Poważny i nieromantyczna

“ Chyba po prostu lubię historie o miłości. Podoba mi się to, jak malują świat w tej krainie marzeń w technikolorze, w której jedyna obowiązująca zasada to szczęśliwe zakończenie.” Kochani miłośnicy książek 🥰 jeśli jesteście fanami romansów z nutką wątku paranormalnego i odrobiną czarnego humoru, to ta historia z pewnością Was zaintryguje. Florence jest ghostwriterką pracująca dla znanej autorki romansów. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie jej złamane serce i brak weny twórczej, a terminy gonią jak szalone… Nowy szef jest nieugięty, nie przedłuża jej terminu i jest cholernie przystojny. W obliczu kryzysu emocjonalnego musi dokończyć powieść, uporać się ze stratą bliskiej osoby i stawić czoło demonom przeszłości. To, co sprawia, że ta historia wyróżnia się spośród innych romansów, to fakt, że Florence posiada zdolność widzenia duchów. Kiedy w jej życiu pojawia się duch Bena jej nowego szefa, zaczyna się nietypowa i poruszająca podróż. To bardzo nietypowa relacja, w której zaczyna iskrzyć. Ashley Poston zaskakuje czytelników unikalnym podejściem do romansu, łącząc wątki nadziei, miłości i radości z odrobiną smutku i straty. To nie tylko opowieść o miłości i przyjaźni, ale także głęboka refleksja nad życiem, marzeniami i relacjami rodzinnymi. Autorce udało się przekazać subtelne przesłanie, które porusza serce i umysł czytelnika. Będzie was wzruszać, bawić i irytować. Pełna gama emocji gwarantowana. Ponadto mamy tu wyjątkowe podejście do tematu śmierci i żałoby, które autorka przedstawia za pośrednictwem rodzinnego domu pogrzebowego. Ta niezwykła perspektywa sprawiła, że zaczęłam patrzeć na życie i śmierć z zupełnie innej strony. Jeśli szukacie wyjątkowej opowieści, która wciągnie Was od pierwszych stron i nie pozwoli się od niej oderwać, to "Poważny i nieromantyczna" spełni Wasze oczekiwania. Przygotujcie się na poruszającą podróż, która przekracza granice rzeczywistości i zabierze Was do światów, o których wcześniej nawet nie śniliście. Serdecznie polecam tę książkę wszystkim ;-) Ja spędziłam z nią dwa niesamowite wieczory, które na zawsze pozostaną w mojej pamięci i wiatr już nigdy nie będzie dla mnie zwykłym wiatrem…

Zapraszam Was na kilka słów o książce Ashley Poston "Poważny i nieromantyczna". To moje pierwsze spotkanie z autorką, choć jej nazwisko wydawało mi się znajome. Nie pomyliłam się, gdyż posiadam trzy inne powieści tej pisarki na półce, oczywiście jeszcze nieprzeczytane. Spodziewałam się typowego romansu, ale zostałam mocno przez fabułę zaskoczona. Florence Day jest pisarką. Aktualnie została obsadzone w roli ghostwriterki znanej autorki romansów. Ale jak nasza bohaterka ma pisać o szczęśliwej miłości, gdy sama ma złamane serce? To właśnie próbuje wytłumaczyć swojemu nowemu redaktorowi, Benjemu, że dobre zakończenia są przereklamowane. Tym samym chce poprosić o więcej czasu na dokończenie książki. Niestety, nic z tego. Niespodziewanie umiera ukochany tata Florence i musi ona wrócić do swojego rodzinnego domu z którego uciekła dobrych parę lat temu. I to zdecydowanie nie z powodu swojej rodzinki, tylko umiejętności którą Florence odziedziczyła po swoim staruszku.. Zaskoczyła mnie ta książka. Nie spodziewałam się, że pójdzie akurat w tym kierunku, a specjalne zdolności Florence okażą się kluczowe. Autorka znakomicie połączyła lekkość książki z poważnymi tematami jakie przewijają się w rozdziałach. Oswoiła również wątek śmierci. Dom pogrzebowy, który prowadzi rodzina Dayów nie kojarzy się z czymś ponurym i strasznym. Wręcz przeciwnie, miałam wrażenie, że panuje tam niezwykły spokój, a umarli właśnie takiego ostatniego pożegnania by oczekiwali. Dodatkowo Florence boryka się ze swoimi traumami dotyczącymi miłości. Nie wierzy już w sens tego uczucia. Próbowała tyle razy i zawsze ponosiła porażkę. Na szczęście znajdzie się ktoś, kto powoli wyprowadzi ją z błędu. Mimo smutku i melancholi to dość zabawna historia, która otula Cię kołderką emocji i pozwala poczuć się dobrze po jej przeczytaniu. Muszę koniecznie nadrobić inne książki autorki, bo bardzo przypadł mi do gustu jej styl. A wam serdecznie polecam tę książkę zwłaszcza w tym halloweenowym czasie. Idealnie wpasowuje się w ten klimat.

