Ptasznik

Powiem wam, że dość sceptycznie podchodzę do książek autora, gdyż według mnie pisze zbyt twardym stylem, bym mogła się przez niego przebić. Często jednak polegam na swoim instynkcie, który wołał, że muszę tą książkę przeczytać, bo z pewnością mi się spodoba. I faktycznie wraz z każdym rozdziałem, który swoim tytułem naprowadza na zapisane wydarzenia, coraz bardziej się wkręcałam. W momencie, kiedy doszłam do mniejszej połowy wiedziałam, że już przepadłam. Styl jakim została napisana bardzo przypomina mi książkę Tożsamość Bourne'a Roberta Ludluma. Tam był tylko taki wątek, że facet obudził się na jakiejś wyspie i nie wiedział kim jest. W miarę jak śledził swoje życie odkrywał kim był i co sprawiło, że znalazł się tam oraz przed kim uciekał. Tutaj mamy podobny wątek, aczkolwiek dołączony został zarys pobytu we więzieniu i układków tam zawartych. Tutaj sprawa tyczy się ojca głównego bohatera, który igrał z największymi rybami i wyszło na to, że zginął. Tutaj na karty książki wchodzi wynajęty były więzień, który groźbą stara się wyciągnąć od syna domniemanego zamordowanego sekretne informacje. W miarę przymusowych poszukiwań dostają coraz więcej tropów, które prowadzą do wątpliwości wypadku. Heinrich wraz z towarzystwem policjantki dochodzą w śledztwie coraz dalej, gdy nagle ktoś z góry odbiera im sprawę. W tym momencie stoją między młotem a kowadłem, bo cokolwiek nie zrobią z każdej strony czeka kogoś śmierć. Bowiem pierwszy trup był tylko ostrzeżeniem... Ptasznik jest pierwszym tomem nowej serii kryminalnej i już wiem, że bacznie będę śledziła losy postaci. Wszystko przez taką postać jak Misza na którą nie mogłam patrzeć, bo tak postacie są opisane, że widzimy ich oczami wyobraźni. Z powodu policjantki, która jest uosobieniem człowieka z problemami oraz przez postać z ogromnym ptasznikiem na plecach. W świecie z książki nie ma przypadków, są tylko starannie zaplanowane działania. Wiek nie gra tutaj roli, tylko pieniądze. To prawdziwy thriller sensacyjno-psychologiczny, który hipnotyzuje czytelnika nagłymi zmianami w akcji oraz barwnymi postaciami. Podkreśla również, że spokojnie nie może być nawet po śmierci. Mega książka, bardzo ją wam polecam!

Czy któremukolwiek miłośnikowi kryminałów trzeba przedstawiać Marka Stelara? I uchował się jeszcze taki, który Jego powieści nie czytał? Jeśli jednak tak się zdarzyło, to szybko nadrabiajcie, a niebywałą okazją ku temu jest premiera najnowszej książki Autora o budzącym ciarki (przynajmniej u mnie) tytule „Ptasznik”, która jednocześnie znakomicie rozpoczyna nową serię kryminalną. "Czasem dzieci muszą cierpieć za grzechy swoich rodziców" Zgadzacie się z tym cytatem? Czy sprawiedliwym jest przenoszenie win ojców na ich potomstwo? Niestety życie nie zawsze bywa sprawiedliwe, a przeszłość, szczególnie ta, o której chcemy zapomnieć, uderza rykoszetem w najmniej spodziewanym momencie. Dopada ona nie tylko Heinricha Vogla żyjącego z dnia na dzień bez oczekiwań i zobowiązań na swojej łodzi dającej mu poczucie wolności. I nie tylko Iwonę Banach próbującą trwać z ciężarem konsekwencji własnych decyzji. Bo nie wystarczy zerwać z przeszłością, gdy ona nie zerwała z nimi. Dwie linie czasowe przeplatając się wzajemnie przybliżają nam bieżące, nieco nieformalne śledztwo, przy którym spotyka się para głównych bohaterów, ale i przeszłość Heinricha trudną i bolesną, która kładzie się cieniem na całym jego życiu. Błąd młodości i więzienne doświadczenia bolą mniej niż odrzucenie przez własnego ojca, ale wywierają równie mocne piętno. A gdy przeszłość wdziera się bez pukania do jego kajuty, mężczyzna zmuszony jest stawić jej czoło i poznać prawdę o własnym ojcu. Prócz intrygującej zagadki kryminalnej, przy której nie brak wyłowionego z rzeki ciała, ale też wypadku śmigłowca czy wybuchu bomby, najbardziej pochłonęła mnie rozwijająca się między głównymi bohaterami relacja. Z przyjemnością przyglądałam się, jak dwie pokiereszowane przez los dusze potrafią wspólnie milczeć, co czasem znaczy więcej niż słowa i mam nadzieję, że Autor nie da im cierpieć ponownie, choć pod tym względem. Autor uszczęśliwił fanów swojej twórczości wprowadzając do fabuły znanych z Jego wcześniejszych powieści podkomisarza Dominika Przeworskiego, Heinricha Vogla, który tym razem gra pierwsze skrzypce i pracującą w CBŚP Iwonę Banach. Za każdym razem, gdy pojawiały się echa wcześniejszych historii uśmiech sam zakwitał na mojej twarzy. To jak spotkania z dawno niewidzianymi przyjaciółmi, których witamy z otwartymi ramionami. Mój najlepszy tegoroczny kryminał? Macie go przed sobą i nie zdziwię się jeśli przyniesie Autorowi kolejną Nagrodę Wielkiego Kalibru. Zasługuje na zachwyt pod każdym względem.

