Podkomisarz Iga Ziemna. Tom 1. Postrach

Hej ❤️ Czy zdarza się Wam, że przypadkowo przeczytana książką okazuje się bardzo dobra? Ja tak miałam z książką “Postrach” @m.smielak Dostałam ją w prezencie od @wydawnictwo_initium Gdyby nie to pewnie nie sięgnęłabym po nią. Może dodałabym ją na legimi bo strasznie podoba mi się okładka, ale czy kiedykolwiek bym ją przeczytała? Nie mam pojęcia 🤷🏻‍♀️ W Warszawie zostają uprowadzone młode dziewczyny. Wszystkie pochodzą z bogatych rodzin, wszystkie mają tyle samo lat. Sprawca ,nazywany Postrachem, doskonale wykonuje swoje zadania i nie zostawia żadnych śladów. Maciej i Borys prowadzą nielegalny biznes. Wymierzają sprawiedliwość, gdy organy ścigania zawodzą. Pewnego razu dostają zlecenie, by złapać Postracha i oddać go w ręce rodziców zaginionych nastolatek. Sprawę Postracha prowadzi Iga Ziemna oraz Robert Murawski. Gleba, jak nazywają Ige, nie przepada za Murawskim, którym parę lat temu zachował się wobec niej niestosownie. Czy uda im się rozwiązać sprawę “Postracha”. “Postrach to jedna z tych książek, która wciąga od pierwszych stron. Już sama postać porywacza jest bardzo intrygująca. Ciągle pojawiające się pytanie czy człowiek złapany przez policję to faktycznie on czy nie. Pomysł na fabułę jest świetny, gdy wydaje się, że już nic nowego nas nie zaskoczy pojawiają się nowe okoliczności, które utrudniają, ale też urozmaicają prowadzone śledztwo. A oprócz głównego śledztwa, Iga prowadzi swoje na temat Murawskiego. Które również było ciekawe i dawało nowe światło na współpracownika Gleby. Jestem szalenie szczęśliwa, że ta książka trafiła w moje ręce i w końcu udało mi się ją przeczytać. Bo inaczej przeszłaby mi koło nosa świetna książka, oraz twórczość kolejnego polskiego autora. Bo to było moje pierwsze spotkanie z Michałem Śmielakiem. No i teraz nie mam wyjścia tylko musze nadrobić pozostałe książki autora 🤭 Jeżeli jeszcze nie czytaliście “Postacha” to musicie to zrobić koniecznie. Książka jest genialna i jak tak sobie myślę, to chyba jedna z lepszych przeczytanych w tym roku.

Książka nieco nietypowa, która niby nie ma w sobie niczego mocno strasznego, ale i tak straszy. Zwłaszcza początek zwraca naszą uwagę zapowiadając, że trzeba się przygotować na to o czym tu przeczytamy. Jak w każdej książce mamy tu sprawcę, policję i skrzywdzone rodziny, które chcą wymierzyć sprawiedliwość. Pragną zadośćuczynienia, gdyż Postrach potrafił zniszczyć psychikę ich dzieci. Mają ku temu bardzo wymyślny plan, ale nie powiem, czy się powiódł. W ogóle bardzo zróżnicowany dobór postaci, gdyż niemal każda miała tu swoją osobowość i nie koniecznie w tą mądrzejszą stronę. Czytając ją zdarzało się, że to, co oni przeżywali bardzo mnie zaskakiwało. Nie było tak jak w innych pozycjach, że łapią sprawcę i sprawa zakończona. Co prawda raz go złapali, ale nie zdradzę co działo się później. Jeśli ktoś lubi książki w których ktoś do was szepcze i nie jest to osoba, która chce dla was dobrze, to pewnie wam się spodoba. Ja z pewnością będę chciała czytać książki autora i wam też polecam!

"Postrach" Michała Śmielaka to bardzo wciągający thriller kryminalny. Intrygująca fabuła, nietuzinkowi bohaterowie, próby zmylenia czytelnika i dużo dialogów budujących tę powieść. No i oczywiście sarkastyczny humor, który bardzo mi pasował. Przyznam się, że wiele razy się uśmiechnęłam. Historia ze strony na stronę robiła się ciekawsza. Duża ilość postaci zupełnie mi nie przeszkadzała i swobodnie się orientowałam kto, co, z kim i dlaczego. Lubię takie urozmaicenie. Tytułowy Postrach powoli wbijał się w moją głowę. Wszystko układało się w całość, ale w pewnym momencie zaczęło mi coś nie pasować. Oczywiście były to tylko poszlaki, bo nie miałam jednoznacznych dowodów kto tak naprawdę jest Postrachem, ale autor co chwilę podawał na tacy nowe fakty. Zakończenie było tylko potwierdzeniem moich przypuszczeń. Książkę polecam, bo spędziłam fajny czas przy tej lekturze i na pewno sięgnę po inne książki Michała Śmielaka. Poza tym w "Postrachu" pojawiła się wzmianka historii jednego z bohaterów "Wnyków". Teraz już wiem co będzie czytane...

