Ptaki i inne opowiadania

Ptaki są dla mnie symbolem wiosny. Uwielbiam przyglądać im się szczególnie rano, gdy tak pięknie zaczynają śpiewać. W tej chwili już nowi lokatorzy pilnują swoich mieszkanek. Z przyjemnością oglądam ich przy budkach lęgowych, które powiesiliśmy na drzewach kilka lat temu. Jednak zupełnie inny obraz ptaków znajdujemy w opowiadaniu Daphne du Maurier "Ptaki”, na podstawie którego powstał kultowy film Hitchcocka pod tym samym tytułem. Pamiętam swoje przerażenie, gdy obejrzałam go jako dziecko. Przyznam Wam, że opowiadanie również przyprawia o ciarki, niosąc wizję masowej agresji ptaków atakujących niczym rozszalały, żądny krwi rój. Wizję, z którą trudno się pogodzić nie tylko czytelnikowi, ale przede wszystkim bohaterom przyzwyczajonym do pokojowej natury tych stworzeń. Od wyparcia, przez lekceważenie i w końcu porażający lęk ewoluują ich emocje, a rzeczywistość jest gorsza niż najgorszy koszmar. W tej pięknie wydanej książce znajdziemy jeszcze kilka innych opowiadań, z których najbardziej zapadły mi w pamięć „Monte Verita” o fascynacji górami i poszukiwaniu nieśmiertelności oraz „Jabłonka”, która jest niczym wyrzut sumienia, dla mężczyzny zaniedbującego swoją żonę za życia. Każde z opowiadań niesie ze sobą mroczną tajemnicę, niedopowiedzenie, czasem zaskakuje finałem jak z horroru, innym razem jak z baśni. Pozwala na własną interpretację i dopowiedzenie ciągu dalszego niektórych historii. Budzi dreszcz niepokoju związany ze zderzeniem z siłami natury lub mrokiem ludzkiej duszy, ale co zaskakujące momentami przywołuje uśmiech. Z całą pewnością wolę twórczość autorki w dłuższych formach, ale i te opowiadania mają swój mroczny urok i dają próbkę jej niezaprzeczalnego kunsztu.

Daphne du Maurier wielokrotnie zaskoczyła nas swoją twórczością. Spod jej pióra wyszło wiele znanych utworów, jak chociażby słynna Rebeka. Tym razem zaskakuje nas czymś innym, nie tym, do czego nas przez lata przyzwyczaiła. Ptaki to zbiór sześciu opowiadań, w tym tytułowego Ptaki. Jeżeli ktoś kojarzy ze znanym thrillerem o tym samym tytule, to doskonale celuje. Mają ze sobą wiele wspólnego, coś co warto samemu odkryć. W prezentowanym zbiorze znalazło się już wspomniane opowiadanie Ptaki oraz inne, np. Jabłonka, Monte Verita, Stary czy Prowincjonalny fotograf. Co te opowiadania mają ze sobą wspólnego, co je łączy? Wszystkie poruszają ważne sprawy życiowe, utratę bliskiej osoby, porzucenie, śmierć przyjaciela, rozstanie, obawy o przyszłość i bezpieczeństwo rodziny. Wszechobecna jest śmierć, czyha na każdym korku, nie można się jej oprzeć. Wkracza w impetem w życie i sprawia, że ludzie tracą bliskich, ich życie zmienia się diametralnie i nic nie będzie takie jak wcześniej. Dzięki tym krótkim opowiadaniom autorka wyłuskuje z ludzi ich cechy, nie tylko zalety, ale i wady, pokazuje jak się potrafią zachować w obliczu zagrożenia, jakimi wartościami się kierują, co jest dla nich najważniejsze. Czy mają zawsze na uwadze dobro bliskich czy oni sami są w centrum uwagi? „Uważam, że życie człowieka przypomina talię kart. Jesteśmy w niej przemieszani z tymi, których spotykamy i czasem kochamy. Rozpoczęta gra musi się kiedyś skończyć, a karty wyciąga Los”. Nie każde z opowiadań wywarło na mnie takie wrażenie, jakiego oczekiwałam, jakie było w moich zamysłach. Dłużej pochyliłam się nad tytułowym opowiadaniem oraz nad Jabłonką. Każdy z nas ma inne spostrzeżenia i każdy zwrócił uwagę pewnie na inne elementy. Ptaki zachwycają klimatem grozy i przenikliwości. Oczekiwanie na to co ma się nieuchronnie wydarzyć, coś złego, przywołuje nastrój napięcia i atmosferę nieustannego wyczekiwania. Tytułowe ptaki wyrządzają krzywdę, są symptomem nadciągającej katastrofy, przed którą trudno się schronić. Moja wyobraźnia wykreowała porównanie ze śmiercią, przed nią ma ucieczki, jesteśmy bezsilni. Ale to jak tak odbieram tą treść, nie każdy musi mieć analogiczne skojarzenia do moich. Może chwilowa niemoc i słabość wywołują u mnie takie reakcje, dość smutne i złowieszcze. Natomiast po lekturze Jabłonki pojawia się refleksją, że dopiero strata bliskiej osoby uzmysławia nam, ile ta osoba dla nas znaczyła. Za życia pojawiały się nieporozumienia i niesnaski, a po jej śmierci pustka i ból. Dlatego kochajmy bliskich i szanujmy się wzajemnie. Później możemy nie mieć ku temu okazji, na zmianę zachowania i dostrzeżenie bliskości drugiej osoby może być już za późno. Ten zbiór opowiadań na długo zostanie w mojej pamięci. A to dlatego, że nastrój i klimat, jakie sączą się z każdej jednej strony są przytłaczające, mroczne i nieprzewidywalne. Ta gęsta i ciężka atmosfera przetacza się przez fabułę każdego z nich, osacza i kusi. Tych odczuć nie sposób zapomnieć i się ich pozbyć. One są w nas, żyją swoim tempem i czasem. A wyobraźnia w tym czasie nie może zaznać spokoju. Jednym słowem opowieści są bardzo oryginalne i mocne życiowo, strach nieuchronnie paraliżuje i nie pozwala emocjom się wyzwolić. Warto chociaż na chwilę poczuć to coś, co jest nieuchwytne, ale jest obecne w każdej historii.