Jak tylko zobaczyłam pierwszy raz tę książkę w zapowiedziach, to bardzo mi się spodobała. Nie dosyć, że okładka jest wręcz prześliczna, to opis tylko mnie utwierdził w przekonaniu, że to będzie moja historia. I choć lekko obawiałam się, że „Poważny i nieromantyczna” nie będzie książką idealną, to nie przejmowałam się tym. Nie każda książka, którą czytamy, musi być wybitnym dziełem. Przecież nie po to czytamy, no, przynajmniej większość z nas. W książkach szukamy ukojenia, oderwania od często ciężkiej rzeczywistości, szukamy w nich wrażeń, których sami nie jesteśmy w stanie przeżyć. Dlatego tak bardzo kochamy fantastykę i książki z elementami fantastycznymi. Dzięki nim przeżywamy przygody, o jakich nawet nie śmielibyśmy marzyć. Gdy tylko zaczęłam czytać „Poważnego i nieromantyczną” bardzo szybko zrozumiałam, że się myliłam, a moje obawy były bezpodstawne. Tak, nie jest to książka idealna, ale szczerze, czy jakakolwiek wydana na świecie powieść jest idealna? Czy znajdziemy chociaż jedną taką? Każdy z nas ma swoje kryteria, które czynią coś idealnym, doskonałym. To, co dla nas będzie bliskie ideału, dla kogoś będzie słabe. I jest to jak najbardziej w porządku. Wracając jednak do książki, nie sądziłam, że będzie to powieść, do której będę wracać myślami, a moją pierwszą myślą po skończeniu jej było „muszę koniecznie sprawdzić, czy mamy w Polsce więcej książek od tej autorki”. Na szczęście mamy. I ja naprawdę nie rozumiem jak to możliwe, że nigdy wcześniej nie sięgnęłam po jej twórczość, tym bardziej że są to totalnie moje klimaty. Bo choć nie jest doskonała, to zdecydowanie jest to moja historia. Florence Day jest ghostwriterką jednej z największych autorek romansów. Do napisania została jej jeszcze jedna, ostatnia powieść, a przed dziewczyną pojawia się nie jeden, a kilka problemów. Po pierwsze zostało już niewiele czasu, po drugie, choć kocha pisać i tworzyć historie, to nie potrafi wczuć się w uczucia stworzonych przez siebie bohaterów, a po trzecie – Florence nie wierzy już w miłość. Co trudnym i bolesnym rozstaniu dotarło do niej, że nie jest jej pisane szczęście. Gdy udaje się do wydawnictwa, poprosić redaktora o przedłużenie terminu okazuje się, że nic z tego, a jej kariera wisi na włosku. Tragiczna wiadomość sprawia, że wyjeżdża ona z Nowego Jorku do swojego rodzinnego miasteczka. Jakież zaskoczenie ją tam spotyka, gdy na progu domu widzi – ducha. I to nie byle kogo, a ducha jej nowego seksownego redaktora. Między nimi zaczyna rodzić się pewne uczucie, a Florence stara się z nim walczyć. Nie może przecież zakochać się w duchu! Czy Benowi uda się przekonać ją, że miłość wcale nie umarła, a wręcz przeciwnie, jest z nią cały czas? Florence nigdy nie sądziła, że powrót do miasteczka odmieni jej życie na zawsze. Już od pierwszych stron książka ta była dla mnie sporym zaskoczeniem. Nie spodziewałam się, że odnajdę w niej tyle głębi, że poruszy te najbardziej schowane struny serca. Nie sądziłam, że komedia romantyczna da mi tak wiele, że skłoni mnie do przemyśleń i tak dużo powie mi o mnie samej. Zdecydowanie jest to historia, której nie zapomnę i jeszcze nie raz o niej pomyślę. Myślałam, że to będzie prosta historia, gdzie autorka skupi się jedynie na wątku romantycznym, a reszta wątków pobocznych nie będzie bardzo rozwinięta. I bardzo się myliłam, bo Ashley zadbała o to, by odpowiednio rozwinąć każdy z tych wątków. Jedynie jeden pozostawił po sobie