Chociaż rynek literatury kryminalnej w Polsce prze wiele lat był zdominowany przez prozę amerykańską, brytyjską czy skandynawską, to polskie kryminały powoli wychodzą z cienia o ile już nie wyszły. Współcześni polscy pisarze kryminałów eksperymentują z gatunkiem i tworzą powieści równie dobre jak ich zagraniczni konkurenci. 🍁 Michał Śmielak w swojej najnowszej powieści „Postrach” również postanowił zabawić się gatunkami i finalnie okazało się to znakomitym posunięciem. Pisarz stworzył niezwykle ciekawą historię, której głównym wątkiem jest seria porwań nastolatek. Jedynie co ich łączy to pochodzenie z bogatych domów, a co ciekawe znikają wprost z własnych dobrze strzeżonych domów. Media nazywają przestępcę Postrachem i napędzają spiralę strachu, więc gdy zostaje złapany wydaje się koszmar się skończył. Ale czy na pewno? Więcej nie będę zdradzał by nie psuć Wam zabawy a ta gwarantuję będzie przednia. 🍁 Oprócz bardzo dobrze skrojonej fabuły, to od razu zwróciła moją uwagę jedna z głównych bohaterek powieści, policjantka Iga Ziemna czyli po prostu Gleba. Tutaj muszę nadmienić, że to jedna z najciekawszych postaci kobiecych jakie spotkałem na kartach powieści w ostatnim czasie. Sama fabuła jest bardzo dobrze skonstruowana, trzyma w napięciu, gdy trzeba przyspieszyć przyspiesza, gdy jest potrzeba zwolnić nieco to zwalnia. Śmielak zaprosił nas do świata w którym dominuje przemoc, nienawiść a także czuć wszechobecny lęk i niepewność z czającym się strachem który może zrozumieć tylko rodzić obawiający się o los dziecka. Jeśli jednym z wątków powieści są porwania dzieci to również możemy się spodziewać sporej dawki emocji, której i tutaj nie brakuje. 🍁 „Postrach” to kawał dobrej literatury, trzymającej w napięciu i choć jedynie samo zakończenie wydało mi się nieco pójście na skróty i było dość oczywiste, to uważam tę książkę za najlepszą autora. Fani mocnych wrażeń będą zadowoleni.

Śmierć to dopiero początek koszmaru… W Warszawie zostaje uprowadzonych sześć kobiet z bogatych domów. Wszystkie mają po siedemnaście lat i znikają w środku nocy z własnych domów na strzeżonych osiedlach. Porywacz doskonale zaciera ślady, nagrania z monitoringu nie rozpoznają twarzy, zawodzą systemy ochrony. Z domów nic nie ginie, nikt nie żąda okupu. Media nazywają przestępcę Postrachem i napędzają spiralę strachu. Gdy ten wreszcie wpada w ręce policji, uparcie milczy i nie przyznaje się do winy. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że ktoś już wydał na niego wyrok… Za to Maciej i Borys dostarczają sprawiedliwości, gdy Temida zbyt mocno przymyka oczy. Pewnego dnia dostają zlecenie, które może okazać się najtrudniejsze w ich karierze – muszą wydostać Postracha z aresztu i oddać w ręce rodziców porwanych dzieci. Ruszają do akcji, okazuje się jednak, że dotychczasowy koszmar był zaledwie preludium do tego, co Postrach przygotował dla swoich ofiar.⠀ No co tu dużo mówić Michał Śmielak po raz kolejny udowadnia, że jest stworzony do pisania thrillerów. Fabuła jest wielowątkowa oraz wciąga od pierwszych stron i trzyma nas w swoich sidłach do ostatniej. A gdy już przychodzi koniec to pozostaje niedosyt. Całość napisana jest naprawdę świetnie i wartko. Nie ma zbędnych opisów, które powodowałyby znużenie i niesmak. Książka charakteryzuje się także ciekawym klimatem, który działa na wyobraźnię czytelnika. Postarch za to jest postacią świetnie skonstruowaną. Mordercą, który z finezją dobiera swoje ofiary i bawi się z nimi. Prowadzi podwójną grę, gdzie nie możemy być pewni jak ona się skończy. Niejednokrotnie czytając książkę czułam strach, niepokój i niedowierzanie. Autor potrafi zaskoczyć czytelnika i rozwinąć książkę w kierunku, o którym nawet byśmy nie pomyśleli. „Postrach” to książka, gdzie autor pokazał się od jak najlepszej strony. Pomysł na fabułę książki był niebanalny, a jego wykonanie genialne. Nie ma co się długo zastanawiać nad wyborem tej pozycji. „Postrach” po prostu trzeba przeczytać.