Ponikt

Kiedyś bardzo często sięgałam po powieści szpiegowskie, czy z nielegałami w roli głównej. Jednak dawno tego nie robiłam, a książka „Ponikt” pozwoliła mi wrócić do „korzeni”. Cała powieść została umiejscowiona w latach 50-tych XX wieku, gdzie autor świetnie oddaje klimat tamtych czasów. Na samym początku lektury czytelnik może czuć lekkie zagubienie spowodowane dość dużą liczbą bohaterów, których autor opisuje naprzemiennie iminami i pseudonimami. Powoduje to mały mętlik w głowie, ale gdy tylko się przez to przebrnie to zaczyna się robić znacznie ciekawiej. Czasy „zimnej wojny” ze względu na nikłe źródła z tamtego okresu dają szerokie pole do popisu i kreowania treści, które mogą wciągnąć czytelnika bez reszty. Autorowi zdecydowanie się to udaje, a zwroty akcji wyłącznie potęgują zainteresowanie. Tajemnice, walka systemów, szpiedzy, brak możliwości zaufania drugiej osobie to wszystko zostało naprawdę dobrze przedstawione, a intryga wykreowana przez autora jest troszeczkę zawiła i łączy naszych bohaterów na wielu płaszczyznach. Dlatego, aby wszystko dobrze zrozumieć w moim odczuciu na lekturze trzeba się mocno skupić. Nie jest to książka na jeden wieczór, a raczej na kilka. „Ponikt” to dobra powieść szpiegowska chociaż autor wprowadził w niej mały mętlik. Niemniej jednak jeżeli skupimy się dobrze na lekturze to nawet możemy się dobrze bawić podczas jej czytania. Książkę polecam przede wszystkim miłośnikom powieści szpiegowskich.

"Ponikt" Piotr Langenfeld Wydawnictwo: Skarpa Warszawska Premiera: 25.o1.2o23 Zacznę od tego, że bardzo rzadko sięgam po tego typu książki. Historię wojenne i szpiegowskie nie przyciągają mnie swoją treścią. Jednak od czasu do czasu staram się po taki książki również sięgnąć. W tym przypadku zachęcił mnie wątek miłosny uwzględniony w opisie książki. A więc z lekką obawa zaczęłam czytać tę książkę. Nie ukrywam, że jej początek nie zachęcał mnie do dalszego czytania jednak im dalej w las tym wzbudzała moje większe zainteresowanie. Zaczęło mi się podobać od pierwszej akcji Charlesa Zielinsky vel Richard Rotte po wysłany do Niemiec. Zaczęłam czuć ekscytacje. Chodź zdarzało się, że jej treść nie do końca była dla mnie zrozumiała to większość akcji napisana była w zrozumiany dla mnie (amatora takich powieści) sposób. "Ponik" niewątpliwie zawiera interesująca fabułę i zaskakujące zwroty akcji. Niestety ja podczas jej czytania musiałam mocno się skupić aby wszystko zrozumieć i nie pominąć ważnej treści , więc czytanie jej nie było dla mnie lekkie. Miałam problem z przeskokami miejsc. Czasami gubiłam się o kim i o jakiej sytuacji właśnie czytam. Podsumowując "Ponik" to interesująca książką. Jednak muszę z przykrością stwierdzić, że ja chyba jeszcze nie dorosłam do wątków historyczo-szpiegieskich. Niewątpliwie ta książka zachęciła mnie aby zacząć częściej sięgać do tego typu książek. Co na pewno uczynię. A za egzemplarz książki do recenzji dziękuję wydawnictwu.