Perfumeria na rozstaju dróg

Za każdym razem jak mam w ręku książkę autorki, to takie dreszcze mnie przechodzą, że głowa mała. Dzisiejsza recenzja pachnie cynamonem, ale co mi przypomina to już macie opisane w pewnym rozdziale. Uwielbiam ten zapach, bo przypomina mi dzieciństwo, czyli smażony (wcześniej ugotowany) ryż z cukrem i cynamonem (tylko bez jabłek). Nie wiem, czy też tak macie, ale każda pora roku ma swój zapach, który przywołuje wspaniałe wspomnienia. Często jest tak, że przy danym zapachu chce otwierać się jakaś szufladka w głowie, ale nie do końca jestem w stanie zauważyć co tam w środku jest. Też tak macie? Przed wami książka, która otworzy takie właśnie szufladki, o których zapomniałaś/łeś i mam nadzieję, że uda się przywołać tylko wspaniałe wspomnienia. Dlaczego tyle pisze o zapachach? Sam tytuł wskazuje, że odgrywa istotną rolę w książce, lecz wybaczcie to już zostawiam do waszego samodzielnego poznania i tym samym zachęcam do przeczytania opisu. Co do okładki, to ja jestem sroką okładkową. Jak zobaczyłam te kolory przypomniało mi się jak w podstawówce do opakowania kredek ołówkowych dodano kolejny kolor, czyli różowy. O matko gapiłam się w nią na okrągło. Fakt nasza okładka ma odcienie fioletu, ale tak jakoś tamten szkolny róż mi przyszedł do głowy. Każda książka autorki to według mnie swego rodzaju drogowskaz. Jaką bym nie przeczytała to trafia do mnie do takiego stopnia, że problem, jaki miałam jakoś w magiczny sposób rozwiązuje się sam. Bohaterowie, których poznacie przyprawią was o atak śmiechu w szczególności mała Gabrysia córka Laury. To w jaki sposób postrzega świat jest bezbłędne. Zgadzam się z nią np. w kwestii tego, że to my dorośli bardzo komplikujemy coś, co jest łatwe do rozwiązania, ale nie chcemy się do tego przyznać. Każda osoba ogrywa istotną rolę w tej książce, więc od początku bądźcie czujni. Wierzę, że jesteście w stanie przewidywać zakończenia książek, ale tak jak na początku może zdawać się tobie, że tak jest, tak koniec szokuje. Wybacz, ale nie napisze czy pozytywnie, czy negatywnie. Osobiście zwaliło mnie z nóg, bo takie idealne i niecodzienne to zakończenie za co chylę czoła przed autorką. Polecam całym sercem. Bierzcie ciepły koc, kubek kawy/herbaty i odlećcie z naszymi bohaterami do świata zapachów, które odmienią/skruszą nawet najtwardszą skałę, jaką potrafimy przyodziać, żeby tylko nikt nas nie zranił.