Biorąc do ręki książkę pod tytułem "Ptaki i inne opowiadania" nie spodziewałam się, że otrzymam opowiadanie, na podstawie którego Alfred Hitchcock nakręcił swój słynny film grozy pod tytułem "Ptaki". Szczerze wam powiem, że pierwszy raz w życiu czytałam ten utwór. Oczywiście film oglądałam i powiem wam, jeszcze teraz boję się dużych skupisk ptaków. Po tej książce mój lęk wcale nie minął. Wyobrażacie sobie znaleźć w pokoju 50 sztuk martwych ptaków. Czujecie strach ludzi, którzy musieli ukrywać się przed tymi stworzeniami? Co sprawiło, że ptaki nagle zaczęły atakować ludzi? Tego dowiecie się, czytając opowiadanie "Ptaki". Swoją drogą autorka miała niezłą wyobraźnię. Stworzyła niesamowite opowiadanie grozy. Jeszcze mam dreszcze. Oprócz tego słynnego opowiadania w książce znalazłam jeszcze inne historie godne polecenia. Dodam tylko, że jest się czego bać. Wszystkie opowiadania zabiorą was w klimatyczny świat. Smutny i przerażający świat. Możecie się spodziewać wszystkiego. Zachęcam czytać je wieczorową porą. Wtedy historie ukryte w książce "Ptaki i inne opowiadania" nabierają innego bardziej mrocznego klimatu. Czy lubicie skoki adrenaliny? To świetnie się składa. Daphne du Maurier wam je zapewni. Gwarantowana nieprzespana nocka lub bardzo ciekawe sny. Historie zaprezentowane w tej książce powstały w 1952 roku. Warto było czekać 71 lat, żeby je przeczytać. Dosłownie nabrały mocy. W książce "Ptaki i inne opowiadania" znajdziecie 6 odrębnych historii. Oczywiście jak dla mnie najlepsze opowiadanie to oczywiście "Ptaki", ale warto również poznać: "Monte Verita" - dlaczego tylko mężczyźni mogą iść zdobywać szczyt tej góry? Co ukrywa ten górski raj? "Jabłonka" - jaka tragedia ukrywa się za tytułową jabłonką? To moim zdaniem jest najsłabsze opowiadanie. "Prowincjonalny fotograf" - uważaj, z kim zadzierasz? Co zrobiła pewna markiza i jakie będą tego konsekwencje? Nasza markiza nudziła się okrutnie, więc coś wymyśliła. Nie spodziewała się tylko, co ją za to czeka. Świetna historia z przestrogą. "Pocałuj mnie jeszcze raz" - historia pewnego pana i bileterki. Bardzo dobre opowiadanie. "Stary" - kim tak naprawdę jest stary? Jaką tajemnicę skrywa jego rodzina? Zaskakujący finał. Jeżeli lubicie opowiadania z dreszczykiem, to dobrze trafiliście. Mimo swoich lat te powieści nie straciły na swojej wartości. Warto co jakiś czas sięgnąć po książki Daphne du Maurier. Uwielbiam "Serię butikową" wydawnictwa Albatros. Zobaczcie jaką piękną okładkę ma książka "Ptaki i inne opowiadania". Warto ją mieć w swojej kolekcji. Idealna książka na prezent.