Roxy

Zastanawialiście się kiedyś nad tym, co może rozpocząć jedna tabletka? Ja osobiście nigdy się nad tym nie zastanawiałam i bez skrupułów brałam leki jeden po drugim. Boli? Tabletka. Jedna, druga, potem już nie liczę. Jako nastolatka wpadłam w takie błędne koło dość szybko. “Roxy” Jarroda Shustermana i Neala Shustermana wydana nakładem wydawnictwa YA! opowiada nie tylko o uzależnieniu ani o lekach, ale również ukazuje nam problem łatwo dostępnych leków i ich uzależniającego oddziaływania na nas. Większość leków bierzemy bez zastanowienia, przepisał nam je lekarz czy polecił farmaceuta w aptece, bierzemy i oczekujemy ulgi w bólu i chorobie, jednak niekiedy ta jedna tabletka może nas zaciągnąć na samo dno, z którego ciężko się wygrzebać. Wiadomo, nie każdy lek jest uzależniający, nie możemy wszystkiego wrzucać do jednego worka, lecz są takie nad którymi powinniśmy się zatrzymać i zastanowić czy warto sięgać po nie. Oczywiście rozumiem, że są momenty w naszym życiu, że pragnąc spokoju i błogosławionego stanu bez bólu, jesteśmy w stanie wyłączyć myślenie i szukać ratunku wszędzie, niejednokrotnie doprowadzając sobie samych do ruiny. Ta książka zabiera nas w przedziwną podróż do świata leków i narkotyków, która zwie się Impreza. “Ja już jestem lepsza. Osiągnęłam szczyt swoich możliwości. Jestem kochana przez tych, którzy coś znaczą, i znienawidzona przez pozostałych, którzy chcieliby być mną.” Isaac i Ivy Ramey rozpoczynają swoją przygodę z lekami, jedno z nich z powodu kontuzji, która może zniszczyć jego szansę na stypendium, drugie zaś chce leczyć ADHD. Oboje wydają się być świadomi tego co robią i ile biorą tabletek, lecz w pewnym momencie zaczynają się gubić. Nad nimi rozpościera się za to świat iluzji, w którym rządzą leki, narkotyki i opioidy, uważają się za bogów, którzy przekazują sobie ludzi z rąk do rąk. Addison, który do tej pory nie przyprowadził jeszcze nikogo na Imprezę zakłada się z Roxy, który bryluje na salonach, że jego osobą towarzyszącą będzie Ivy i doprowadzi ją do końca, nie zostanie mu odebrana, przez bardziej wpływowych osobników. Roxy za to zajmuje się Isaac’em, który wydaje się nie móc żyć bez Roxy. Dach świata i niekończąca się Impreza zdają się nie zważać uwagi na to, że bawią się zdrowiem a nawet życiem ludzi. “Chciałbym móc się rozkoszować muzyką, ale nie potrafię. Cóż za ironia losu, że nie potrafię się skupić na scenie pełnej skupienia.” W pierwszym momencie, w którym zdałam sobie sprawę, że autorzy uosobili leki i narkotyki, czułam się lekko zszokowana i zagubiona, lecz po chwili zdałam sobie sprawę, że to genialny pomysł. Swój pomysł dopracowali w każdym szczególe, dlatego od początku do samego końca ten motyw jest genialnie przedstawiony. Każdy lek, czy każdy narkotyk ma swoje cechy charakteru, które odzwierciedlają stan jaki wywołują u ludzi, na ten przykład Addison, który jest lekiem na ADHD, jest spokojny, opanowany i bardzo skupiony. Sama Impreza jest skrajnie zła, jest to moment przedawkowania, więc wyjścia z niej są tylko dwa albo się przeżyje albo umrze. Pióro autorów jest bardzo przyjemne, historia jaką przedstawili trzyma w napięciu do samego końca. Autorzy nie skupili swojej uwagi na dwójce głównych postaci jaki są Addison i Roxy, dzięki dodatkowym, krótkim historiom poznajemy Mary Jane (Marihuana) czy Lucy (LSD). Tak jak pisałam charaktery nadane danym substancjom chemicznym odpowiadają temu co wywołują, czy temu co odczuwa człowiek po ich zażyciu. Uważam, że książka mimo swojego iluzyjnego świata jest bardzo prawdziwa i pomoże nie tylko nastolatkom zrozumieć problem wszechobecnych leków. Może dzięki takim lekturom znajdzie się jakaś osoba, która zastanowi się nad wzięciem leku czy narkotyku. Za książkę dziękuję bardzo wydawnictwu YA!. “Nie żeby sam dokonywał wyłącznie najmądrzejszych wyborów, ale przynajmniej stara się uczyć na błędach. Niestety, jego siostra wyciąga jakiekolwiek wnioski chyba dopiero wtedy, kiedy coś da jej porządnie w skórę.”

