Rzeźnik i strzyżyk

"Rzeźnik i strzyżyk" ten tytuł wydał mi się równie intrygujący co łamiące język nazwisko jego autorki — Alainy Urquhart. Jeremy jest studentem drugiego roku medycyny, ma piękną twarz, ale bardzo brzydką duszę. Uwielbia eksperymenty medyczne i oddaje się im z ogromnym zapałem, a ilość ciał znalezionych na bagnach Luizjany wzrasta w zastraszającym tempie. Niesamowicie bystra doktor Wren Muller jest patologiem sądowym i nie ma sprawy, której nie udałoby się jej rozwiązać, aż do teraz. Z każdej strony przebija fachowa wiedza autorki, dla której sekcja zwłok to chleb powszedni z racji wykonywanego zawodu (praca w prosektorium) oraz zdobytego wykształcenia (dyplom z kryminologii, psychologii i biologii). Szybka, brawurowo poprowadzona akcja oraz nieustanny pościg za nieuchwytnym mordercą nie pozwalają nawet na chwilę oddechu. Rzeźnik z Bagien jest brutalny i coraz bardziej bezczelny w swych poczynaniach, lecz ma godną siebie przeciwniczkę, doktor Muller jest bowiem perfekcjonistką, która wszystkie sprawy doprowadza do końca. Relacja między nimi jest ostra niczym brzytwa i bliższa niż komukolwiek mogłoby się wydawać. On poluje na swoje ofiary, a Ona poluje na niego.

Po pierwsze zachęcił mnie tytuł i opis, a po drugie patronat ruderecenzuje. W przypadku drugiej opcji jeszcze się nie zawiodłam, więc czy tym razem było tak samo? 'Co prawda darzy zwięrzęta większym szacunkiem niż większość przedstawicieli własnego gatunku, lecz głównie ze względu na zdolność przetrwania niemal natychmiast po narodzinach. O empatii nie ma mowy.' W Nowym Orleanie grasuje seryjny morderca. Jego ofiary można znaleźć w przeróżnych miejscach i różnym stadium rozkładu. Nie ma jednego klucza, według którego działa. Z drugiej strony mamy doktor Wren - patolog sądową, która bada wszystkie ofiary. Czy losy tej dwójki się połączą? Historia opowiadana jest naprzemiennie z perspektywy mordercy i lekarza. Jest to o tyle ciekawe, że jednocześnie mamy dwustronny obraz na jedną sytuację. Sama książka pisana jest w sposób, który powoduje, że czyta się ja błyskawicznie. Nie ma niepotrzebnych opisów i dłużyzn. Otrzymujemy wyłącznie to, co jest niezbędne dla fabuły. Jednocześnie przybliżona zostaje praca patologa sądowego. Dla mnie ten zawód to jakaś abstrakcja, nie jestem w stanie wyobrazić sobie codziennego stania nad stołem z trupem i grzebania w jego wnętrznościach.Z drugiej jednak strony, taki lekarz z pewnością nie wyobraża sobie pracy w korporacji, więc równowaga zostaje zachowana. 'Nie może się otrząsnąć ze zgrozy łączącej się ze świadomością, że czyjaś ukochana osoba leży, zapomniana, w worku na zwłoki.' Stosunkowo krótka, ale jednocześnie wciągająca historia. Z jednej strony mamy seryjnego mordercę, który kroi swoje ofiary dla chorej satysfakcji, a z drugiej patolog sądową, która kroi trupy, aby poznać prawdę o ich śmierci. Ich losy łączą się w pewien niespotykany sposób, który koniecznie musicie poznać! Naprawdę warto przeczytać, polecam! 'Śmierć i ból nie dają się wyjaśnić w raporcie z sekcji, nie tak naprawdę. To pierwotne doznania, których nie sposób się nauczyć w szkole czy laboratorium.'