Sercowe rozkminy Lottie Brooks

Oj z tą Lottie to zawsze jest zabawa przednia:-) Jej przyjaciółki niekiedy zamiast ją wspierać, to żartują sobie z jej wyskoków. A tyle się dzieje w jej życiu! Ma prawie chłopaka i idzie jakby na randkę, więc zastanawia się jak to będzie, kiedy dojdzie do pocałunku. W internecie jest o tym napisane tak dużo stron, że gdyby chciała je wszystkie przeczytać, biedna byłaby już po dwudziestce:-) Nawet zrobiła sobie listę rzeczy o których pod żadnym warunkiem nie powinna z nim rozmawiać. Nie chciałaby ponownie plątać się w słowach, które nie mają żadnego sensu, bo nie ważne co się mówi, byleby tylko coś mówić:-) I to na pierwszej randce! A później dzieje się coś, czego Lottie w ogóle się nie spodziewała. Spotyka chłopca o mega pięknej urodzie i ogromnie poplątanym języku. Przy nim jej mózg zrobił się jak spagetti, bo język francuski nie należał do tych w których Lottie poruszała się z klasą. Bo w ogóle się w nim nie poruszała. Oczywiście później musiał zjawić się ktoś, kto mógłby wtedy zniknąć. Lottie była mocno zakłopotana, a mnie to bardzo śmieszyło, bo nigdy tak otwarcie nikt nie opowiadał o skali swojego zażenowania. Lottie zawsze podsumowuje każdy swój dzień, gdyż rozdziały stanowią osobne dni z jej życia. Tam na końcu dodaje myśli dnia, które bywają i mądre i przystępne dla zrozumienia tylko dla bohaterki. Wciąż też nie mogę się napatrzeć na te cudowne i bardzo proste rysunki, które mocno podkreślają jej przezabawne przygody. W jej życiu biorą też udział rodzice, oraz młodsze rodzeństwo z którego ona najbardziej kocha najmłodsze dziecko, gdyż wciąż wyobraża sobie jak bardzo jej we wszystkim kibicuje. A wracając do francuskiego chłopca, to były najzabawniejsze sceny, bo cokolwiek on do niej nie mówił, to ona nic z tego nie pojmowała. Cieszyła się, że w ogóle coś do niej mówi. Kto by się tam przejmował tym, co to oznacza? :-) Naprawdę mega seria, idealna na poprawienie humoru. Do tej książki nawet nie trzeba czekolady, by móc się uśmiechać do siebie:-) Oczywiście czytajcie części po kolei, bo każdy następny tom jest kontynuacją poprzedniego. Bardzo ją polecam!!!

Lottie Brooks wkracza z impetem i nie ma dla czytelników litości! Nadal tak samo bawi, sprawiając że parskamy śmiechem niczym na występie dobrego komika. To już trzeci tom pamiętnika Lottie i mam nadzieję, że nie ostatni, bo w przypadku Lottie Brooks apetyt rośnie w miarę jedzenia, niczym porcja frytek sugerująca poziom związku - im więcej tym lepiej😉 Jeśli wiecie, to Was nie zdziwi, że przypały nadal nie opuszczają Lottie, wręcz przeciwnie, jakby jej wyszukiwały, żeby trochę uprzykrzyć jej życie 😁 Nikt jednak nie potrafi przyjmować ciosów towarzyskich jak ona, bawiąc przy tym swoim sarkazmem niemal do łez. Życie osobiste Lottie wchodzi na kolejny poziom, bo w końcu ma pierwszego chłopaka, a co za tym idzie czeka ją pasmo wątpliwości, niepowodzeń, radości i emocjonalnych huśtawek, jakich nie powstydziłaby się żadna nastolatka😉 Czy można czytać trzeci tom nie znając pierwszego? Myślę, że tak, ale po co? Jeśli brać Lottie to już całą i nie tracić ani chwili z jej życia, a ona odpłaci nam świetnie spędzonym czasem. Liczba stron jest całkiem spora, ale pochłoniecie je w mig😉 To że młodzież kocha Lottie, to żadna nowość, a do tego powiem Wam, że i ja ją kocham i Wy także pokochacie. Cofniecie się trochę do przeszłości i dawnych emocji, wspomnień, szkolnych dramatów i śmiechów 😉