Pewnego razu w Wenecji

Ania i Janek są parą i mieszkają ze sobą od jakiegoś czasu. Pomimo uczucia, jakie między nimi istnieje, chłopaka zaczyna fascynować tajemnicza sąsiadka - Wiola. Zaskakujące zrządzenie losu sprawia, że wyjeżdża on z kobietą do Wenecji. Ich wspólny pobyt w tym magicznym mieście na zawsze odmieni ich życie… . . „Pewnego razu w Wenecji” to najnowsza powieść autorstwa Magdy Knedler. Zupełnie inna, niż te, które do tej pory przeczytałam - póki co znam same z wątkiem historycznym w tle Autorki, ale równie ciekawa i intrygująca. . Dostajemy tutaj cały wachlarz emocji. Od niespełnionej miłości, przez rozczarowanie, odrzucenie, po tęsknotę, smutek i żal… Ale gdzieś tam znajdzie się także miejsce na szczęście. Na zamknięcie pewnego rozdziału, pozostawienie tego co było, za sobą i za nowe życie, z czystą kartą, z nowymi, lepszymi możliwościami. . Powieść intryguje, wciąga, momentami zaskakuje. Pokazuje, że warto brać życie za rogi i nie być biernym, nie bać się własnych decyzji, gdyż niejednokrotnie nieme przyzwolenie przynosi nam największy ból i rozczarowanie… . Książka idealna na długie letnie wieczory. Zabierze nas do Wenecji, która zauroczy, otworzy przed sobą swoje zakamarki i zachęci do odwiedzenia!

„Pewnego razu w Wenecji” to książka, która skradła moje serce od pierwszych stron. Opowieść w niej opisana jest prostą historią, która może przydarzyć się każdemu. Nie jest to płomienny romans i akcja płynie leniwie, ale ma coś w sobie ta książka, że nie można od niej się oderwać. Co? Według mnie wspaniały portret psychologiczny bohaterów oraz narracja pierwszoosobowa, która wyjątkowo w tej historii spodobała mi się. Dzięki takiej narracji czytelnik lepiej poznaje każdego z bohaterów. Zarówno to co dana postać myśli i uczuje, jak również to jak ją spostrzegają pozostałe osoby. „Pewnego razu w Wenecji” to opowieść o trójce ludzi, którzy szukają miłości i akceptacji. Janek to młody mężczyzna, który zamieszkał ze swoją dziewczyną, Anną. Jak to sam mówi, kocha ją, ale nie wystarczająco. Anna z kolei, to dziewczyna która wydaje się, że osiąga wszystko dość łatwo. A to wszystko dzięki jej rodzicom, którzy opłacają nie tylko jej studia, ale również wyjazdy za granicę. Cały czas wydawało mi się, że nie pasują do siebie pod wieloma względami. Anna zarzucała Jankowi, że nie ma celu w życiu. W ich spokojnym życiu pojawia się Wiola. 7 lat starsza od Janka kobieta, która na początku bardzo mnie intrygowała. Jak to się stało, że to właśnie z nią wyjechał do Wenecji, a nie ze swoją dziewczyną? I jak po powrocie zmieniło się ich życie? Przekonajcie się sami. Książka dostarczyła mi wielu emocji. Od uczucia niesprawiedliwości po tym co spotkało Janka w dzieciństwie, po uśmiech na twarzy. Pani Magda cudownie oddała nie tylko klimat Wenecji, ale również wspaniałych lat 90 XX wieku. Lat w których była jedna królowa i nazywała się telewizją. Wszystko to sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, a po skończeniu czuje się żal, że już trzeba rozstać się Jankiem, Anną i Wiolą. Jeśli lubicie tego typu historie oraz książki, które zmuszają do refleksji to bardzo polecam „Pewnego razu w Wenecji”.