Skrawki przeszłości
Muślinowa saga 1928-1939

Trochę po premierze, ale z wielkim sercem przychodzę dziś do was, ponieważ ostatnio miałam przyjemność przeczytać książkę autorstwa Anny Sakowicz „Skrawki przeszłości” które skradły moje serce, a to za sprawą rodziny Wilamowskiej. To ile ta rodzina przeszła dowiesz się czytając tę pozycję. Zapraszam do zapóźniania się z opisem, ponieważ poznasz wstęp do losów bohaterów, o których już nie zapomnisz. Strata dziecka, wojna, chronienie za wszelką cenę ogniska domowego i odbudowa tego, co się rozkruszyło nie należy do łatwych rzeczy, a do tego, jeżeli pada na barki kobiety, żony przekonasz się, że „Siła jest kobieta”. Rozalia jest żoną krawca Wawrzyńca. Pewnego dnia młoda dziewczyna rodzi dziecko, które jest jej odebrane, tłumacząc, że syn urodził się martwy. Winnym domu umiera inna dziewczynka, której nie było dane przeżyć kilka dni. Los związał życie tej młodej dziewczyny i jej dziecka z rodziną Wilamowskich, ale o szczegółach już musicie sami się przekonać. Nie martwcie się to początek książki, więc taka zachęta, żeby poznać tajemnice, które zawsze kiedyś muszą być odkryte. Wojna nigdy nie była, nie jest i nie będzie idealnym rozwiązaniem problemów, konfliktów. Najbardziej cierpią wszyscy mieszkańcy danego miasta, państwa itp. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie jak bardzo boli utrata dziecka, wychowywanie cudzego, rozpad rodziny i nadzieja, że może kiedyś jeszcze ujrzę wszystkich bliskich przy jednym stole. Ten tom to wstęp do tego, co dzieje się w drugim, więc polecam zacząć od początku. Muszę przyznać, że popłakałam się w niektórych momentach, a tym bardziej w drugiej części, ale o tym w kolejnej recenzji, więc zachęcam do obserwowania. W książce przedstawione są losy z czasów 1939-1950 więc z historii wiesz, że w tym okresie bycie człowiekiem czasem równało się upodleniem, jak i porzuceniem wszelkich praw do poprawnego traktowania, gdzie religia była tępiona oraz wmawiano nam, że miłość dwojga ludzi nie mogłaby się udać, bo mocno zakorzenione poglądy często niszczyły życie naszych dzieci. Patrząc dziś na młodych ludzi nie jestem w stanie wyobrazić sobie, żeby podczas wybuchy wojny oddaliby tyle co nasi bohaterowie, ale to oczywiście moje zdanie, które nie każdemu może się spodobać. Z całego serca polecam tę książkę, bo to historia naszych dziadków, rodziców, a może nas samych.

Kto z Was lubi czytać sagi rodzinne? Autorka zabiera nas w podróż do Lidzbarka z lat dwudziestych ubiegłego wieku. Poznajemy rodzinę krawca Wawrzyńca Wilamowskiego, który mieszka z żoną Rozalią i dziećmi. Pewnej marcowej nocy w ich domu wydarza się tragedia. Zmęczona Rozalia podczas karmienia kilkudniowej Nastki zasypia i niechcący przydusza niemowlę. Właśnie wtedy do domu Wilamowskich trafia podrzucone dziecko. Posłaniec twierdzi, że dziewczynka jest małą Wilamowską. Czyją córką jest maleńka dziewczynka? Wawrzyńca czy jego niepełnoletniego syna? Jak potoczą się losy dziewczynki i rodziny Wilamowskich? Przeczytajcie i sami sprawdźcie. "Skrawki przeszłości" to historia, którą autorka napisała na podstawie wspomnień swoich przodków i splotła je z literacką fikcją. Autorka wykonała kawał dobrej pracy, bo trzeba mieć ogromny talent i obszerną wiedzę, żeby pisać o czasach wojennych w taki sposób, aby zaciekawić czytelnika. Bohaterowie powieści są bardzo autentyczni i poznajemy ich historie z życia codziennego. Tajemnice, romanse, skandale, szantaże to wszystko sprawi, że nie oderwiecie się od tej książki dopóki nie rozgryziecie rodzinnych sekretów bohaterów powieści. Jeśli lubicie czytać literaturę, w której możecie cofnąć się w odległą przeszłość i poznać historię, która rozgrywała się w przedwojennym miasteczku to koniecznie zajrzyjcie do tej książki. Gwarantuję Wam, że nie wyciągnięcie nosa z tej książki, a później będziecie z niecierpliwością czekali na drugi tom tak jak ja. Coś wspaniałego! Rewelacja! Polecam gorąco!