lekkie niedosyt, ale jednocześnie nie był to wątek bardzo ważny dla fabuły, tak naprawdę mogłoby go tutaj nie być. Ale był świetnym urozmaiceniem, dodatkiem, który przyciągał uwagę czytelnika. Co znajdziecie w tej książce? Wielkie wydawnictwa, proces pisania książki, utrata bliskiej osoby i spełnienie jej ostatniej prośby, powrót po latach do rodzinnej miejscowości, rodzinne spory i niedomówienia, przebaczenie tym, którzy zranili Florence. Zrozumienie swoich własnych uczuć i odkrycie siebie na nowo, dom pogrzebowy i ukazanie, w jaki sposób działa. Duchy, wrony, spacery po cmentarzu, zajmowanie się zmarłymi, śmierć chłopca na Grzbiecie. No i miłość. Przepiękna miłość, która bardzo mnie zachwyciła. I to nie mówię tutaj tylko o miłości romantycznej, ale także tej rodzinnej. Wątek romantyczny również był dla mnie zaskoczeniem. Florence i Benjiego nie da się nie polubić. Oboje z osobna są jak dwa promyczki słońca, które rozgrzewają serce czytelnika, ale relacja między nimi jest doskonałym dopełnieniem. Uczucie, które ich połączy, rozgrzewa jeszcze bardziej, a przecież nawet nie ma w tej powieści opisu zbliżenia! Jak widać, wcale nie potrzeba w książce scen erotycznych, by wpłynąć na osobę, która ją czyta. Najbardziej jednak pokochałam tę książkę za oswojenie śmierci. Śmierć jest integralną częścią tej historii, w końcu rodzina Florence ma swój własny dom pogrzebowy, a ona dosłownie się w nim wychowała, bo wiele lat mieszkali właśnie w tym samym budynku. Bardzo podobało mi się, jak autorka poradziła sobie z tym tematem. Umiejętnie operowała słowem tak, by nikogo nie urazić, tak aby jej obecność była w pełni naturalna, tak by nie wzbudzała niepokoju. Zachwyciło mnie to, z uśmiechem obserwowałam, jak wygląda życie osób, które od zawsze są bliżej śmierci niż ktokolwiek. Podejście Day’ów było pełne szacunku i uwielbienia. Nie chodzi mi o to, że uwielbili śmierć. Nie. Ona była dla nich jak najbliższa przyjaciółka, byli z nią oswojeni i nie wzbudzała w nich przerażenia. A wręcz przeciwnie, celebrowali ją, żegnali zmarłych najpiękniej, jak tylko się da. A ja w jakiś sposób im zazdrościłam. Zazdrościłam im tego, że dzięki obyciu z nią, nie mają w sobie tego strachu. A wręcz przeciwnie! Dzięki tej bliskości jeszcze bardziej doceniają każdy dzień i czerpią z życia pełnymi garściami, kochając się wzajemnie pełną piersią, żyjąc tak, że wiele osób mogłoby im pozazdrościć. W domu pełnym śmierci, a tak pełnym życia! Byłam pewna, że będę się śmiać przy tej książce, ale jedynie się uśmiechałam przy większości żartów, bądź śmiesznych momentów. Nawet jeśli humor nie do końca do mnie docierał, to dzięki temu, że jest, całość tak dobrze łączy się w całość, przełamując te smutniejsze, bolesne momenty. Dzięki temu historia jest świetnie wyważona, nie ma tutaj momentów, gdzie jakiś jej element przeważa, gdzie czuć, że powinno to zostać napisane inaczej. Jest tutaj wszystko, co potrzebne jest w tego typu historii. Refleksję, humor, miłość, ciepło, odrobinę smutku i samotności. Napisana jest lekko, z przymrużeniem oka, a jednocześnie każde słowo przesycone jest ogromem uczuć. Na każdej stronie można odczuć, jak bardzo ukochana jest ta historia przez autorkę. Jest to naprawdę wyjątkowa opowieść, która niesie czytelnika jak wiatr jesienne liście, która swoim szumem koi skołatane serce. Mnie wciągnęła bez reszty. Czytałam ją na spokojnie, delektując się każdym rozdziałem, nie śpiesząc