Poszukiwacz Zwłok

Macie ochotę na rasowy kryminał z wątkiem sensacyjnym w tle? Szukacie czegoś dzięki czemu na skórze będziecie odczuwać dreszczyk emocji, a napięcie będzie sięgać zenitu? Tak? W takim razie świetnie się składa! „Poszukiwacz zwłok” to świetny przykład rasowego kryminału przy którym naprawdę nie można się nudzić. Fabuła została bardzo ciekawie skonstruowana i nie brakuje w niej wielu zwrotów akcji oraz wydarzeń, które potrafią zmrozić krew żyłach. Samo tempo akcji nie zawsze jest równa, ale nie oznacza to, że będziemy się nudzić. Momenty, w których akcja zwalnia służą do tego, abyśmy lepiej mogli poznać bohaterów i zagłębić się w ich psychice. Ich myśli i zachowania niejednokrotnie zmuszają Czytelnika do refleksji i zastanowienia nad człowieczeństwem, ale i nie tylko. To właśnie szczegółowa kreacja bohaterów i poświęcenie im większej uwagi sprawiają, że książki Pana Mieczysława są wyjątkowe. To za ich sprawą Autor udowadnia jak dobrze potrafi zagłębić się w ludzką psychikę i odwzorować jej najstraszniejsze zakamarki. W moim odczuciu to właśnie bohaterowie stanowią najmocniejszą stronę „Poszukiwacza zwłok”. Każda z postaci została bardzo dobrze dopracowana. Nawet te drugoplanowe nie zostały w żaden sposób pominięte i da się odczuć, że są one postaciami „z krwi i kości”. Postać Macieja Lesieckiego to prawdziwy majstersztyk. Dawno nie spotkałam się z tak intrygującą osobowością ukształtowaną przez traumy z przeszłości. „Poszukiwacz zwłok” to kryminał, w którym nie brakuje emocji, a świetnie poprowadzona fabuła sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś spotkam się z duetem Wilk - Lesiecki. Zdecydowanie polecam! ♡

Cieszę się, że w moje ręce wpadł najnowszy efekt literackiej pracy Mieczysława Gorzka. Autora, który mieszka prawie za miedzą, a ja – wstyd się przyznać – nie miałam okazji poznać jego twórczości. Zadanie do nadrobienia, ale też nieśmiało liczę, że może uda mi się spotkać z autorem, być może czasami się mijamy, ale nie wiemy o tym … Zastanawiam się, jak to możliwe, że nie znałam twórczości Gorzka. Tak wiele mnie ominęło emocji, ale to oczywiście jest do uzupełnienia. Tym bardziej, mam taką nadzieję, że Poszukiwacz zwłok będzie miał swoją kontynuację, wszystkie znaki na niebie na to wskazują. W okolicach Wrocławia grasuje seryjny morderca, który upodobał sobie nastolatki. Brutalnie je traktuje i – jak na razie zwycięsko – igra ze stróżami prawa. Wieloletnie działania policji nie przyniosły oczekiwanych rezultatów, morderca jest nadal nieuchwytny. W policji dochodzi do zmian, na czele grupy dochodzeniowej staje kobieta, odważna i butna, Laura Wilk, z racji swojego charakteru zwana Wilczycą. Jej poprzednik, a zarazem wróg, policjant Piotr Żołnierz, nie może się pogodzić z odsunięciem od tego dochodzenia i za wszelką cenę stara się zdyskredytować koleżankę. Przy okazji wzajemnych oskarżeń na jaw wychodzi brak współpracy między policjantami, ich skorumpowanie i niejasne interesy, współpraca z grupą przestępczą. Gdy stróże prawa grają na dwa fronty, raczej nic dobrego z tego wyniknąć nie może. Walczą między sobą, a prawdziwy morderca gra im na nosie … „Jedno jest pewne. Nie będzie już zwierzyną łowną. To ona jest Wilczycą, rządzi watahą i prowadzi ją na łowy. Chcą wojny, będą ją mieli. Skoro próbowali ją zabić, wszelkie zasady właśnie przestały obowiązywać”. Komisarz Wilk przyjaźni się z psychologiem policyjnym, Maciejem Lesieckim. Zostaje on włączony w dochodzenie, a z racji wykonywanego zadania jest nazywany Poszukiwaczem zwłok. Ale on też nie ma jasnego oglądu na tę sprawę, jego umysł jest zaprzątnięty traumami z przeszłości, wewnętrzną walką z drzemiącymi w nim, trochę uśpionymi, demonami. Czy