Zastanawialiście się kiedyś nad tym, co może rozpocząć jedna tabletka? Ja osobiście nigdy się nad tym nie zastanawiałam i bez skrupułów brałam leki jeden po drugim. Boli? Tabletka. Jedna, druga, potem już nie liczę. Jako nastolatka wpadłam w takie błędne koło dość szybko. “Roxy” Jarroda Shustermana i Neala Shustermana wydana nakładem wydawnictwa YA! opowiada nie tylko o uzależnieniu ani o lekach, ale również ukazuje nam problem łatwo dostępnych leków i ich uzależniającego oddziaływania na nas. Większość leków bierzemy bez zastanowienia, przepisał nam je lekarz czy polecił farmaceuta w aptece, bierzemy i oczekujemy ulgi w bólu i chorobie, jednak niekiedy ta jedna tabletka może nas zaciągnąć na samo dno, z którego ciężko się wygrzebać. Wiadomo, nie każdy lek jest uzależniający, nie możemy wszystkiego wrzucać do jednego worka, lecz są takie nad którymi powinniśmy się zatrzymać i zastanowić czy warto sięgać po nie. Oczywiście rozumiem, że są momenty w naszym życiu, że pragnąc spokoju i błogosławionego stanu bez bólu, jesteśmy w stanie wyłączyć myślenie i szukać ratunku wszędzie, niejednokrotnie doprowadzając sobie samych do ruiny. Ta książka zabiera nas w przedziwną podróż do świata leków i narkotyków, która zwie się Impreza. “Ja już jestem lepsza. Osiągnęłam szczyt swoich możliwości. Jestem kochana przez tych, którzy coś znaczą, i znienawidzona przez pozostałych, którzy chcieliby być mną.” Isaac i Ivy Ramey rozpoczynają swoją przygodę z lekami, jedno z nich z powodu kontuzji, która może zniszczyć jego szansę na stypendium, drugie zaś chce leczyć ADHD. Oboje wydają się być świadomi tego co robią i ile biorą tabletek, lecz w pewnym momencie zaczynają się gubić. Nad nimi rozpościera się za to świat iluzji, w którym rządzą leki, narkotyki i opioidy, uważają się za bogów, którzy przekazują sobie ludzi z rąk do rąk. Addison, który do tej pory nie przyprowadził jeszcze nikogo na Imprezę zakłada się z Roxy, który bryluje na salonach, że jego osobą towarzyszącą będzie Ivy i doprowadzi ją do końca, nie zostanie mu odebrana, przez bardziej wpływowych osobników. Roxy za to zajmuje się Isaac’em, który wydaje się nie móc żyć bez Roxy. Dach świata i niekończąca się Impreza zdają się nie zważać uwagi na to, że bawią się zdrowiem a nawet życiem ludzi. “Chciałbym móc się rozkoszować muzyką, ale nie potrafię. Cóż za ironia losu, że nie potrafię się skupić na scenie pełnej skupienia.” W pierwszym momencie, w którym zdałam sobie sprawę, że autorzy uosobili leki i narkotyki, czułam się lekko zszokowana i zagubiona, lecz po chwili zdałam sobie sprawę, że to genialny pomysł. Swój pomysł dopracowali w każdym szczególe, dlatego od początku do samego końca ten motyw jest genialnie przedstawiony. Każdy lek, czy każdy narkotyk ma swoje cechy charakteru, które odzwierciedlają stan jaki wywołują u ludzi, na ten przykład Addison, który jest lekiem na ADHD, jest spokojny, opanowany i bardzo skupiony. Sama Impreza jest skrajnie zła, jest to moment przedawkowania, więc wyjścia z niej są tylko dwa albo się przeżyje albo umrze. Pióro autorów jest bardzo przyjemne, historia jaką przedstawili trzyma w napięciu do samego końca. Autorzy nie skupili swojej uwagi na dwójce głównych postaci jaki są Addison i Roxy, dzięki dodatkowym, krótkim historiom poznajemy Mary Jane (Marihuana) czy Lucy (LSD). Tak jak pisałam charaktery nadane danym substancjom chemicznym odpowiadają temu co wywołują, czy temu co odczuwa człowiek po ich zażyciu. Uważam, że książka mimo swojego iluzyjnego świata jest bardzo prawdziwa i pomoże nie tylko nastolatkom zrozumieć problem wszechobecnych leków. Może dzięki takim lekturom znajdzie się jakaś osoba, która zastanowi się nad wzięciem leku czy narkotyku. Za książkę dziękuję bardzo wydawnictwu YA!. “Nie żeby sam dokonywał wyłącznie najmądrzejszych wyborów, ale przynajmniej stara się uczyć na błędach. Niestety, jego siostra wyciąga jakiekolwiek wnioski chyba dopiero wtedy, kiedy coś da jej porządnie w skórę.”