[Współpraca reklamowa] Wydawnictwo Luna Wolicie czytać polskich czy zagranicznych autorów? Ja coraz częściej sięgam po polskich i odkrywam coraz więcej perełek. Wśród nich na pewno znajduje się Pani Anna Sakowicz. Autorka zabiera nas małego miasteczka, Lidzbarku. W tej miejscowości mieszka Wawrzyniec wraz z żoną, Rozalią i dziećmi. Kobieta niedawno urodziła. Jest zmęczona i wszystko ją boli. I chociaż wie, że nie powinno się brać noworodka do łóżka i tam go karmić, to jednak ulega pokusie położenia się. Po godzinie budzi się. W pokoju jest nie tylko ciemno, ale i cicho. Zbyt cicho. Rozalia spostrzega, że jej mała córeczka – Nastka, nie żyje. Podczas karmienia została przyduszona. W te samą noc do domu Wawrzyńca puka pewien mężczyzna i podaje mu zawiniątko. Jedynie co mówi, to to, że jest to mała Wilamowska i odchodzi. Nowe dziecko przyjmuje drugie imię Nastki, czyli Franciszka. Dlaczego tajemniczy mężczyzna podrzuca dziecko akurat Wawrzyńcowi? I kogo to jest córka? Wawrzyńca czy może jego nastoletniego syna, Mietka? Poszukiwania matki nie są łatwe. Wawrzyniec domyśla się kto jest rodzicami dziecka. Czy prawda kiedykolwiek ujrzy światło dziennie? Jakie to będzie miało wpływ na losy całej rodziny? Przekonajcie się sami. Pani Ania Sakowicz jest autorką ponad 20 tytułów. Parę z jej książek już czytałam i sięgając po kolejną, „Skrawki przeszłości”, nie rozczarowałam się. Autorka posiada lekkie pióro, a wykreowane przez nią bohaterowie są bardzo barwnymi i różnymi pod względem charakteru postaciami. To co podoba mi się w tej książce najbardziej to świetne połączenie zwykłego życia mieszkańców Lidzbarku. (Miasteczka położonego na granicy byłych zaborów pruskiego i rosyjskiego) z wydarzeniami historycznymi. Akcja książki bowiem toczy się w okresie międzywojennym. W czasie, o którym często zapominamy. Obok narastającego napięcia z powodu zbliżającej się II Wojny Światowej, toczy się życie takie jak wszędzie. Młodzi chcą kochać i być kochani. Przezywają swoje pierwsze miłości. Chłopcy szukają przygód a dorośli – zwłaszcza mężczyźni- rozmawiają o polityce, w której nie ma spokoju. Coraz częściej mówi się o przejęciu władzy w Niemczech przez Adolfa Hitlera. Bardzo podobały się opisy ich życia jak i dialogów. Nie są one przekoloryzowane. Są bardzo naturalne, co sprawia, że czyta się książkę przyjemnie i lekko. Autorka zadbała o detale. Ze szczegółami opisała co dzieje się w polskiej rodzinie. Jej przywiązania do tradycji i zwyczajów i podejście do życia. Zwłaszcza kobiet, które w tamtym okresie miały tendencję do buntowania się i walki o swoje. Nawet dialogi są napisane językiem jakim posługiwano się kiedyś. „Skrawki przeszłości” tom 1, jest osadzony w latach 1928-1939. Akcja kolejnego, którego nie mogę się już doczekać, to lata wojny i to co działo się po wojnie. Jeśli lubicie takie sagi rodzinne, w których nie brak tajemnic, skandali a także szantażu, to bardzo polecam „Skrawki przeszłości”.