będzie na tyle oczyszczony ze złych wspomnień, że będzie w stanie zaangażować się w to dochodzenie? Nieoczekiwanie też otrzymuje bardzo intratną i dziwną propozycję. Ma odnaleźć zaginioną wiele lat temu córkę wysoko postawionego polityka. Zadanie bardzo niebezpieczne i trudne, tym bardziej, że ojciec zaginionej obracał się w kręgach grup przestępczych i miał licznych wrogów. Czy duet wojowniczej policjantki i żyjącego we własnym świecie psychologa może deptać po piętach przestępcy? Czy mają na tyle odwagi i wytrwałości, aby zapomnieć o złej przeszłości i dążyć do zmiany przyszłości? Przekonajcie się, uchylę rąbka tajemnicy i cichutko powiem, że teraz wy będziecie walczyć ze swoimi emocjami i hamować je, aby za bardzo się wam nie wymknęły … Poszukiwacz zwłok to emocje, emocje i jeszcze raz emocje. Pomysł na fabułę ciekawy, skomplikowany i osadzony w bardzo realnych miejscach. Wiele z tych miejsc znam, w wielu bywałam, i przez to znakomicie się odnajduję w tej akcji. Wiem, gdzie i co w którym miejscu może mnie spotkać. Autor znakomicie wykreował głównych bohaterów, nadał im przymioty realności, nic nie idealizował i nie ubarwiał. Przez to cała historia nabiera cech realności i wydaje się możliwa. Prosty i czytelny język, dynamizm akcji i nieoczekiwane zwroty nie pozwoliły na chwilę oddechu. Pąsy na twarzy i przyspieszone tętno raczej przemawiały za tym, aby tę lekturę odłożyć, istniały obawy, aby nie wpłynęła negatywnie na stan zdrowia … Jestem usatysfakcjonowana zakończeniem, gdy pojawia się niepewność i mnóstwo niedopowiedzeń, to znaczy, że ciąg dalszy nastąpi. Wszystko znaki na to wskazują, chyba, że autor zadrwił z czytelnika … Czy najnowsza powieść Mieczysława Gorzka Poszukiwacz zwłok wyróżnia się czymś szczególnym? Czy warto poświęcić tej lekturze swoją uwagę? Autor stworzył tajemniczą i intrygującą historię, w której do samego końca nic nie jest oczywiste. Trudno poznać zamiary bohaterów, każdy coś ukrywa i manipuluje innymi. Komisarz Laura Wilk, policjant Piotr Żołnierz czy psycholog Maciej Lesiecki? Odnoszę wrażenie, że bohaterowie prześcigają się, kto jest sprytniejszy i bliższy osiągnięcia swoich, nie zawsze prawych, zamiarów. Nie sposób przewidzieć kolejnych kroków, trzeba wyczekiwać z cierpliwością na kolejne zaskoczenie. Siła i moc kłamstwa i obłudy jest rażąca i warto mieć to na uwadze. Wzbogacenie fabuły o wątek służb specjalnych, nieczystych interesów, korupcji politycznej i skorumpowanych policjantów stawia autora w gronie tych, którzy chcą zawładnąć umysłem czytelnika. I czyni to z wielkim powodzeniem! Gorzka celowo wprowadzał w błąd, umiejętnie nakierowywał myślenie czytelnika na określony trop, podsuwał gotowe rozwiązania, by za chwilę to wszystko zaprzepaścić i pozostawić odbiorcę w konsternacji. I znowu czytelnik wracał do punktu wyjścia. Lektura tej powieści sprawiła mi wiele satysfakcji i niezapomnianych przeżyć, świetnie prowadzona fabuła, realni i niejednoznaczni bohaterowie, chciałoby ich się przyporządkować do „złych” lub „dobrych”, ale zamiar nie do końca wykonalny. Każdy z nich był małym puzzlem w tej nieoczywistej układance. Zachwyca odpowiednio stopniowane tempo, dostosowane do poszczególnych etapów akcji. A finał? Powiedzieć, że nieoczekiwany … to tak, jakby nie powiedzieć nic ... Czy więc warto sięgnąć po tę historię? Zdecydowanie. Polecam też zapamiętać nazwisko autora, pewnie jeszcze nie raz nas zaskoczy. Przeczytałam jednym tchem, czy ktoś będzie w stanie mi dorównać? Jestem zachwycona! Wciągająca i dynamiczna fabuła, nietuzinkowi i odważni bohaterowie oraz niezwykle gęsta atmosfera tworzą powieść, po której zakończeniu z niecierpliwością i wypiekami na twarzy czekam na kolejną część.

