Prawdziwa narzeczona

Pierwszy tom bardzo przypadł mi do gustu. Moja recenzje możecie przeczytać TU . Z niecierpliwością czekałam na ciąg dalszy i nie mogłam się doczekać, by poznać losy Olivii i Conora. Tom drugi jest w porównaniu do pierwszego mniejszy i muszę przyznać, że tom nie jest zły to trochę czegoś mu brakuje w porównaniu z pierwszym. Oliwia miała lecieć z przyjacielem na wakacje. Telefon od kuzynki sprawił, że zrezygnowała z lotu. Gdyby poleciała wiemy co by się stało. Pamiętamy jak zakończył się tom pierwszy. Kiedy Honor odkrywa to próbuje naprawić swój błąd. Ale Olivia nie chce go słuchać. Jednak serce nie sługa i w pewnym momencie postanawia dać mu szansę. Czy będą razem? Jaką role w tym odegra Liam? Conor popełnił błąd. Przestraszył się uczuć, jakimi obdarzyła go Olivia. Kiedy zrozumiał swój błąd okazało się, że jest za późno. Myśli, że Olivia zginęła w katastrofie. Kiedy okazuje się, że jednak nie poleciała jedzie do niej i próbuje naprawić swój błąd. Jest nieustępliwy , uparty i konsekwentnie próbuje przekonać dziewczynę do tego by mu dała szansę. Dopiero jak przyznaje się do swoich uczuć Olivia w końcu przestaje z nim walczyć. Czy udało mu się ją przekonać? Czy Olivia zaufa i da mu szanse? Fabuła książki jest dużo spokojniejsza, mnie emocjonalna. Początkowo mamy przepychanki między Olivią a Conorem. On chce ja odzyskać ona się broni, mimo że go kocha. Jeśli chodzi o Conora to widać jak się starał, nie naciskał, próbował wyjaśnic ale dziewczyna nie dopuszczała go do słowa. Byłam na nią zła bo uparła się jak małe dziecko. Kocha go , serc ją bolało ale nie nie wybaczy mu bo nie i już. Nie próbowała go zrozumieć, nie dawała szansy na wyjaśnienie. Potem jedno wyznanie i już obrót o 180 stopni. Wysłuchała i dała mu szanse otworzyć się. To nie będzie słodka historia o miłości, nie spodziewajcie się scen erotycznych i pełnych uniesień chwil. Całość spokojna aż pojawi się ponownie Liam. Akcja wtedy nabiera rozpędu, a sam Liam ...no cóż, ten człowiek działał mi na nerwy od samego początku. Książka napisana bardzo fajnym stylem literackim. Nie czujemy nudy, nie mamy wrażenie, że historia za szybko się skończyła. Plusem jest na pewno to, że brakuje niedociągnięć. Pierwszy tom i drugi jest napisana tak, że nie mamy jakichś przeskoków. Ciągłość zachowana. Całość lekka, przyjemna choć dużo spokojniejsza od przedniej części. Czy jest słabsza? Niekoniecznie słabsza ale odrobinę spokojniejsza, mniej emocjonująca przynajmniej według mnie. Polecam każdemu, kto chce dowiedzieć się dalszych losów tej dwójki.