Rey Blanco. Biały Król

Książka naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyła. Jest pięknie i czytelnie wydana z nieco większym drukiem. Pierwsza rzecz jaką mi się narzuca odnośnie treści, to jej nieprzewidywalność. Rozdziały są krótkie i zatytułowane tak, by dotyczyły najistotniejszej sprawy z danego rozdziału. Jeśli jest jakieś zajście nie wyjaśnione, to przechodzimy do jego rozwiązania w kolejnym dziale, bez względu na to, w jakim czasie do tego doszło. Następnie po jego skończeniu powracamy do czasu obecnego. Tym samym napięcie wciąż tylko wzrasta, gdyż dostajemy kolejne informacje dotyczące problematyki i następne i następne, jakby wymagano od nas byśmy sami skleili je w całość i dowiedzieli się dlaczego ta osoba została porwana. Ten, kto tego dokonał bardzo dobrze się ukrywa. Praktycznie całe jego postępowanie jest dla zmyłki organów ścigania. Nie ważne, że mają najbardziej nowoczesne sprzęty do wykrywania kradzieży, czy oszustw, tym razem i one dały się nabrać. Postacie bardzo często porozumiewają się za sprawą jakiegoś szyfru i kodu, który znają tylko wtajemniczeni. Są gotowi na wszystko w obliczu wielkiego zagrożenia, a przystawieni do muru grają tak, by odnieść jak najmniej strat. Choć gdyby tak dokładniej się przyjrzeć, to kłamią i oszukują tak bardzo, by samemu w to uwierzyć. Bywa, że w pewnym momencie nachodzi na siebie kilka wątków i miałam malutki problem, by je skleić do kupy, ale później zobaczyłam, że wystarczyło poczekać, a one same się rozwiązywały. Każda osoba, która tutaj występuje jest dobrze opisana, nawet te, które nie wnoszą niczego do treści, lecz istotne było jego czy jej zachowanie. Bo tak naprawdę cała książka to jedna wielka gra w którą główna postać musi zagrać. Przeciwnikiem jest osoba równie inteligentna, lecz w bardzo pokręcony sposób. Pragnie niby rywalizacji, ale jeśli po drodze klika osób straci życie, to według niego nic się nie stanie. Trudno jest przewidzieć jego ruchy, gdyż psychika takich osób działa tylko na nielogicznych działaniach, ale na tyle dopracowanych, że można go wziąć za geniusza. Ogólnie cała książka mi się podobała, tylko bardzo żałuję, że nie czytałam dwóch wcześniejszych tomów. Miałam małe wrażenie, że przez to coś mi umykało, ale nie potrafię powiedzieć co. Chyba, że o to w niej chodziło:-)