Jednym z głównych bohaterów jest Ariel, którego prześladuje liczba trzynaście. W szkole był prześladowany, ponieważ nie zachowywał się jak normalny nastolatek. Dobrze się uczył, nie palił, nie pił. Miał szacunek do starszych osób. Było mi żal tego bohatera. Przecież tak powinno się zachowywać każde dziecko. Wszyscy powinni brać z niego przykład, ale widać na wsi panują inne zasady. Czy zwierzyna może stać się myśliwym? Ciekawa postać, która jest godna uwagi. Komisarz Piotr Żołnierz od pięciu lat poszukuje seryjnego, brutalnego zabójcy nastolatek. Czy odnajdzie go, nim ponownie zabije? Podobnie jak ten bohater, jestem za karą śmierci. Bestia musi zniknąć z powierzchni ziemi. Miałam cichą nadzieję, że Żołnierz dorwie tego potwora i własnymi rękami go załatwi. Kolejną bohaterką jest komisarz Laura Wilk zwana Wilczycą. Czułam, że jej pojawienie się sprawi, że sprawa ruszy do przodu. Walczy z korupcją. Od samego początku ją polubiłam. Miałam cichą nadzieję, że posprząta w policji, odkryje i usunie skorumpowanych gliniarzy. Ta bohaterka ma trzydzieści sześć lat. Czy uda jej się wytropić bestię, która w brutalny sposób poluje i morduje nastolatki? Prasa nadała temu zwyrodnialcowi przydomek. Oczywiście ja wam nie zdradzę jaki. Dowiecie się sami, czytając "Poszukiwacza Zwłok". Poznacie jeszcze jedną postać zwaną Poszukiwaczem Zwłok. Ta osoba jest warta poznania. Chcecie poznać najlepsze oblicze Mieczysława Gorzki, to śmiało sięgnijcie po tę powieść. Historia jest bardzo mocna, przerażająca, emocjonująca i jednocześnie zapierająca dech w piersiach. Jestem pod ogromnym jej wrażeniem. Nie mogłam oderwać się od czytania. Jestem fanką głównej bohaterki — Laury. Bardzo ją polubiłam. Przejmowałam się jej losem, tak jakby była moją siostrą. Bałam się o nią. Z przerażenia moje serce się zatrzymywało. Autor stworzył ciekawą historię, w której znalazłam korupcję, mafię, walkę o przetrwanie, dobrze prowadzone śledztwo oraz seryjnego mordercę nastolatek. Kto pod kim dołki kopie? Czy tym razem wygrają źli ludzie? Kto okaże się pozytywnym bohaterem, a kto bardzo negatywnym? Powiem wam w sekrecie, że co najmniej dwie postacie działały mi ostro na nerwy. Osobiście chętnie bym je odstrzeliła. Pozory mogą mylić. Zakończenie dało mi do myślenia. Mam cichą nadzieję, że Mieczysław Gorzka powróci do tej historii i za jakiś czas będziemy mogli przeczytać dalszą część. Tą powieścią autor udowodnił, że jest mistrzem kryminału. Wysoko postawił sobie poprzeczkę. Jeżeli szukacie mocnego kryminału, który trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, to śmiało sięgnijcie po najnowsze dzieło Mieczysława Gorzki pod tytułem "Poszukiwacz Zwłok". Jestem szczęśliwa, że mogłam uczestniczyć w życiu nowych bohaterów tego autora. Nie żałuję, że sięgnęłam po tę powieść. Historia opisana w tej książce trafi na moją listę top 5 lipca. W pełni na to zasłużyła. Z czystym sercem polecam. Ps. Idealna książka na wakacje dla każdego miłośnika kryminałów. Jeżeli cenicie polskich autorów, to nie możecie przegapić twórczości Mieczysława Gorzki. Polecam.

