Profesor. Symfonia zmysłów. Tom 2

„ W tej chwili przeszłość nabrała sensu. Pojąłem, że stanowiła jedynie preludium, wstęp do opus magnum, a tym był związek z tą niezwykłą dziewczyną.” Dziś opowiem wam o swoich przemyśleniach na temat drugiej części "Symfonii Zmysłów" - "Profesor". Romans Stelli zakończył się dla niej bolesnym złamaniem serca. Kobieta wyrusza do Stanów Zjednoczonych w pościgu za swoim dawnym nauczycielem, pragnąc nie tylko odzyskać jego serce, ale przede wszystkim dowiedzieć się prawdy. Gdy Stella dołącza do grona studentów Juilliard School, Cesare stara się ją ignorować, dążąc do tego, aby się poddała i powróciła do Włoch. Jednak jakie tajemnice skrywa w swoim wnętrzu? Czy w ogóle posiada uczucia? Stella zostaje wciągnięta w wir skomplikowanych emocji i uczuć, choć rozsądek podpowiada jej, że historia może zakończyć się dla niej boleśnie. Niemniej jednak to serce prowadzi ją, niezdolne do zrezygnowania z uczucia, które wciąż płonie. Czy z relacji, nacechowanej od samego początku kłamstwem i żądzą zemsty, może wykiełkować prawdziwa miłość? Czy to tylko kaprys dziewczyny? Jestem ogromną fanką Moniki Magowskiej-Suchar i nie zamierzam tego ukrywać 😉 To, co mnie zachwyca, to tematyka jej książek oraz sposób, w jaki tworzy skomplikowane relacje między postaciami, w tym motyw "hate-love". Są one nierealne, a jednocześnie są całkowicie możliwe. Tak samo jest w przypadku "Profesora". Opowieść ta jest ukazana z perspektyw Stelli i Profesora, co pozwala nam zobaczyć ich emocje i myśli dotyczące tych samych sytuacji. Cesare dyryguje Stellą, jak najlepszy dyrygent w filharmonii, a ona gra na jego emocjach, podobnie jak na swojej wiolonczeli. Historia ta wciąga i trzyma w napięciu. Pomimo problemów otaczającego ich świata, to oni sami komplikują swoje życie. Wielu z tych problemów wynika z różnicy wieku oraz innych sposobów myślenia. Książka obfituje w gorące sceny erotyczne, które mogą rozbudzić uczucia i wprowadzić niemałe poruszenie w żyłach czytelników. Chociaż niektóre z nich są kontrowersyjne, to tak już bywa w przypadku elementów BDSM, które mogą nie wszystkim przypaść do gustu. Akcja rozwija się z zawrotną szybkością, porównywalną do toru wyścigowego Formuły 1. Gdyby nie codzienne obowiązki, przeczytanie tej książki zajęłoby mi zaledwie jeden wieczór. Czasami muszę jednak musiałam odłożyć ją na bok, mimo że nie chciałabym tego robić ;-) Chociaż jestem wielką fanką, mam pewne zastrzeżenia co do postaci Stelli. Choć widzę pewne zmiany w jej charakterze, wciąż pozostaje zbyt naiwna. To cecha, która mnie bawiła, chociaż podejrzewam, że była to celowa decyzja autorki. Ponadto młody wiek ma swoje prawa. W postaci Profesora dostrzegłam znaczne zmiany. Mimo że wciąż jest mrocznym tyranem o specyficznych upodobaniach seksualnych, pokazał swoją bardziej ludzką stronę. Nawet poczułam współczucie, gdy częściowo wyjaśnił motywy zemsty Cesare'a względem ojca Stelli. Podsumowując, podobnie jak w pierwszym tomie, i w "Profesorze" romantyczna relacja uczennicy z nauczycielem toczy się w obliczu wielu trudności. Stella dowiaduje się o motywach działania Profesora i przyczynach jego odejścia, co niszczy jej serce. Znowu zakończenie jest jak eksplozja. Co się stało z Stellą? Jak Profesor zachował się tym razem? Pozostawiam was z tymi pytaniami, ale zachęcam do sięgnięcia po drugi tom. Ja osobiście z wielką przyjemnością go czytałam.