się, chciałam jak najdłużej pozostać z bohaterami. Byłam ciekawa, czy moje przewidywania co do rozwiązania jej są właściwe. Zdradzę jedynie tyle, że moje przewidywania były trafne i myślę, że wy również szybko odkryjecie, jak zakończy się ta historia. Cieszę się, że zakończenie było dokładnie takie, jak myślałam, jednocześnie fajnie byłoby zobaczyć coś trochę innego. I tak nie jest to książka idealna i nie każdy miłośnik komedii romantycznych odnajdzie w niej siebie. Ale myślę, że warto spróbować. Jedyne co mam do zarzucenia tej książce to przewidywalność niektórych wątków, nie odbiera to jednak przyjemności z czytania, a także ilość wątków, gdzie jeden, który niesamowicie mnie interesował, nie został bardzo rozwinięty. A szkoda, bo bardzo chciałabym więcej o tym przeczytać. Podsumowując, mamy tutaj wszystko, co potrzebne, aby książka została ukochana przez czytelników. Tajemnice, emocje, uczucia, nadzieję, ciepło. Dojrzałych bohaterów, za którymi chce się iść i których losy nie pozostają nam obojętne. Świetny humor i ciekawą angażującą fabułę z twistem, w tym przypadku jest to zdolność widzenia duchów przez bohaterkę, ale nie tylko. O tym przekonajcie się już sami. Jeśli takiej właśnie książki szukacie, to koniecznie musicie sięgnąć właśnie po „Poważny i nieromantyczna”. Myślę, że pokochacie tę książkę tak samo jak ja.

Poważny i nie-romantyczna to książka, która albo się uwielbia od pierwszych stron albo nie. Swoim czarnym humorem podbije niejedno serce, a przy tym rozbawi do łez. Choć momentami bywa przewidywalnie to w jakiś wiele sytuacji wydaje się bardzo życiowych. "W każdej porządnej historii kryje się parę sekretów". Początek książki przenosi nas dosłownie do innych książek, które znamy bądź kiedyś już czytaliśmy, a nawet widzieliśmy. To jak autorka nie kryje się z tym, że niektóre sytuacje przyrównuje do kultowych scen jest czymś odświeżającym. Bo często łapiemy się na tym, że gdzie to już czytał*m, a tu jest prosto i na temat. Wraz z rozwojem akcji poznajmy główna bohaterkę Florence, której nie sposób nie polubić, a przynajmniej wczuć się w jej sytuację i to jak nie do końca radzi sobie z tym co ją spotkało ale przynajmniej udaje, że próbuje. "Czasami życie zabiera Cię w niespodziewane miejsca". Choć sam początek jest lekki, to gdy Florence wraca do rodzinnego miasta, dynamika książki ulega zmianie. Poznajemy kilka sekretów o których nie wiedzieliśmy wcześniej. I poznajemy rodzinę, której nie spotkaliśmy w innych książkach. To jak została pokazana tu żałoba jest czymś zupełnie nowym, innym i dla niektórych z Was na pewno nieco dziwnym. Oczywiście to nie tak, że nie jest wzruszająco czy smutno ale samo postrzeganie pogrzebu i śmierci to zupełnie inny poziom. A humor, żarciki słowne to tylko dopełnienie tej historii. "To było coś pomiędzy, chwila w czasie, kiedy dwoje ludzi istniało w tym samym momencie w tym samym miejscu we wszechświecie". Wątek paranormalny w tej historii ma ogromne znaczenie, ale nie chcę Wam psuć odbioru książki i nie zdradzę kto i jak, i dlaczego. Można powiedzieć, że występuje tu lekki slow-burn między dwójką głównych bohaterów ze względu na okoliczności. I to co wydawało nam się pewnikiem od początku, gdzieś po drodze natrafi na życie i inne skutki decyzyjne. Jednak dzięki Florence jako ghostwriterki mamy wgląd w myśli autora i to jak czasem nieświadomie dla nas może uśmiercić naszego ukochanego bohatera. Jak pisanie