Polszczyzna. 200 felietonów o języku

Największym moim marzeniem było od wielu lat przeczytać dobrowolną książkę autorstwa Prof. Jana Miodka, z którym miałam okazję kiedyś korespondować dzięki zastosowaniu nowych powstających technologii, którym było korzystanie z poczty elektronicznej. Nie miałam wówczas sposobności, aby zapoznać z jego autorską twórczością. Uświadomiłam sobie wkrótce, że nie zawsze w dobie powstającej wówczas nowej technologii jest czas na pisanie krótkich maili, które po części przyczyniają się do tego, że możemy oceniać osobę lub w ogóle nie podejmować się tego, bo można bardzo różnie ją odebrać niezależnie od przebiegu prowadzonych rozmów w danej tematyce. Cieszyłam się z każdej możliwej otrzymanej od Profesora Miodka prywatnej wiadomości, gdyż były one miłe i starał się być naturalny w wyrażaniu swoich tematycznych myśli. Odbierałam wówczas je jako docenienie i szacunek dla mojej osoby, że słowa pisane ma dużą wartość. Z tego, co pamiętam, Profesor Miodek nie starał się mnie nigdy poprawiać językowo i za to najbardziej go cenię. Nie jesteśmy znawcami języka polskiego, gdyż uczymy się go każdego dnia, a zarazem nie jest łatwy do zapamiętania w codziennej edukacji i o tym powinien, wiedzieć każdy z nas zapoznając się z nim podczas wsłuchiwania się w wypowiedziane słowa przez społeczeństwo posługujące się nim z różnym w odbiorze zrozumieniu. Dlatego, kiedy otrzymałam propozycje zrecenzowania książki autorstwa Pana Jana Miodka pt.'' Polszczyzna. 200 felietonów o języku'' to nie byłam w stanie odmówienia sobie, gdyż stwierdziłam, że druga okazja mi się może nie nadarzyć i bardzo chętnie skorzystałam z takiej możliwości, że chcę ją przeczytać i wolnych chwilach powracać do niej. Czy moje przeczucie dotyczące siły przekazu związane z zamieszczoną w niej tematyczną treścią były, słuszne nie ulega to żadnej negatywnej wątpliwości, ale aby o tym się przekonać, należy samemu odpowiedzieć sobie na to pytanie? W trakcie czytania można zauważyć, jaką wielką moc mają słowa autora, a przede wszystkim upartość w dążeniu w wypełnianiu misji wyjaśnia jego dokładnego znaczenia i poszukiwania, w jaki sposób można go zastosować i w jakiej zaistniałej sytuacji. Autor potrafi w niezwykły sposób podkreślić, jak prezentuje się stosowane współczesne słownictwo, jego znaczenie, a co najważniejsze nie zapomina wspomnieć o wyrażanych, w co poniektórych hasłach sloganowych bądź również przypomina, jaką potoczną mową posługuje się młodzież, która nie zawsze zna i rozumie wypowiadane słowa z podkreśleniem, że korzystają z dużej ilości czasu z przeznaczeniem go na przebywanie w świecie wirtualnym. Bardzo podoba mi się to, że Pan Jan Miodek lubi przypomnieć wypowiedziane mądre słowa znanych lub mniej znanych osób i wówczas nic, a nic nie tracą na swojej wartości. Książka ta składa się z 6 rozdziałów, w których to zostały opisane ciekawie tytułowe felietony o języku. Uważam, że każdy z czytelników znajdzie coś dla siebie w książce autorstwa Pana Jana Miodka pt.'' Polszczyzna. 200 felietonów o języku'' zapoznając się dokładnie z precyzyjnie opracowanym całościowo rozdziałami które, wzbudzą w nim nie jedną myślową refleksję nad tym, czy zna znaczenie stosowanego przez niego słownictwa, zanim wypowie słowo, z którym chce się podzielić w codziennej komunikacji z drugą osobą. Polecam przeczytać tę książkę.

„Jaki jest koń=koń jaki jest” Kilka lat wcześniej byłam na spotkaniu z profesorem Miodkiem w miejscowym teatrze. Profesor tryskał energią i dowcipem. W bardzo zrozumiały i prosty sposób dzielił się z nami meandrami zawiłości językowych, gramatyki naszego języka, pisowni i znaczenia słów trudnych. Wyszliśmy zachwyceni z tego spotkania. I do dzisiaj pozostała chęć dalszej nauki o języku. Poradnik Polszczyzna. 200 felietonów o języku jest doskonałym narzędziem do poszerzaniu i doskonalenia wiedzy o języku … To znakomite dzieło zawiera w sobie 200 felietonów o języku, które powstawały na przestrzeni wielu lat. Dowiemy się z nich o zawiłościach naszego języku w sposób ciekawy i taki, który dociera do nas. Profesor bardzo zrozumiale tłumaczy pisownię i znaczenie słów, których do naszego języka trafia coraz więcej z języków obcych, zwłaszcza z języka angielskiego. Jak widzę, trudno jest się dzisiaj odgonić od wtrąceń z innych języków, od wplatania do rozmów słów w innym języku, widać coraz wyraźniej, że zadomowiły się one u nas już na dobre. Czy oportunista to człowiek stawiający opór? Jest łał czy wow? Tapet czy tapeta? Czy Jasło ma związek z jasełkami? Kiedy stawia się pytajnik? Piszemy z wielkiej czy dużej litery? Gwoździami czy gwoźdźmi? Ubogi – nie u Boga! Porozmawiamy o wyższości kartofla nad ziemniakiem. Te i inne pytania znajdziemy w tym pękatym zbiorze. Mnóstwo zagadkowych stwierdzeń, słów, odmian czy różnych znaczeń wyrażeń. „Interpunkcja jest szkołą myślenia – powtarzam przez całe swoje zawodowe życie” Temu dziełu nie sposób się oprzeć. Nikt inny nie potrafi tak ciekawie i lekko opowiadać o naszym pięknym, ale i trudnym języku. Autor zabiera nas w podróż do kulis naszego ojczystego języka. Ale ma w tym cel. Liczy na to, że będziemy się sprawniej posługiwać językiem, że nie będziemy popełniać błędów językowych i będziemy używać słów zgodnie z ich znaczeniem. Ta lektura właśnie to sprawi, że będziemy mówić i pisać poprawnie, z lekkością i łatwością. Tego zbioru felietonów nie trzeba czytać po kolei, można otworzyć na dowolnej stronie i wybrać interesujący nas temat. Warto co jakiś czas do nich wracać i przyswajać sobie naukę z nich płynącą. Bo trzeba wyraźnie przyznać, że są one wielkim atlasem wiedzy, której nigdy nie jest nadto. „odczucie trudności w wymowie bywa subiektywne, co nieuchronnie prowadzi do wahań i błędów” Polszczyzna. 200 felietonów o języku to poradnik, który każdy powinien sobie zafundować. Zarówno ten, kto nie ma zbytnich problemów z posługiwaniem się językiem ojczystym, jak również osoby, które chcą jeszcze wzbogacić swoją wiedzę z tego zakresu. Do tej lektury powinno się codziennie zaglądać, aby na bieżąco być ze znaczeniem obcych słów, które się przyjęły już do języka polskiego i aby doskonale rozumieć dzisiejszą młodzież, która już się takim językiem posługuje. Znakomita, ciekawa i pełna anegdot, otwarta i bardzo przyjazna dla każdego czytelnika. Zapraszam do podróży w dotychczas nieznane zakątki języka polskiego i zbierania owoców tej intrygującej wycieczki.