Rytuał

Czy wyobrażacie sobie ujrzeć kilkumiesięczne zwłoki kobiety dodatkowo nadjedzone przez intruzów wodnych? Jaka kryje się tajemnica zniknięcia tej kobiety? Czy w ogóle ktokolwiek jej poszukiwał? Aby ponadto rozdwoić naszą jaźń, przeczytamy o innym morderstwie, do którego doszło w noc świętojańską. Z kolei losy kolejnej kobiety, która jest obecnie uważana za zaginioną wciąż pozostają niewiadome. My natomiast wiemy, że ktoś ją porwał, tylko nie wiadomo dlaczego. Ów kobieta miała zostać małżonką porywacza, więc cóż mu dało porwanie jej? Na dodatek jego służba również bardzo jej pilnuje. Niby milczą w towarzystwie swoich panów, ale kiedy szefa nie ma, myszy harcują. Bardzo ciekawy wątek tu się rozpoczyna, gdyż kobietę poszukuje mężczyzna, który podobno jest w niej zakochany. Faktycznie czuć jego miłość, szuka jej wszędzie, gdyż obawia się, że coś jej się stało. Co na to policja? Czy jest mocno zaangażowana w sprawę, czy raczej pokazuje, że na jej znalezieniu im zależy? W międzyczasie będziemy poznawali wątki wojenne, które będą bardziej sferą poboczną. Nie należy mieć tu do nikogo zaufania, gdyż postacie zachowują się bardzo podejrzliwie. Nawet jeśli coś wiedzą, to nie chcą tego ujawniać. Wychodzi na to, że każdy pojedynczy wątek pociąga za sobą drugi i kolejny. Na końcu wychodzi wielka piramida i zastanawiamy się kto pęknie pierwszy. Książka bardzo wciąga, nie mogłam się od niej oderwać. Wciąż wyczekiwałam tajemniczego rytuału z tytułu. Jak sądzicie, czy go znalazłam? To druga książka autorki, którą przeczytałam i jestem nią równie mocno zachwycona. Ma w sobie pewien styl jakby dawnych lat, gdzie ludzie mieszkali w rezydencjach i posiadali oddaną służbę. Więcej wiemy tylko o osobach tych główniejszych, reszta jawi się jedynie jako postacie, które mają być znane z tego, co robią, a nie to jak wyglądają. Opowieść warta uwagi, a o autorce warto mówić:-) Bardzo ją polecam!

„Rytuał” to drugi tom cyklu „Luiza Zagórska”, który można czytać jako pierwszy, ale warto poznać również pierwszą część. Dzięki temu łatwiej odnaleźć się w powiązaniach między bohaterami. A jest ich tu bardzo dużo. Akcja obu części toczy się w Toruniu za czasów rządów pruskich. Zabawa w noc świętojańską kończy się w najmniej spodziewany sposób i uruchamia lawinę zdarzeń, które w drugiej części nadal nie są szybko wyjaśnione. Są to morderstwa, do których dochodzi kolejne. Czy ma ono coś wspólnego z poprzednimi dwoma? W Wiśle wyłowiono zwłoki kobiety. Jak się później okazuje jest to ciało pokojówki Waltera von Offenberga - Zuzanny. A żeby było tego mało nagle znika Luiza Zagórska i nikt jej nie ma zamiaru szukać, poza zakochanym w niej po uszy Waltara. Czy uda mu się odnaleźć ukochaną? I jakie tajemnice wyjdą w czasie śledztwa? Autorka posiada lekko pióro i książkę czyta się z wypiekami na twarzami. Styl i język jakim posługuje się autorka na pewno zasługuje na uznanie. „Rytuał” to dobrze osadzony kryminał na początku XX wieku, który świetnie przedstawia tło historyczne, którym była wojna rosyjsko-japońska. Bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowane. Ich charakter, język jakim się posługiwali, jak również opis ich zwyczajów. Autorka świetnie również przedstawiła modę jaka wtedy panowała. Czytając książki, których akcja dzieje się w przeszłości zwracam uwagę nie tylko na tła historycznego, ale również opis ubioru bohaterów. I tutaj pani Kamila Cudnik w pełni mnie usatysfakcjonowała. Dzięki świetnie wykreowanych postacią, które oddają ducha tamtej epoki, możemy doznać wielu emocji. Opis różnych warstw społecznych, ich zwyczaje, dialogi, praca i zabawa wywołują wzruszenie i rozbawienia ale również irytację i złość. Dzięki również tak dużej ilości postaci drugo planowych możemy bardziej sobie odtworzyć Toruń na początku XX wieku, gdzie w Polakach rodzi się powoli wola walki o wolność. „Rytuał” to książka, w której każdy myślę znajdzie cos dla siebie. Jest tu świetnie rozwinięty wątek kryminalny, obyczajowy, ale również elementy dobrej powieści historycznej. Wszystkie to sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Jest prawdziwą ucztą czytelnicza. Polecam!

Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? Morderstwo popełnione w noc świętojańską wciąż pozostaje zagadką, a z Wisły zostają wyłowione zwłoki młodej kobiety. Pokojówki Waltera. Na jaw wychodzą coraz to nowsze okoliczności, które rzucają światło na dawne tajemnice. Czy toruńscy policjanci podołają sprawie? Dzięki Kamili Cudnik po raz kolejny możemy się przenieść do początków XX wieku. „Rytuał” jest kontynuacją „W cieniu twierdzy” co trzeba zaznaczyć na samym wstępie, ponieważ książki stanowią spójną całość i warto sięgnąć po nie w odpowiedniej kolejności. Autorka po raz kolejny udowadnia, że ma niezwykle lekkie pióro, dzięki czemu jej książki czyta się z ogromną przyjemnością i wielkim zainteresowaniem. Fabuła jest dopracowana, a talent do łączenia autentycznych wydarzeń historycznych i intrygi kryminalnej Kamila Cudnik opracowała do perfekcji. Wszystko jest świetnie wywarzone i wątki wzajemnie się przeplatają, ale nie przyćmiewają. A uwierzcie, że tych wątków znajdziecie tutaj kilka. Przez tą mnogość w pewnym momencie można się nawet zastanawiać, czy aby autorka się tutaj nie pomyliła i czy za chwilę nie otrzymamy kompletnej klapy. Jednak nic z tych rzeczy! Mało tego, ilość wątków, czy bohaterów nie jest nawet przeszkodą dla czytelnika. Wszystko jest tak dokładnie opisane i zapięte na ostatni guzik, że po prostu nie da się tutaj pogubić. Bohaterowie wykreowani są świetnie. Każdy z nich odgrywa tutaj szczególną rolę i nikt nie jest przypadkowy. Autorka włożyła serce w tworzenie postaci nie tylko pierwszoplanowych ale i tych z drugiego planu. Żaden z nich nie został potraktowany po macoszemu. Największym atutem książki jest przedstawienie rysów historycznych Torunia, ale i całej Polski. Akcja ma miejsce za czasów wojny rosyjsko-japońskiej, a autorka swietnie przestawia wolę walki Polaków o odzyskanie swojej wolności. „Rytuał” to książka, która wciąga i daje odpowiedzi na pytania rodzące się po przeczytaniu „W cieniu twierdzy”. Historia jest nieszablonowa i docenią ją zarówno fani kryminalnych intryg, jak i miłośnicy historii. Polecam!