potrafi czasem być trudne i wymagające. A z drugiej strony w każdej z tych historii jest cząstka autora. "Wszystko co umiera, tak naprawdę nigdy nie odchodzi. Na wiele małych sposobów wszystko pozostaje". Poważny i nie-romantyczna skrywa w sobie wiele wątków, które możemy zobaczyć i u siebie. Historia gdzie rodzina jest niezwykła pod każdym względem, a taka sama dla tych którzy widzą tylko pozory. Fanom romansów ale i wisielczego humoru czy czegoś starego w zupełnie nowym opakowaniu bardzo się spodoba. Już dawno nie śmiałam się tak bardzo a z drugiej strony nie chciałam kończyć książki. Polecam z całego serca <3

"Wszystko, co umiera, tak naprawdę nigdy nie odchodzi. Na wiele sposobów wszystko pozostaje." ✒️✒️✒️ Odmieniająca emocje przez wszystkie życiowe przypadki. Z czułością odzwierciedlająca miłość w każdej jej postaci. Ukazująca, że śmierć nie zawsze oznacza koniec. Są takie książki, które chce się pochłonąć na raz, i którymi jednocześnie pragnie się rozkoszować. Do tych książek niewątpliwie należy "Rozważny i nie-romantyczna" Ashley Poston. Poznajemy tu Florence. Dziewczyna jest ghostwriterką. Kiedy dowiaduje się, że jej ostatnia książka ma mieć szczęśliwe zakończenie, nie kryje rozczarowania. Odkąd chłopak, którego kochała, oszukał ją i w pewien sposób wykorzystał, ma wrażenie, że jej romantyzm zakończył się wraz z końcem ich związku... Termin oddania książki zbliża się nieubłaganie... I wtedy los, jeszcze bardziej z niej drwi. Jej tato umiera. A później dowiaduje się o wypadku swojego redaktora. Wyjeżdża do rodzinnego miasteczka, które opuściła dawno temu, a raczej z niego uciekła. Od tamtej pory nie chciała w nim przebywać, bo każdy uważał ją za dziwaczkę i kłamczuchę. A ona naprawdę miała dar. Potrafiła rozmawiać z duchami. Widziała je. Jednemu z nich pomogła nawet rozwiązać zagadkę jego śmierci. Jednak nikt w to nie wierzył... Teraz jednak musiała tu przyjechać ze względu na tatę. Pragnęła pomóc w przygotowaniach do pogrzebu, wypełnić jego ostatnią wolę i pożegnać... Jeszcze niedawno to on zajmował się pochówkami, wszak prowadził Dom Pogrzebowy Było Minęło. A teraz najbliżsi muszą zrobić to dla niego. Tutaj, w tym niewielkim miasteczku, u boku swojej rodziny i znajomych, Florence czuje się ważna i kochana. Zaczyna żałować, że decyzji o przyjeździe tutaj, nie podjęła dużo wcześniej. Wie, że już nigdy bowiem nie nadrobi straconego czasu... "Poważny i nie-romantyczna" to książka, która mnie oczarowała nie tylko okładką, która przyciąga wzrok, ale przede wszystkim fabułą. Ta nieraz zaskakuje, nieraz bawi, ale także nieraz wzrusza, zmuszając do refleksji. Autorka w wspaniały sposób pokazała bliskość, jaką tworzy rodzina. Pokazała, że życie wcale nie kończy się na śmierci, i, że miłość nie kończy się na jednym zwiazku, czy rozczarowaniu. Ona wciąż jest. Wciąż czeka, aż się otworzy na nią swoje serce. Florence, chociaż wcale się tego nie spodziewa, ta miłość także czeka. Może nawet jest tuż obok, na wyciągnięcie ręki. Musi tylko ją dostrzec i po nią sięgnąć, a wtedy wszystko się ułoży. Bo bez miłości, nieważne jakiej (rodzicielskiej, partnerskiej, tej miedzy rodzeństwem...) nic nie ma sensu. "Poważny i nie-romantyczna" to książka, która pod przykrywką czarnego humoru, kryje wiele ważnych refleksji, wiele morałów. A dom pogrzebowy i duchy, dodają jej jeszcze większego smaczku, jeszcze większego wydźwięku 👻👻👻 Jesteście ciekawi? Serdecznie polecam ❤️