Ruda

Czarne jak węgiel, lśniące i połyskujące w słońcu futerko to domena arystokratycznej rodziny pana Kacpra. Wszyscy jego przodkowie posiadali czarną sierść, co było chlubą tego rodu. Dlatego rozczarowanie jakie spadło na pana Kacpra, gdy wśród jego dzieci pojawiła się ruda kotka było nie do opisania. Zbuntowana, chodząca własnymi ścieżkami i zaprzyjaźniona z nieodpowiednimi zwierzakami Ruda przynosiła wstyd rodzinie, wzbudzając powszechne zainteresowanie i niesmak. Na nic rozmowy, namowy i sugestie, Ruda nie chciała się dostosować, zapragnęła odejść w świat. Z czasem życie wróciło do normy, pan Kacper odczuwał ulgę, gdy niedostosowana córka, przestała być ciężarem, jedynie mama kotki cierpiała na myśl o odejściu Rudej. Okoliczności niespodziewanego powrotu córki sprawiły, że rodzina na nowo otworzyła serca i... głowy. To naprawdę poruszająca książka, momentami oburza, by potem rozczulić i rozbawić. Uświadamia nam, czytelnikom jak przewrotny bywa los, dając nam czasami przysłowiowego pstryczka w nos. Udowadnia, że postrzeganie wszystkiego w sztywnych ramach z czasem się zatraca i zaciera otwierając nas na zmiany i nowe możliwości. To też duża lekcja tolerancji, akceptacji, zrozumienia i przebaczenia, które puka do drzwi, w najmniej oczekiwanym momencie.