Uroki promiennych dni. Saga krynicka. Tom 4

„Uroki promiennych dni” autorstwa Edyty Świętek to już ostatnia część, finał Sagi Krynickiej. . Zdarzenia rozgrywają się po zakończeniu pierwszej wojny światowej, kiedy to Polska odzyskuje niepodległość. Oprócz zmian na mapach świata, dochodzi także do przemian społecznych - w Polsce kobiety otrzymują prawa wyborcze, nadchodzi rewolucja w świecie mody, konwenansów, obyczajów. Niestety na tle politycznym nie ma spokoju, mniejszości narodowe próbują wywalczyć swoją niepodległość, a do tego ze Wschodu nadciągają bolszewicy. Jakby i tego było mało, przez Europę przechodzi epidemia hiszpanki - tajemniczej choroby, która zbiera ogromne żniwo. Bohaterowie więc nie mają lekko. Czasy, które nastały, wcale nie zapowiadają się spokojniej. Do tego sami zmagają się z własnymi troskami, zmartwieniami o bliskich, a przy tym pragną po prostu szczęścia i spokoju. . . „Uroki promiennych dni” zachwyciły mnie tak samo, jak i poprzednie części sagi. Cała historia mnie urzekła, z niecierpliwością czekałam na kolejny tom. Teraz, po finale odczuwam z jednej strony żal, że przyszedł moment, by pożegnać bohaterów, jednak z drugiej - czuję że to był dobry moment na domknięcie tej historii. . Nie chciałabym za dużo tutaj spamować osobom, przed którymi jest jeszcze lektura, nie mniej mam nadzieję, że nawet Ci niezdecydowani sięgną po nią po mojej rekomendacji. Bowiem znajdziecie tutaj ciekawą historię życia Aurelii - wszelkie wzloty i upadki, przeróżne perturbacje życiowe, odnalezienie rodziny, wielkiej miłości… Jednak nie myślcie, że było tak kolorowo. Pojawią się też mniejsze i większe intrygi, straty bliskich, skandale oraz nieszczęścia. W końcu jak to w życiu - raz lepiej, a raz gorzej. A wszystko to na tle wielkiej historii! - czyli tak, jak najbardziej lubię!

Nie ma sposobu by nie kochać Sagi Krynickiej! Podoba mi się to, że na wstępie jest streszczone co mniej więcej działo się w tomie poprzednim. W ten sposób jeżeli czytany był dawno, to łatwo można sobie przypomnieć co się działo wcześniej. Młode osoby z części pierwszej obecnie mają już swoje pociechy. To co przeszły sprawiło, że mamy ochotę je podziwiać. Wcześniej nadeszły czasy wojny, a obecnie dobiegły końca. Ludzie uczą się życia od nowa wciąż nie przyzwyczajeni do spokoju, który nastał. Niestety nie mogą cieszyć się zbyt szybko, gdyż tym razem ich wrogiem stała się choroba. Niewidzialny wróg atakuje wiele osób i każdy boi się o siebie i bliskich. Nikt nie chce się zarazić, a tak naprawdę nawet nie wiedzą jak mogą się przed nią obronić. Nie wszystkie bliskie im osoby są z nimi. Niektórzy spełniają się zawodowo wypełniając piękne choć bardzo niebezpieczne obowiązki. Podobało mi się to, że autorka nie skupiła się tylko na samej chorobie, tylko dalej ciągła koleje życia bohaterów. Praktycznie wszystko to, co od tomu pierwszego było niedokończone, to teraz uzyskało swój finał. Każdy sekret został rozstrzygnięty a spór zażegnany. Nawet nie spodziewałam się, że to powiem, ale już tęsknię za tymi postaciami. Niby to tylko cztery tomy, ale tyle musieli wycierpieć, że czujemy z nimi jakiś związek. Obserwowałam ich jak upadali i jak się podnosili. Zawsze rodzina była dla nich najważniejsza, choć popełniali błędy. Kochali na zabój i ulegali fascynacjom. Niektórzy ponieśli tutaj śmierć, ale ci, co przetrwali pokazali, że to z nich należy brać przykład. Wspaniałe zwieńczenie serii. Idealnie utrzymana na wysokim poziomie, zakończona z gracją. Wciąż mam w głowie te przepiękne opisy miejsc, którymi uraczyła nas autorka. Ma świetny styl pisarski, idealnie dobrany do lat, które nam ukazuje. Postaci jest naprawdę sporo, ale są tak wyraziste, że z łatwością się ich zapamiętuje. Zawsze odznaczają się czymś, czego nie posiada inna osoba. Czyta się lekko i przyjemnie. Naprawdę bardzo ją wam polecam!

„Uroki promiennych dni” to już czwarty i zarazem ostatni tom Krynickiej Sagi. Muszę przyznać, że ciężko jest rozstać się z bohaterami tej serii. Występują w niej barwne i silne kobiece postacie, które potrafią dostarczyć wielu emocji. Do tego autorka wspaniale oddała klimat czasów międzywojennych. Polska po ponad 100 latach zaborów w końcu odzyskała wolność. Jednak nie jest to tak wspaniały czas jakby mogło się wydawać. Wróg nie śpi, a przez Europę przechodzi fala epidemii, która zbiera swoje żniwo. Hiszpanka budzi lęk, jednak w Krynicy wydaje się spokojnie. Teosia przebywa we Lwowie. Jest tam pielęgniarką i Aurelia namawia ją do powrotu. Uważa, że po tym co zrobiła swojej ciotce nie zasługuje na szczęście i pracuje od rana do wieczora. Ale może zmieni zdanie gdy w jej życiu pojawi się pewien młody i przystojny mężczyzna? Spośród tych wszystkich tomów uważam, że „Uroki promiennych dni” są najlepsze. Pani Edyta wspaniale tutaj wykreowała młode pokolenie i to starsze. Świetnie ukazała to jak kobiety zmieniły się. Nastąpił koniec ery gorsetów, fryzury również zaczęły być bardziej odważne. Młode do tej pory co sezon szukały męża, a teraz myślą o studiach w Krakowie. I chociaż starsze panie walczyły o to wszystko dla siebie i przyszłych pokoleń, teraz kręcą nosami. Nie podobają im się nowe kapelusze, które wyglądają jak gniazda, suknie też już nie są takie same. A na dodatek uważają, że malarze nie potrafią już malować pięknych obrazów. Młode pokolenie za to, cieszy się z nowej Polski i równouprawnienia, które jeszcze wtedy nie było takie jak mamy dzisiaj. Jeśli lubicie sagi z silnymi kobietami to bardzo polecam „Sagę Krynicką” Każda część dostarczy Wam wielu emocji i wrażeń. I każda z części przybliży Wam życie ludzi przed i po I Wojnie Światowej.