Puste miejsce

Poznajcie najlepszy thriller psychologicznych tego roku! Matko, ile tu się działo! Czytałam go w takim napięciu, aż pod koniec brakło mi tchu. Ogólnie to mogę powiedzieć, że każda postać z książki jest chora psychicznie. Obsesyjna miłość ma tu swoje prawa łącznie z brakiem pogodzenia się ze zniknięciem. Jak twierdzi tu jedna z nawiedzonych postaci, puszcza daje i odbiera. Potrafi dać namiastkę szczęścia, choć nie wiem czy to tak do końca było szczęście, w zamian odbierając czyjeś życie. W wiecie jaki jest najgroźniejszy zawód na świecie? Psychiatra. Za pomocą leków może wyprzeć prawdziwe życie i wydarzenia, wprowadzając zupełnie inne, które w dłuższym przypominaniu zaczyna jawić się jako prawda. Kolejny zawód to policjant. To on decyduje kiedy doszło do przestępstwa i może tak poprowadzić śledztwo, by prawda nigdy nie została odkryta. I ostatni zawód to dziennikarz. W swoim wymyśle może tak przedstawić pewne historie, że setki tysięcy ludzi, wierzący pismakom, z łatwością mogą w to uwierzyć. Te trzy zawody będą bardzo kluczowe w tej historii. Jest przedstawiona jako dwa czasy; ten w którym minęło sporo czasu od zaginięcia kilku osób, oraz ten przeszło trzy tygodniowy tuż przed zaginięciem. W ten sposób widzimy co działo się wcześniej, poznajemy charaktery postaci oraz wydarzenia, które były kluczowe dla sprawy. Obecnie siostra chorego psychicznie brata stara się ustalić, dlaczego jego wyjazd z trójką psychicznych kolegów nie zakończył się tam, gdzie mieli dojechać. Wjeżdżając w puszczę przepadli bez słowa. Powiem wam, że ta opowieść oraz zaginięcie pary małżeńskiej będą niezwykle hipnotyzujące. Każda postać miała tu swoje tajemnice oraz dziwne obsesje. Jakby każdy bohater miał coś do ukrycia i w momencie wyznania odrobiny sekretu już bardzo tego żałował, bo niosło to dla niego poważne konsekwencje. Wniosek jaki z opowieści wychodzi jest bardzo prosty. Będąc osobą z zaburzeniami można starać się to leczyć, bądź udawać zdrowego. I kiedy do głosu dochodzą obsesje, bez względu na ich rodzaj, nie istnieje coś takiego jak prawda. Można tak bardzo kogoś kochać, że staje się obiektem naszej manipulacji, a później, kiedy nie pozostawia nam wyboru, najlepszym wyjściem jest wtedy śmierć. Jeśli kochasz wysokiej klasy thrillery psychologiczne, to MUSISZ ją przeczytać! Odbierze ci oddech, tak jak mnie...

"Puste miejsce" to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki - Pauliny Cedlerskiej i uważam, że jak najbardziej udane. Myślę, że zwolennicy thrillerów będą usatysfakcjonowani! Znalazłam w tej książce wciągającą, tajemniczą fabułę, która aż prosi, aby poznać ją do końca, najlepiej bez odrywania się od czytania. Kiedy w mazurskim lesie dochodzi do zaginięcia małżeństwa, Karolina widzi w tym szansę na wznowienie poszukiwań brata, który wraz z trzema innymi podopiecznymi poradni zdrowia psychicznego, zniknął bez śladu przed dziesięcioma laty. Dwa niewyjaśnione zdarzenia niemalże w tym samym miejscu Puszczy Piskiej nie mogą być przypadkiem. Niestety szybko okazuje się, że jeżeli chce poznać prawdę, musi wziąć sprawy we własne ręce. Wydarzenia przedstawione w książce śledzimy w dwóch liniach czasowych - teraźniejszej oczami Karoliny oraz wydarzeniami zaczynającymi się na miesiąc przed zaginięciem małżeństwa z perspektywy zaginionej Jaśminy. Oba wątki zaskakują, trzymają w napięciu, ciekawią i poruszają w tle inne ważne kwestie. Poczucie winy, które odczuwa Karolina, podtrzymywane przez lata, o to, że nie powinna pozwolić bratu na wyjazd, z którego już nigdy nie wrócił, stan zawieszenia w którym znajdują się osoby, którym nigdy nie było dane poznać, co właściwie się stało i czy zaginiona osoba wciąż żyje zostały przedstawione w sposób bardzo autentyczny. Choć rodziny pozostałych zaginionych pogodziły się z odejściem ich bliskich, Karolina wciąż nie traci nadziei, że jej brat żyje. Zaciekawił mnie wątek szlaku opuszczonymi miejscowościami, które wchłonęła puszcza, a sama ta sceneria dodawała mrocznego smaczku tej opowieści. Choć pewne elementy układanki mogłyby wskazywać na zakończenie tej historii, to i tak dałam się zaskoczyć. Sama akcja stopniowo nabiera tempa, karmiąc czytelnika kolejnymi odkryciami, by na końcu zwolnić wszelkie hamulce i przyspieszyć. A jednak w samym zakończeniu czuję lekki niedosyt. Coby jednak nie mówić, książka była jak najbardziej wciągająca, pobudzała wyobraźnię, było mrocznie i tajemniczo - to lubię! I polecam.