Sepia

"Sepia" Klaudii Zacharskiej to bardzo dobry thriller z elementami fantastyki. Czytałam e-booka i im dalej przerzucałam wirtualne kartki tym bardziej wchodziłam w klimat miasteczka, w którym żyli szczęśliwi ludzie. Ale czy naprawdę byli szczęśliwi? Tak do końca chyba nie, bo każdy nosił w swoim wnętrzu jakąś obawę, lęk, smutek, który co chwila zaprzątał jego myśli. I chyba każdy z nas coś takiego odczuwa, mimo tego, że tak naprawdę jesteśmy zadowoleni ze swojego życia. Wydaje nam się, że ten lęk jest tylko nasz, ale co by było gdyby jakaś nieokreślona siła chciała to wykorzystać? „Sepia”... miasteczko wypełnione lękiem. Apokaliptyczna wizja zmaterializowania strachu wylewającego się z każdego umysłu. Ta kombinacja negatywnych emocji prowadzi do katastrofy. Czy ktoś może sprawić, żeby wszystkie nieszczęścia się odwróciły? Tego musicie dowiedzieć się sami... W tym Wam nie pomogę ;) Klimat zafundowany przez autorkę jest niewątpliwie bardzo mroczny, a historia w końcówce zmierza w stronę fantastyki. Miałam wrażenie jakby postać urzeczywistniająca wszelkie zło była rodem z „Outsidera” Stephena Kinga. Czytając tę książkę czułam się jakbym robiła akrobacje lotnicze. Moje emocje na początku poszybowały wysoko, potem opadły i w końcówce znów byłam bardzo podekscytowana. Były momenty, w których trochę się nudziłam i miałam wrażenie, że nic się nie dzieje. Ale teraz już wiem, że było to pozorne zawieszenie, taka swoista cisza przed burzą. Końcówka bardzo mi się podobała. Tak jak już wcześniej wspomniałam na myśl przyszła mi książka Stephena Kinga „Outsider”. Czułam, że ta historia zmierza w tę stronę. Kto czytał obie książki niech sam oceni. Bohaterowie – tacy z krwi i kości, bardzo realni. Pozytywnie odebrałam to, że to co dzieje się Sepii widzimy z perspektywy wielu osób. Uzupełnia to naszą wiedzę o myśli i lęki różnych mieszkańców miasteczka, a nie tylko głównych postaci. Warto jeszcze dodać, że cała historia kręci się wokół właścicielek małej księgarni „Papierowa Sowa”, z prężnie działającym Klubem Czytelniczym i Biblioteczką. One grają tutaj pierwsze skrzypce. Chciałoby się do takiej księgarni zaglądać... Reasumując, „Sepia” to thriller z elementami fantastyki. Bardzo lubię takie połączenie. Mogę powiedzieć, że to kolejna książka, którą zaliczę do udanych lektur. Czytajcie i pomyślcie czasem o tym, czego się obawiacie... Lepiej nie wywoływać wilka z lasu...

