością. To by było na tyle z tych pięknych przeżyć. Otwórzmy samą książkę. Brud. Nagość. Przemoc. Nienawiść. Alkohol. Narkotyki. Seks. Gwałt. Morderstwo. Brud. Celowo użyłam tego słowa dwukrotnie. Tej historii nie da się opisać, tak po prostu. Ona męczy, wkurza, obrzydza, odziera ze wszystkiego co piękne. Dotyka duszy i wcale nie robi tego w subtelny sposób. Fernanda Melchor nie hamuje się w słowach. Pisze to, co czuje i myśli. Czy tak właśnie wygląda ten świat? Z pewnością porusza do głębszej refleksji. Domyślam się, że autorka będzie miała tyleż samo przeciwników jak i osób, które są zachwycone. Nie wiem czy tę książkę można polubić. Nie wiem czy można przejść obok niej obojętnie. Jeśli tak, to nie poruszyła w tobie tego, co powinna. Czytałam ją z miną, prawdopodobnie sugerującą lekkie obrzydzenie i zdziwienie. Bo skąd te zachwyty? Co w niej jest takiego… super? I tak. Niektórzy śmieją się z tego, że czytelnik „musi się przespać i przemyśleć swoją opinię”, ale przyznaję, że tak było. Trzy dni, może cztery, zajęło mi poukładanie w sobie tej historii. To nie jest lekka książka. Nie spodoba się każdemu, ale uważam, że warto po nią sięgnąć, żeby mierzyć się również z tym BRUDEM życia. Nie tylko pięknie ujętymi, romantycznymi, zabawnymi czy cudownie kończącymi się historiami.