[Współpraca reklamowa] Wydawnictwo Luna Wolicie czytać polskich czy zagranicznych autorów? Ja coraz częściej sięgam po polskich i odkrywam coraz więcej perełek. Wśród nich na pewno znajduje się Pani Anna Sakowicz. Autorka zabiera nas małego miasteczka, Lidzbarku. W tej miejscowości mieszka Wawrzyniec wraz z żoną, Rozalią i dziećmi. Kobieta niedawno urodziła. Jest zmęczona i wszystko ją boli. I chociaż wie, że nie powinno się brać noworodka do łóżka i tam go karmić, to jednak ulega pokusie położenia się. Po godzinie budzi się. W pokoju jest nie tylko ciemno, ale i cicho. Zbyt cicho. Rozalia spostrzega, że jej mała córeczka – Nastka, nie żyje. Podczas karmienia została przyduszona. W te samą noc do domu Wawrzyńca puka pewien mężczyzna i podaje mu zawiniątko. Jedynie co mówi, to to, że jest to mała Wilamowska i odchodzi. Nowe dziecko przyjmuje drugie imię Nastki, czyli Franciszka. Dlaczego tajemniczy mężczyzna podrzuca dziecko akurat Wawrzyńcowi? I kogo to jest córka? Wawrzyńca czy może jego nastoletniego syna, Mietka? Poszukiwania matki nie są łatwe. Wawrzyniec domyśla się kto jest rodzicami dziecka. Czy prawda kiedykolwiek ujrzy światło dziennie? Jakie to będzie miało wpływ na losy całej rodziny? Przekonajcie się sami. Pani Ania Sakowicz jest autorką ponad 20 tytułów. Parę z jej książek już czytałam i sięgając po kolejną, „Skrawki przeszłości”, nie rozczarowałam się. Autorka posiada lekkie pióro, a wykreowane przez nią bohaterowie są bardzo barwnymi i różnymi pod względem charakteru postaciami. To co podoba mi się w tej książce najbardziej to świetne połączenie zwykłego życia mieszkańców Lidzbarku. (Miasteczka położonego na granicy byłych zaborów pruskiego i rosyjskiego) z wydarzeniami historycznymi. Akcja książki bowiem toczy się w okresie międzywojennym. W czasie, o którym często zapominamy. Obok narastającego napięcia z powodu zbliżającej się II Wojny Światowej, toczy się życie takie jak wszędzie. Młodzi chcą kochać i być kochani. Przezywają swoje pierwsze miłości. Chłopcy szukają przygód a dorośli – zwłaszcza mężczyźni- rozmawiają o polityce, w której nie ma spokoju. Coraz częściej mówi się o przejęciu władzy w Niemczech przez Adolfa Hitlera. Bardzo podobały się opisy ich życia jak i dialogów. Nie są one przekoloryzowane. Są bardzo naturalne, co sprawia, że czyta się książkę przyjemnie i lekko. Autorka zadbała o detale. Ze szczegółami opisała co dzieje się w polskiej rodzinie. Jej przywiązania do tradycji i zwyczajów i podejście do życia. Zwłaszcza kobiet, które w tamtym okresie miały tendencję do buntowania się i walki o swoje. Nawet dialogi są napisane językiem jakim posługiwano się kiedyś. „Skrawki przeszłości” tom 1, jest osadzony w latach 1928-1939. Akcja kolejnego, którego nie mogę się już doczekać, to lata wojny i to co działo się po wojnie. Jeśli lubicie takie sagi rodzinne, w których nie brak tajemnic, skandali a także szantażu, to bardzo polecam „Skrawki przeszłości”.