Przemiana. Trylogia Mara Dyer. Tom 2

„Mara Dyer. Przemiana” autorstwa Michelle Hodkin to jedna z tych pokręconych książek od których nie da się oderwać ani na moment. Już pierwsza część wzbudza ogromny szok i niedowierzanie. Momentami ciężko było rozróżnić to co dzieje się naprawdę od tego co siedzi w głowie Mary i nie inaczej jest w tym tomie! Autorka bardzo powoli, ale i umiejętnie buduje napięcie. Początkowo może się wydawać Czytelnikowi, że fabuła Przemiany jest dość nużąca, akcja stoi w miejscu, a parę rozdziałów można było pominąć. Ale nic z tych rzeczy! Te z pozoru nudne elementy mają ogromne znaczenie i gdy zaczynają wpadać na swoje odpowiednie miejsce powstaje prawdziwy efekt wooow. Bomba, która spada na Czytelnika wywołuje wiele emocji i nie sposób jej przewidzieć! Do tego wszystkiego dochodzi genialnie przedstawiony obraz Mary. Dziewczyna przeżywa prawdziwe katusze, ponieważ z jednej strony widzi straszne rzeczy, chce uzyskać pomoc ale nikt jej nie wierzy. Każdy zrzuca winę na chorobę przez co Mara musi ukrywać co tak naprawdę dzieje się w jej głowie. W momencie kiedy wczuwamy się w fabułę dosłownie da się odczuć bezsilność Mary. Jej zwątpienie, bezsilność, obłęd który powoli zaczyna ją ogarniać… To wszystko wciąga Czytelnika w życie dziewczyny i zmusza go do chwili refleksji. „Mara Dyer. Przemiana” to świetna kontynuacja trylogii i nie mogę się doczekać, aż w moje ręce wpadnie tom trzeci. Jeżeli szukasz książki z gatunku YA, lubisz paranormalny klimat i historie, które same się czytają to koniecznie sięgnij po tę serię! Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

Witam i przybijam piąteczkę wszystkim, którzy dalej tkwią w ciemnej trąbce. Drugi tom dziwnej, szalonej, wiercącej w mózgu trylogii przyniósł minimalne wyjaśnienia, kolejną porcję pytań i nowe wątki. Nie ma odpoczynku dla dociekliwych, nie ma nudy dla romantycznych. Podczas lektury żonglowałam różnymi możliwymi rozwiązaniami w głowie, aż w końcu się poddałam, złapałam wszystkie i ugotowałam w jednej zupie. Czy Mara jest naprawdę chora psychicznie, czy ma supermoce, czy jest wynikiem eksperymentu, czy jest nawiedzona, czy porusza się pomiędzy różnymi rzeczywistościami, czy w ogóle jest wiarygodnym narratorem... można tak bez końca. "Przemianę", tak samo jak poprzednią część, czyta się błyskawicznie i myśli o niej w każdej wolnej chwili. Fabuła jest zakręcona jak sto pięćdziesiąt, każdy z krótkich rozdziałów przynosi coś nowego - jak autorce uda się w finale te wszystkie okruszki pozbierać i zrobić z nich chleb, to będę bić brawo. Dla co wrażliwszych czytelników autorka oferuje wyznania dozgonnej miłości (tak!) i turlanie się po powierzchniach wszelakich w uściskach (tak!!). Tylko spokojnie, wciąż pozostajemy na poziomie bezpiecznym dla młodych odbiorców. Wam polecam, a sama oczekuję na ostatni tom i dobre zakończenie. Najlepiej takie, które wyrzuca z kapci z okrzykiem "AHA!".