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA. "Poszukiwacz zwłok" Mieczysław Gorzka, ukaże się za miesiąc w księgarniach, ale naprawdę warto jest czekać. Głównym wątkiem książki jest poszukiwanie nieuchwytnego mordercy nastolatek. Na czele grupy dochodzeniowej staje komisarz Laura Wilk nazywana przez kolegów Wilczycą. Akcja momentami pędzi na złamanie karku a wszystko jest opisane bardzo dokładnie i realistycznie. Dlatego książkę jest trudną odłożyć chociaż na chwilę, czyta się jednym tchem. Jest to naprawdę dobry kryminał gdzie mamy świetnie skonstruowana fabuła. Wartka akcja z wieloma zwrotami trzyma w napięciu i mocno angażuje czytelnika. Gorąco polecam wam tę książkę !!!

Recenzja przedpremierowa. 🥀Poszukiwacz zwłok jest to powieść kryminalna, przy czym dominującym wątkiem jest wątek sensacyjny, ale autor sam to zaznacza i dobrze, bo inaczej by tu moje wywody były. Wkręciłam się w fabułę nie powiem że nie. Akcja jest dobra choć momentami nieco zwalnia. Znajdziecie tu trochę polityki, porachunków. Czytając bądźcie skupieni! Może dostrzeżecie to i owo a prześcigniecie autora👀 🥀Bohaterowie są różnorodni. Mamy tych dobrych policjantów i tych skorumpowanych. Laura Wilk to twarda kobieta-policjantka z zasadami, ale ma też swoją drugą twarz. Jak jak się bałam, że autor przerysuje postać Wilczycy i zrobi z niej kobiecą wersję Ramba, ale nie doszło do tego za co jestem wdzięczna. Najciekawszą a zarazem dziwną postacią jest Lesiecki, jest to bardzoooo specyficzny bohater, którego polubiłam. Czemu? A to już musicie sami odkryć. 🥀Porównując tę książkę pod względem stylistycznym, merytorycznym czy językowym do Martwego sadu to wypada znacznie lepiej. Autor nawet rozbawił mnie pewnymi tekstami. W lekturze autor „wrzuca” psychologię, niczego sobie to wyszło. To mnie najbardziej kupiło. Ciekawa jestem dalszych profili psychologicznych. 🥀Zaraz mi będziecie pisać, że tylko chwalę i nie jestem sobą. Jedynie czego mogłabym się najbardziej doczepić to to, że w kolejnej części(o ile będzie)chciałabym więcej Lesieckiego i jego pracy nad jego pracą(logiczniej się nie dało, sorki😆). Panie Gorzka może by tak ciutkę mordu dodać? Byłoby very nice. Liczę, że druga części ujrzy światło dzienne. 🥀Moje najdroższe Kasztany być może teraz to co napiszę będzie dla niektórych niewiarygodne, błagam nie rzucajcie we mnie żadnymi cegłami, jajkami ale JA osobiście uważam, że Poszukiwacz zwłok jest lepszy od Martwego sadu🫢 U mnie zawsze obiektywnie. Zostawcie okładkę w spokoju, bo jest spoko🙈 Dziękuję wydawnictwu za książkę.