Prawdziwi przyjaciele

Niewiele treści, proste i utrzymane w stonowanej kolorystyce ilustracje, a przekaz płynący z tej książki dotyka tak wielu obszarów, że z pewnością zaskoczy swoją głębia niejednego czytelnika. To właśnie książka "Prawdziwi przyjaciele" od Wydawnictwa CzytaLisek. Denis jest chłopcem, który nie mówi, ale wyraża siebie poprzez gesty. Potrafi zobrazować wiele, można powiedzieć, że jego wyobraźna nie ma w tym zakresie granic, co czyni go naprawdę wyjątkowym. Jego postrzeganie i komunikowanie się ze światem nie zawsze idzie w parze ze zrozumieniem, co czyni go samotnym. Jest niczym mim, w swoim własnym świecie, do którego nie każdy chce zaglądać. Samotność chłopca kończy się, gdy pewna dziewczynka dostrzega jego świat. Od tej pory potrafią zrozumieć się bez słowa, podobnie czują, rozumieją się, a ich przyjaźń jest niezwykła i jedyna w swoim rodzaju. Przepiękna pozycja ukazująca siłę przyjaźni, która potrafi się odnaleźć w utartym świecie i zamkniętym w określonych schematach. Książka, w której indywidualizm bohaterów można również rozumieć na rozmaite sposoby, przez co otwiera ona pole do rozmów o różnorodności. Format oraz stylistyka ilustracji dodają tej książkę uroku i klimatu, który zachwyca od pierwszej strony.

Zgodzicie się ze stwierdzeniem, że bycie innym w tych czasach to poniekąd akt odwagi? . Dennis jest chłopcem, który w oryginalny sposób wyraża siebie. Nie rozmawia, nie opowiada, a zamiast słów używa wyłącznie gestów. Tak, po prostu jest mimem! Rówieśnicy nie zwracają na niego uwagi i nie rozumieją go, przez co Dennis czuje się bardzo samotny, jakby niewidzialny. Zasmucony tym stanem rzeczy, kopie wymyśloną piłkę, którą niespodziewanie łapie Joy. Dziewczynka odmienia życie chłopca, nawiązując z nim wyjątkową relację... . Urzekła mnie ta publikacja. To prosta, ale jednocześnie piękna opowieść o prawdziwej przyjaźni. O więzi dwojga ludzi, w której nie potrzeba słów do wzajemnego zrozumienia, trwającej mimo wszystko i akceptującej indywidualizm. To także historia udowadniająca, że bycie sobą jest rzeczą ważną i wcale nie trzeba się zmieniać, by poczuć się zauważonym i na siłę pasującym do tłumu. Treść dopełniają klimatyczne ilustracje w stylu retro, przywodzące na myśl kadry dawnych niemych filmów. Na niektórych obrazkach zauważyć można czerwoną przerywaną linię, ukazującą bujną wyobraźnię chłopca. Grafika bardzo przypadła mi do gustu szczególnie ta umieszczona w ramkach. Tekstu jest niewiele, tak naprawdę to obraz gra pierwsze skrzypce. Książka wydana została w poziomym formacie, czym zwraca na siebie uwagę potencjalnego czytelnika. I słusznie! Ta pozycja bez wątpienia jest piękną i wartościową lekturą. Może warto więc wziąć przykład z Joy i czasem ścianę zamienić w lustro?