Heinrich Vogel to człowiek z zawikłaną przeszłością.. Jedno wydarzenie z życiorysu mężczyzny diametralnie odmieniło jego losy i sprawiło, że nic nie wyglądało tak hak to sobie zaplanował. Przypadkowe odnalezienie zwok kobiety oraz śmierć ojca z którym Vogel nie utrzymywał kontaktu od dwóch dekad zapoczątkowały lawinę ,której nic nie było w stanie powstrzymać. Uwikłany w sieć intryg Henryk wyrysza w niezwykle mroczną podróż śladami człowieka, którego szczerze nienawidzi. Co odkryje i czy jest gotowy zmierzyć się z prawdą? Pisząc tę recenzję muszę powiedzieć, że wcześniej przeczytałam kilka powieści autora ,a ta zainteresowała mnie opisem fabuły. Mimo to ciężko było mi się wciągnąć w akcję i opowiadaną historię, być może dlatego, że kolejne opisy nieco się przeciągały i brakowało im dynamiki -choć to wyłącznie moje odczucie. Nie pokochałam również jej bohaterów, choć rzadko mi się to zdarzało- przynajmniej do tej pory. Czyta się szybko , natomiast zakończenie mnie nie przekonało, choć zamysł zdecydowanie był ciekawy. Mimo to myślę, że warto sięgnąć po tę książkę by wyrobić sobie na jej temat własne zdanie.

Heinrich Vogel jest człowiekiem zniszczonym. Ogromne piętno wywarło na nim więzienie, ale także współwięzień, którego miał nadzieję nigdy więcej nie spotkać na swojej drodze. Gdy Heinrich myśli, że złe przeżycia ma już za sobą, okazuje się, że przeszłość postanawia się o niego upomnieć i spróbować zniszczyć po raz drugi. Jego ojciec ginie w zamachu samolotowym a sekretarka ojca, zostaje znaleziona martwa przy jego łodzi. Mimo że nie chciał mieć z nim nic wspólnego, niespodziewanie jednak musi podążyć jego śladem, by odkryć prawdę. Autor stopniowo wprowadza napięcie, co angażuje czytelnika do zgadywania i przewidywania zdarzeń. Traumy sprzed lat potrafią zostawić ogromne blizny w umyśle tak, że ciężko później uwierzyć w dobro i bezinteresowność. Intryga jest genialna w swojej prostocie, jednak o tym dowiadujemy się dopiero pod koniec. Podobało mi się, jak został wykreowany główny bohater, uzasadnienie jego zachowań, logika i wpływ, jaki wywarło na nim więzienie. Mniej do gustu przypadła mi komisarz Iwona Banach, a wątek miłosny moim zdaniem zbyteczny — wolałabym zobaczyć przyjaźń damsko-męską. Podsumowując, jest to dobrze napisany kryminał, który trzymał w napięciu i właściwie sam się czytał. Z czystym sumieniem mogę polecić i na pewno zapoznam się z innymi dziełami autora.

To moje już drugie spotkanie z Markiem Stelarem. Czytałam już serię o Komisarz Iwonie Banach i uważam ją za całkiem udaną. Tym razem wpadła w moje ręce powieść o groźnym tytule “Ptasznik”. Premiera już 28 lutego. Heinrich Vogel jest dość tajemniczym człowiekiem. Wszystko za sprawą swej przeszłości. Dwadzieścia lat wcześniej jedno zdarzenie kompletnie zmieniło jego życie. Gdy dowiaduje się, że zginął jego ojciec to utwierdza się w tym, że nadal nie chce mieć z nim nic do czynienia. Ma gdzieś jego majątek. Niestety, gdy koło jego łodzi znajdują się zwłoki pewnej kobiety wszystko nabiera innej perspektywy. A gdy odwiedza go niespodziewanie “kumpel” z celi, nasz bohater wie, że to wszystko nie skończy się dobrze.. Przede wszystkim książka mnie zaskoczyła obecnością w fabule komisarz Banach. Spodziewałam się raczej jakiejś epizodycznej roli dla tej postaci, a okazała się jednym z głównych bohaterów. Powieść powolutku się rozwijała. Autor tak stopniował napięcie, że wyciągałam się w tę historię coraz bardziej. Jest to raczej taki stateczny kryminał. Nie ma gwałtownych zwrotów akcji, a fabuła nie pędzi na łeb na szyję. Ale książka broni się samą historią. Powoli odkrywamy wszystkie elementy układanki. Zakończenie nie było dla mnie zaskoczeniem. Można było się wszystkiego domyślić, ale to wcale nie ujmuje tej książce. Miło spędziłam z nią czas. Myślę, że miłośnikom kryminałów powinna przypaść do gustu.