Póki śnieg nas nie rozłączy

Lubisz czarne komedie? Jeżeli tak to „Póki śnieg nas nie rozłączy” autorstwa Alka Rogozińskiego jest dla Ciebie! Chociaż muszę zastrzec, że według mnie twórczość Autora albo się kocha, albo nienawidzi. Autor w swojej najnowszej książce jak zawsze funduje nam mieszankę humoru, napięcia, tajemnicy i świetnej zagadki kryminalnej, której nie boi się stawić czoła wiecznie wpadająca w kłopoty Róża Krull. Jak już siadłam do tej pozycji to przeczytałam ją w jeden wieczór, a mój mąż co chwile zerkał na mnie z konsternacją, bo non stop parskałam śmiechem! Jednak jest efekt uboczny świetnie napisanej komedii kryminalnej, w której dzieje się wiele, a bohaterowie są genialni. Jedni wyróżniają się ogromną inteligencją, a inni wręcz jej całkowitym brakiem. Podoba mi się, że wśród fikcyjnych bohaterów Autor wplata także realne postacie, a w tym samego siebie. Do tego wszystkie postacie mają kilka twarzy, są wielowymiarowe i ciężko z nich czytać. Dodaje to całej powieści realizmu, a jej czytanie staje się jeszcze większą zabawą. Dużym elementem zaskoczenia było dla mnie „rozwinięcie się” postaci Róży. Nabrała ona w tej części troszeczkę ogłady i stawiała czoła swoim lękom co wyszło jej naprawdę świetnie. Taka nowa odsłona postaci naprawdę bardzo mi się spodobała. Na fabułę składa się świetnie poprowadzona intryga, która pozwala Czytelnikowi przeobrazić się w detektywa i wraz z bohaterami przeżywać wszystkie wydarzenia. Autor momentami bawi się z Czytelnikiem, wodzi nas za nos, aby finalnie przedstawić zakończenie, którego osobiście się nie spodziewałam, bo podejrzeń miałam naprawdę wiele. Do tego wszystkiego jeszcze skłania do refleksji nad ludzką naturą i relacjami interpersonalnymi. "Póki śnieg nas nie rozłączy" to ogromna dawka humoru i kawałek dobrego śledztwa. Całość pochłania i prowadzi przez tajemniczy klimat do finału, który zaskakuje i satysfakcjonuje. Serdecznie polecam! ♡

Książka jest napisana w czarno białym humorze. Postacie są ukazane jako charakterystyczne osobniki, które wyróżniają się inteligencją, lub mają jej brak. Bywa, że ktoś jest tutaj fajtłapowaty, nienormalny, ukrywa swoje motywy, jest wylewny, bądź zanadto konkretny. Każdej osobistości smaku dodają ozdobniki autora, których stosuje z umiarem od początku do końca książki. Opowieści autora są bardzo charakterystyczne, ma świetny i niecodzienny styl do pisania książek i przekazywania wiadomości w nietuzinkowym wydaniu. Bywa, że czyjeś szczęście przedstawia pod kontem nieszczęścia innych i każdy to zauważy, że dramatyzowania chyba łączą wszystkich w książce. Zresztą jak tu być opanowany., kiedy przyszły pan młody zostaje porwany, a wiadomość przekazuje chłopiec, gdzie właściciel kartki miał wszystkiego za dużo i to dosłownie:-) Panna młoda to sławna pisarka, tylko nie spodziewała się, że jej samej przyjdzie zagrać w prawdziwym kryminalnym zdarzeniu. Tutaj pojawią się tropy niczym w bajce Scooby-Doo i wszystko będzie prowadziło do miejsca zwykłego, ale ukazanego w nie zwyczajny sposób w którym będą się działy nadzwyczajne rzeczy:-) I teraz uważajcie, bo wchodząc na karty tej książki świat prawdziwy totalnie znika i wkraczamy w sceny z książki, jakbyśmy sami tam byli i obserwowali co się dzieje. Zostaniecie wciągnięci do końca, gdyż bardzo szybko się ją czyta, bo druk jest średniej wielkości z dużymi marginesami i wartką akcją. Naprawdę jesteśmy ciekawi co się stało z panem młodym i co się dzieje w starym malutkim kościele. Czyje zwłoki zostały wyłowione z wody? I jak udowodnić niewinność, kiedy ślady wydają się być jednoznaczne? Świetnie się rozerwałam przy tej książce. Akcja była prowadzona swoim rytmem, lecz nie było tu chwil, które stałyby w miejscu. Zanim dojdziemy do końca, to wciąż co chwila będą pojawiały się kolejne tropy, które nie zawsze można przewidzieć. Przedstawiciele władz będą ukazani w nieco luźniejszy sposób. Myślę, że to lekka opowieść na każdy wieczór, którą warto poznać:-)