Policz do trzech

"Policz do trzech" T. R. Ragan to już czwarta powieść autorki wydana w Polsce i moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Pisarka ma w swoim dorobku wiele powieści, których jeszcze nie przetłumaczono. Pięć lat starań o dziecko, pięć lat życia z małym cudem i pięć minut, by pierwszego dnia zerówki Tinsley zniknęła bez śladu... Mijające lata nie powodują zmniejszenia się bólu po utracie córki, jej matka nie szczędzi starań, by ją odnaleźć. Kobieta prowadzi agencję detektywistyczną specjalizującą się w poszukiwaniach zaginionych osób. Gdy w okolicy ginie nastolatka, świadek zdarzenia wynajmuje Dani, by ją odnalazła. Policja mu nie wierzy, bo trzynastoletni Ethan nie należy do grzecznych chłopców. Mimo tak trudnej przecież tematyki książkę czyta się dość lekko, bez zbędnego zagłębiania się w emocje bohaterów. Tutaj ważniejsza jest fabuła i akcja. Polubiłam Dani, która mimo tak traumatycznych przeżyć nie pogrążyła się w rozpaczy, lecz wzięła sprawy we własne ręce. Założyła własną agencję detektywistyczną i pomagając innym, cały czas pracuje nad sprawą uprowadzenia swojej córki. Możemy również obserwować co dzieje się z porwaną nastoletnią Ali. To odważna i waleczna dziewczyna, lecz jej brawura sprowadzi na nią wiele kłopotów. Brakowało mi grzebania się w uczuciach, zgłębiania ich, lubię współodczuwać z bohaterami, tutaj zostałam tego pozbawiona. Stany uczuciowe potraktowane zostały zbyt lekko i powierzchownie. Jeszcze jedna rzecz, która odebrała historii sporo wiarygodności, to dwunastoletni chłopiec z patologicznej rodziny wyrażający się niczym wykształcony dorosły. Na plus zaliczam dość nieoczekiwane i brutalne zwroty akcji oraz postać porywacza. Człowiek - zagadka, pozornie nieszkodliwy, okazuje się być nieobliczalnym szaleńcem. Jeśli miałabym do kogoś porównać styl pisania T. R. Ragan, to byłaby to Sarah A. Denzil.

O rajciu, co to była za książka! Czytałam ją pod taką presją, jakbym sama znała osobę, która zaginęła. Nic nie jest w stanie zastąpić miłości matki do dziecka. Dani Callahan jest cudowną kobietą, którą spotkało wielkie nieszczęście. Ktoś uprowadził jej jedyną córeczkę z przedszkola i sprawy nie rozwiązano nawet po pięciu latach. Z tego też powodu postanowiła założyć agencję detektywistyczną. Wierzyła, że nie tylko obce dzieci jest w stanie odnaleźć, ale i maleńkie serduszko, które wyszło z jej łona. Czy jednak tak się stało? Bardzo negatywną postacią był dla mnie jej mąż, który mało, że się z nią rozwiódł, to wciąż nakazywał, by zapomniała o tragedii i żyła dalej. Łatwo mu było powiedzieć, skoro jego serce twardsze niż głaz poszukało sobie kogoś nowego do kochania. Był kłamcą, gburem, obłudnikiem i gorsza wersją człowieka, który potrafił maltretować psychicznie. Sama dałabym mu popalić, gdybym go tylko spotkała;-) W międzyczasie do pani detektyw zgłosi się pewien chłopiec, który zauważył porwanie pewnej nastolatki. Z uwagi na swoją przeszłość będzie traktowany z góry. Nikt jednak nie spodziewa się, że oto w dwunastoletnim ciele skrył się chłopiec nad wyraz wrażliwy i mądry. Wychowała go ulica, życie prywatne wciąż dobijało, a mimo to zainteresował się losem nieznajomej dziewczyny, której wzroku nie mógł zapomnieć. Nawet podejrzewam, że gdyby wiedział co go później czeka i tak nie odwróciłby się plecami. Jak to mówią, nigdy nie oceniaj mnie po wyglądzie, bo nie wiesz co kto przeszedł i jaki balast nosi na plecach. To nie koniec zaginięć. Poznamy bowiem sprawcę, który będzie nam zdradzał swoje poczynania na bieżąco. Będzie to bezwzględny psychopata skrzywiony moralnie przez najbliższą osobę. Nie miałam jednak dla niego sumienia, gdyż to co robił było obłędnie psychiczne. I by nie zdradzać wam za wiele dodam, że spraw zaginięć będzie tutaj kilka, akcje poprowadzone pod presja i napięciem. Styl na wysokim poziomie, bohaterzy różnorodni i klimat jak w najlepszym thrillerze psychologicznym. Każda zagadka zostanie rozwiązana:-)