Ta książka to prawdziwa niespodzianka. Zaczyna się ze strachem, dawkując odrobinę obyczajówki i delikatnie przechodząc w zjawiska paranormalne. Następnie poczytamy o niewinnej miłości do wyjątkowej kobiety, która nie zauważa zalotów wstydliwego mężczyzny. Poznamy historię małżonka wciąż tęskniącego za zmarłą żoną i innego, który wie o zdradach swojej małżonki. Mieszkańcy Sepii mają ogrom problemów z którymi każdy z nich radzi sobie po swojemu. Każde emocje są szczerze opisane, z inną intonacją i klimatem. Jedynie te dziwne zjawiska zaczynają przybierać na sile, a w głowie pewnej osoby rodzą się psychiczne myśli. Czuje fascynację czymś, co jest nie zdrowe i przeczy człowieczeństwu. Bywają osoby, które nad wyraz wyczuwają coś złego i potrafią to opisać, lecz bywają i takie, które niczego nie zauważyły. Są zbyt zajęte własnymi problemami by to dostrzec, poczuć i usłyszeć. Te szepty naprawdę przerażały... Są takie momenty, gdzie można czytać pod strachem i takie, kiedy czytając autentycznie się boimy. Bardzo dobry klimat zagrań psychologicznych połączonych z pewną rezerwą i obojętnością. Jeśli już czujemy, że nic nas nie zaskoczy, to niemal od razu dzieje się coś mrocznego, potrafiącego wywołać spore ciarki na plecach. Dodam, że Sepia to małe miasteczko do którego ciągnie coraz więcej ludzi i nie wiedzą nawet dlaczego. Od pewnego momentu zacznie dziać się tam coraz gorzej i straszniej. Niby czytelnik będzie chciał jakoś racjonalnie wytłumaczyć dziwne wypadki, które zaczną się tam dziać, jednak warto wiedzieć, że nie ma tutaj zbiegów okoliczności, ani przypadków. Możecie sami poszukiwać tutaj zależności między wypadkami, lub zdać się na Olę, która... Która jest wyjątkowa... Słuchajcie, kto lubi thrillery pomieszane ze zjawiskami paranormalnymi będzie książką zachwycony. Ja ze swojej strony bardzo ją polecam, gdyż czyta się ją szybko ze względu na dużo dialogów i ten emocjonujący dreszczyk, gdzie nie wiadomo jak to się wszystko skończy:-)

Gdyby lęki stały się rzeczywistością… Sepia to malownicze miasteczko, które pewnego dnia zostaje odcięte przez powódź. Gdyby tego było mało miasteczko zaczynają nękać tajemnicze śmiertelne wypadki, które wywołują panikę wśród mieszkańców. Czym jest tajemnicze zagrożenie? Czy Zuza, właścicielka księgarni będzie w stanie ochronić siebie i Olę, dwunastolatkę dochodzącą do siebie po stracie matki? Z twórczością autorki poznałam się za sprawą horroru „Kantata” i już wtedy wiedziałam, że nie będę przechodziła obok jej książek obojętnie. Klaudia Zacharska ma niesamowity dar do wymyślania historii nieoczywistych i przyprawiających o gęsią skórkę. Fabuła „Sepii” jest genialna! Widać, że została przemyślana w każdym calu, a klimat który jej towarzyszy od pierwszych stron jest mroczny i naprawdę specyficzny. Czuć mrok, lęk, niepokój… Jest gęsto i niepokojąco…Tutaj kompletnie nie wiemy czego możemy się spodziewać, a strona za stroną dzieje się coraz więcej. Ta historia po prostu wciąga, a czytelnika ogarnia napięcie, które powoduje, że książki nie da się odłożyć na bok. Do tego emocje, które nami podczas targają podczas lektury to coś niesamowitego. Nie sposób nie poczuć tutaj gniewu, współczucia, ale i radości. Autorka zaserwowała nam istny rollercoaster emocjonalny. Jednak najważniejsi są tutaj bohaterowie. Nie tylko niezwykle realistyczni, ale i różni. Każdy z nich kryje w sobie coś innego, ale nie sposób ich nie lubić. Zuza, Ewelina, czy nawet mała Ola bardzo mi imponowały swoim zachowaniem. Ole dodatkowo niezwykłą dojrzałością jak na dwunastolatkę, której świat wywrócił się do góry nogami po śmierci ukochanej matki. Tak naprawdę każda z tych postaci mogłaby istnieć naprawdę i mógłby nią być każdy z nas. Ważne jest też to, że książka łączy w sobie kilka gatunków. Od obyczajówki, po fantastykę, thriller psychologiczny, prawdziwy horror, a nawet i delikatny romans. Autorka genialnie lawiruje pomiędzy tymi gatunki tworząc jedną spójną całość. „Sepia” to książka przemyślana i wciągająca za sprawą swojej nieprzewidywalnej fabuły i świetnego zakończenia, którego kompletnie się nie spodziewałam. Podczas jej lektury możemy poczuć dreszczyk emocji, a autorka udowadnia nam, że pisarko może nam zaprezentować jeszcze wiele. Ja już czekam na kolejną książkę Klaudii Zacharskiej, a Wam polecam do przeczytania „Sepię”. Idealna książka na letnie wieczory!