Pułapki i wędrówki

Marek Pruchniewski ? dramatopisarz, scenarzysta, wykładowca w Szkole Laboratorium Dramatu oraz w Warszawskiej Szkole Fotografii i Grafiki Projektowej. Urodził się w 1962 roku w Poznaniu, gdzie ukończył studium oligofrenopedagogiki. Pracował jako sprzedawca, nauczyciel i wychowawca w szkole specjalnej oraz jako bibliotekarz.Laureat wielu nagród, trzykrotny finalista Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Zdobywca Grand Prix IV i XI Festiwalu Dwa Teatry za sztuki Łucja i jej dzieci oraz Kontrym. Autor scenariuszy do filmów Sławomira Fabickiego Z odzysku i Miłość oraz filmu Marcina Wrony Moja krew.Twórczość Pruchniewskiego to zatem teren, na którym dokonuje się walka pomiędzy tym, co kulturowo wysokie i niskie, pomiędzy tym, co teatralne i filmowe, pomiędzy tym, co jednostkowe i zbiorowe, pomiędzy tym wreszcie, co instynktowne i kontrolowane społeczną ?umową?. Nieprzypadkowe to antynomie. Pierwsza z nich odzwierciedla odwieczną opozycję pomiędzy pokusami apolińskiego artyzmu a pragnieniem dionizyjskiego ?utylitaryzmu?, druga ? zaogniający się od półwiecza spór pomiędzy ?czystością? zasad teatru a brutalną ?totalnością? kina, trzecia ? tragiczne szamotanie się ludzkiego istnienia w pułapce społeczno-politycznego układu, ostatnia ? stały konflikt człowieczego poczucia wolności zderzonego z zasadami opartymi na hierarchii i przymusie.Stanisław BereśSztuka Pruchniewskiego (Łucja i jej dzieci) pokazuje świat, w którym rodzina, przeznaczona do tego, by dawać życie, funkcjonuje jak miniaturowy Oświęcim. Najgorsza jest jednak nie obojętność, ale język, w którym zbrodnia dokonuje się wcześniej niż w rzeczywistości.Roman PawłowskiPruchniewski z groteskową werwą daje panoramę postaw, międzyludzkich klinczy. Jakby wszystkie polskie grzechy jechały tym autokarem do świętych miejsc Europy. I na nieszczęście ? wróciły. Jest w tej sztuce (Pielgrzymi) miejsce na cud, dobroć, choć chwilową przemianę bohaterów.Łukasz Drewniak