Rodzina Monet. Tom 2. Królewna. Część 2

Seria Rodziny Monet jest dla mnie niczym jabłoń w przepięknym ogrodzie. Każdy tom, to oddzielne jabłko, które może okazać się słodkie albo kwaśne. O ile wcześniejszy tom był dla mnie nieco kwaskowym kąskiem, o tyle tutaj jest dla mnie słodyczą. Zwróciłam bowiem uwagę na coś, czego wcześniej nie dostrzegałam. Myślę, że chyba każdy zauważył jak Hailie obserwuje swoich braci i wydawało się, że we wcześniejszym tomie jest to niezdrowe. Tutaj natomiast widać to pod innym kontem. Ona nadal ich obserwuje, lecz z niedowierzaniem, że są jej rodziną. Niby wie, że łączą ich więzy krwi, jednak czasami spogląda jak na obcych ludzi, którzy wciąż są dla niej pełni tajemnic. Jeden z nich tłumaczy jej nawet, że o ile wcześniej widziała same plusy przywilejów rodziny, o tyle teraz staje się na odwrót. Chwilami jest to dla niej nie do zniesienia. Czuje się osaczona, gdyż w szkole widuje się z bliźniętami, a w domu z resztą rodzeństwa. Nigdy jeszcze nie była nigdzie sama i bardzo jej tego brakuje. Przechodząc do swojego pokoju opisuje nam co widzi, jak bardzo jest to piękne i gustowne, lecz gdzieś zatraca swoją wartość, kiedy przebywa się z tym na okrągło. Dostrzega jak niewiele miała kiedyś rzeczy, a ile szczęścia na około. Teraz ma wszystkiego pod dostatkiem, a radość i swoboda gdzieś zanikły. Przyszedł czas na monitoring i kontrole. W tym czasie musi nawet zrezygnować z nauki w szkole, gdyż ktoś tajemniczą paczką chciał wyrządzić jej krzywdę. Wszyscy są ciekawi kto i po co to zrobił. I tutaj ponowną rzecz którą zauważyłam, to brak głównego wątku, który by przyćmiewał inne. Każde wydarzenie wydaje się być równie ważne. Sprawia to, że choć pełno w nich emocji, odbieramy je bardziej na stonowanym szczeblu. Hailie często ma wybuchy emocji, jest jeszcze młoda i nie bardzo potrafi zachowywać się jak reszta. Z tego też względu bracia traktują ją niczym kruchą księżniczkę, którą chcą chronić przed wszelkim złem świata. Nie zdradzę wam dalszych losów tej rodziny, ale naprawdę to chwilowo najlepszy i najbardziej dynamiczny tom jaki czytałam! Sami zawsze możecie się przekonać, czy i wam się spodoba:-)

świetna

Tom drugi część 2 zachwyciła mnie nie na żarty. Mogłabym nawet rzec, że przerosła moje najśmjelsze oczekiwania. To jak główna bohaterka książki owinęła sobie swoich pięciu starszych braci wokół palca, relacje z ojcem i babcią, odkrycie prawdy i zbliżenie do obojga rodziców, nastoletnia przyjaźń oraz zauroczenie w chłopaku a także ukazanie jak jej nauka samoobrony nie poszła w las i samodzielna walka o życie. Nie spodziewałam się tego wszystkiego w tej części. Dziękuję za bardzo dobrą lekturę dzięki której miło spędziłam święta wielkanocne.