Przed burzą

Kochani nie sądziłam, że powieść historyczna może tak pochłonąć. Bez znajomości tomu pierwszego nie ogarnięcie sytuacji tego jestem pewna. Zwłaszcza panujących relacji między bohaterami. Tło historyczne tak jak w poprzednim tomie istnieje, ale odczuwałam je zdecydowanie mniej. W tym tomie na przód wysunęły się relacje rodzinne i międzyludzkie. Do domu Agaty wprowadza się Marianna z synkiem. Dzieci Marianny są już dorosłe i podążają własną drogą, zakładają rodziny i korzystają z uroków życia. Tak jak w pierwszym tomie tak i w drugim wyraźnie widać jak traktowane były kobiety w tamtych czasach. One miały wyjść za mąż, urodzić dzieci i zajmować się domem, a ich zdanie marzenia i pragnienia nie były ważne. Widzimy brutalną rzeczywistość, gdzie kobiety były marginalizowane i dostępne jak przedmioty. Ich wartość często była mierzona wyłącznie przez pryzmat mężczyzn, a decyzje dotyczące ich życia były bez ich zgody. Czy kochały czy nie nie miało to znaczenia w kwestii zamążpójścia, Zdrady mężów były usprawiedliwiane męską naturą, a kobiety zmuszane były do ​​akceptacji tego stanu rzeczy. Nieślubne dzieci traktowane jak zło konieczne. Ich miejsce w społeczeństwie i ich wartość była negowana. Wszystkie postacie są barwne i charakterystyczne, ale dla mnie szczególną postacią, której współczułam była Agata. Jej postać może być przykładem dla wielu osób, że nie należy faworyzować dzieci - zwyczajnie im się wtedy w głowach przewraca. Ten tom jest swego rodzaju podsumowaniem wydarzeń i relacji. Kobieta słabą płcią? Dobry żart. Kobiety z tego rodu mają charyzmę i siłę, której mogą zazdrościć im mężczyźni.

" [...] Rodzina jest ciemną połową naszej duszy (... ) Przyjrzyj się rodzicielce, bo do tego dążysz, taka się wkrótce staniesz, nie gorsza i nie lepsza od swojej matki, nie uciekniesz od jej wad, będziesz je powtarzać do ostatniego tchnienia. [...]" Było to moje drugie spotkanie z bohaterami "Sagi Rodu Deynarowiczów" i powiem wam szczerze, że już się nie mogę doczekać kolejnego spotkania. W książce "Przed burzą" bardzo dużo się dzieje. Trzeba uważnie czytać, żeby się nie pogubić. Od razu wam powiem, że ta historia jest bardzo wciągająca, o ile zna się treść pierwszej części ("Jesień na Węgierskiej"). Oczywiście można czytać tom 2 bez znajomości tomu 1, ale stracicie kawał dobrej historii i nie będziecie wiedzieli, co doprowadziło bohaterów do miejsca, w którym aktualnie się znaleźli. Niestety Magdalena Niedźwiedzka nie napisała na początku krótkiego streszczenia poprzedniej części. Szkoda. Tym razem poruszamy się w latach 1814-1828. Podoba mi się tło historyczne, w którym umiejscowiona jest ta powieść. Czy tym razem Józef Buczeniewski dostrzeże Apolonię, siostrę swojej zmarłej żony? Czy nadal będzie myślał o innej kobiecie? Oczywiście ja wam tego nie powiem. Zachęcam do przeczytania tej książki. Apolonia za wszelką cenę chce uwieść Józefa. Czy jej się to uda? A może poszuka sobie inny obiekt westchnień? Swoją drogą nie podobało mi się jej zachowanie. Po tylu latach starań powinna zrozumieć, to co jest nieuniknione. Poznałam dalsze losy Marianny i Agaty. Nie podobało mi się zachowanie Jerzego, jak pamiętacie z poprzedniej części męża Marianny. Zastanawiam się, po co wrócił z wojny? Chyba tylko po to, żeby zrobić z życia Marianny piekło. Koniecznie przeczytajcie, co dla tej dwójki wymyśliła autorka. Agata ma wielkie problemy w browarze. Czy uda się jej ocalić browar, czy raczej będzie musiała się jego pozbyć? A jak to jest z jej życiem uczuciowym? Czy po śmierci męża znalazła sobie tego jednego i jedynego ukochanego? Jej synowie mają swoje wybranki. Czy stworzą szczęśliwsze rodziny od tej, w której sami dorastali? Czy Jan i Mateusz będą się wzajemnie szanowali? Powiem wam tak, że warto się im przyjrzeć z bliska. Jak Agata reaguje na swoje synowe? Który z jej synów okaże się bardziej pomocny? Wciągnęłam się w tę Sagę. Jak pisałam na początku, już się nie mogę doczekać kolejnej części. Zakończenie dało mi dużo do myślenia. Jeżeli, tak jak ja uwielbiacie rodzinne sagi z doskonałym tłem historycznym, to dobrze trafiliście. Uwaga! Ta część może wywoływać łzy, a nawet potok łez. Czy jesteście gotowi na powrót rodziny Deynarowiczów? Przygotujcie się na niezapomniane emocje. Jestem zachwycona cudowną okładką. Widać na niej taki sielski klimat, ale uwaga pozory mogą mylić.

„Przed burzą” to drugi tom Saga rodu Deynarowiczów. Pierwsza część podobała mi się, ale czegoś mi w niej zabrakło. Dlatego byłam bardzo ciekawa kontumacji. I muszę przyznać, że drugi tom jest o wiele lepszy. Bardzo barwną postacią jest tutaj Agata. Kobieta, która musiała zająć się browarem. Nie było to łatwe zadanie w czasach, w których kobiety nie pracowały zawodowo. W tej części browar upada. Bohaterka nie wie jak ma utrzymać teraz powiększającą się rodzinę. Próbuje również walczyć z miłością. Na Węgierską wprowadza się również Marianna, która nie chce powiedzieć, kto jest ojcem jej dziecka. Oprócz zwykłych problemów i zmartwień bohaterów, autorka wspaniale ukazała tutaj tło historyczne. Polacy coraz częściej myślą o zbrojnym wystąpieniu i o odzyskaniu niepodległości. Moją ulubienicą została Agata, która jest silną kobietą, ale pragnącą miłości. W jej życiu pojawi się dwóch panów. Którego wybierze? Jak to mówią „Małe dzieci mały kłopot. Duże dzieci, duży kłopot”. I tak właśnie można by określić dorosłych już synów Agaty. Mężczyźni popełniają błędy, z którymi sama bohaterka ma problem zmierzyć się. Książka nie jest gruba. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. Autorka wspaniale wykreowała swoich bohaterów, którzy szukają swojego miejsca na ziemi. Szczęścia i wolności. Książka na pewno dostarczy Wam wielu emocji i jeśli lubicie sagi to bardzo polecam Saga rodu Deynarowiczów. Na pewno spędzicie miło czas na Węgierskiej.